Opinion
Rock’n’roll e solidaritat
Ac sabèm, lo sistèma sociau deus Estats Units es pas jamès estat lo mílhor deu monde. Dens una economia ultraliberala com aquesta, cadun a de pagar sas còstas de santat e la solidaritat es gaireben un tabú. Imaginatz lavetz dens las annadas cinquanta çò que podèva estar. L’istòria que seguís es pas un conde de hadas, mes s’i sembla drin.
Carl Perkins èra un cantaire estatsunidens que sonava lo rockabilly e n’èra quitament un deus creators. Dambe son frair Jay, comencèc de’s produsir dens son país deu Tennessee.
En julhet de 1954, ausiscoc a la ràdio una cançon nomejada Blue Moon of Kentucky cantada per un cèrt Elvis Presley. Aquò le decidiscoc d’anar trobar a Memphis lo director deu labèu Sun, “quauqu’un que compreng çò que hèm”, segon çò que digoc.
Vertat que lo Sam Phillips èra un productor de musica meslèu aluserpit, lo sol blanc qu’enregistrava los musicians negres deu Sud sus plaça (au lòc de déver se’n anar a Chicago), deus quaus podèm citar Ike Turner (lo marit de Tina) e que sabèva tanben trobar las futuras estelas que rossegavan a l’entorn de son petit estúdio.
L’entrevista estoc una escaduda e un contracte estoc signat a la debuta deu mes d’octobre de 1954. La còla Sun èra pas quina que sia: lo labèu comptava, hòra Elsvis Presley, Jerry Lee Lewis e lo quite Johnny Cash.
Mes lo 22 de març de 1956, a só-rai, après un concèrte a Norfolk (Virginia) e en camin de cap a Nava York end’aparéisher e l’emission de la cadena NBC lo Perry Como Show, lo miador de lor camion s’adromiscoc e podoc pas evitar la tumada dambe un aute veïcul deu quau lo conductor moriscoc suu pic. Carl Perkins e son frair estón grèument nafrats. Carl demorèc inconscient 24 oras, estoc mandat lèu a l’espitau mentre son frair Jay, alebat au còth se’n remetoc pas jamès e’s moriscoc duas ans mès tard.
Carl Perkins, clavat au leit, se retrobèc sens ressorças e sens de poder trabalhar. La solidaritat s’organizèc a son entorn e sos amics decidiscón de reprénguer una de sas cançons ende que posca crubar los drets d’autor. Elvis Presley, qu’èra lavetz suu labèu RCA, mandèc uns telegrames de reconfòrt a son collèga e participèc a l’accion de solidaritat.
Lavetz que’s remetèva a casa dens son ostau de Jackson, Carl Perkins vesoi son amic Elvis cantar sa cançon Blue Suede Shoes a la television au Milton Berle Show.
A còps lo hat se trufa deu monde. Elvis Presley se hascoc lèu lo cantaire mès famós deus Estats-Units, puèi d’Euròpa e enfin deu monde. La cançon sus las cauçaduras blavas, (segon la legenda, Perkins n’escrivoc lo tèxte sus una saca de patanas après aver vist un dançaire esmalit contra son amigueta que’u trepava suus solièrs) vasoc un deus tròces mès recantats dens l’istòria de la musica populara modèrna.
Au lòc d’assegurar una simpla subervivéncia a un amic dens lo besonh, Elvis Presley, sens d’ac voler vertadèrament, l’avèva auhèrt un pont d’aur ende la vida sancèra. Un còp tornat sus pès, la question de sa subsiténcia se pausava pas mès.
La manca de solidaritat sociala hè nèisher hèitas de solidaritat personalas.
Carl Perkins èra un cantaire estatsunidens que sonava lo rockabilly e n’èra quitament un deus creators. Dambe son frair Jay, comencèc de’s produsir dens son país deu Tennessee.
En julhet de 1954, ausiscoc a la ràdio una cançon nomejada Blue Moon of Kentucky cantada per un cèrt Elvis Presley. Aquò le decidiscoc d’anar trobar a Memphis lo director deu labèu Sun, “quauqu’un que compreng çò que hèm”, segon çò que digoc.
Vertat que lo Sam Phillips èra un productor de musica meslèu aluserpit, lo sol blanc qu’enregistrava los musicians negres deu Sud sus plaça (au lòc de déver se’n anar a Chicago), deus quaus podèm citar Ike Turner (lo marit de Tina) e que sabèva tanben trobar las futuras estelas que rossegavan a l’entorn de son petit estúdio.
L’entrevista estoc una escaduda e un contracte estoc signat a la debuta deu mes d’octobre de 1954. La còla Sun èra pas quina que sia: lo labèu comptava, hòra Elsvis Presley, Jerry Lee Lewis e lo quite Johnny Cash.
Mes lo 22 de març de 1956, a só-rai, après un concèrte a Norfolk (Virginia) e en camin de cap a Nava York end’aparéisher e l’emission de la cadena NBC lo Perry Como Show, lo miador de lor camion s’adromiscoc e podoc pas evitar la tumada dambe un aute veïcul deu quau lo conductor moriscoc suu pic. Carl Perkins e son frair estón grèument nafrats. Carl demorèc inconscient 24 oras, estoc mandat lèu a l’espitau mentre son frair Jay, alebat au còth se’n remetoc pas jamès e’s moriscoc duas ans mès tard.
Carl Perkins, clavat au leit, se retrobèc sens ressorças e sens de poder trabalhar. La solidaritat s’organizèc a son entorn e sos amics decidiscón de reprénguer una de sas cançons ende que posca crubar los drets d’autor. Elvis Presley, qu’èra lavetz suu labèu RCA, mandèc uns telegrames de reconfòrt a son collèga e participèc a l’accion de solidaritat.
Lavetz que’s remetèva a casa dens son ostau de Jackson, Carl Perkins vesoi son amic Elvis cantar sa cançon Blue Suede Shoes a la television au Milton Berle Show.
A còps lo hat se trufa deu monde. Elvis Presley se hascoc lèu lo cantaire mès famós deus Estats-Units, puèi d’Euròpa e enfin deu monde. La cançon sus las cauçaduras blavas, (segon la legenda, Perkins n’escrivoc lo tèxte sus una saca de patanas après aver vist un dançaire esmalit contra son amigueta que’u trepava suus solièrs) vasoc un deus tròces mès recantats dens l’istòria de la musica populara modèrna.
Au lòc d’assegurar una simpla subervivéncia a un amic dens lo besonh, Elvis Presley, sens d’ac voler vertadèrament, l’avèva auhèrt un pont d’aur ende la vida sancèra. Un còp tornat sus pès, la question de sa subsiténcia se pausava pas mès.
La manca de solidaritat sociala hè nèisher hèitas de solidaritat personalas.
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
A, Marcel Amont ... :-)
Beròia istuèra qui ne coneishèvi pas.
Si porria parlar de Johnny Cash, qu'assostèt Bob Dylan denant que siguesse conoissut, pi encara Waylon Jennings (qu'èra dins una marrida passa). Waylon lo li rendèt ben: un jorn que Cash si retrobèt sensa guitarrista, Waylon si prepauèt de n'i en fornir un. E au moment de l'espectacle, desbarquèt eu guitarra en man: avia traversat lu USA per aquò faire!
E Carl Perkins acompanhèt sovent Johnny Cash coma guitarrista.
La solidarietat dins la cançon si retròba finda en cò nòstre: quora M.Amont anèt trobar lo sieu amic Brassens e li diguèt coma èra au fond dau trauc, Brassens li donèt "Le chapeau de Mireille", que tornèt aviar la sieu carriera de bèla maniera!
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari