Opinion
“Occitanie” per avançar politicament
La volontat jacobina de fusionar de regions del govern central e la necessitat de compensar lo deute de Lengadòc-Rosselhon amb las finanças equilibradas de Miègjorn-Pirenèus condusiguèron a la fusion administrativa de las doas regions. Per lo govern, èra sonque una optimizacion d’un escalon administratiu per aplicar las politicas decididas per París. Èra evident que Sud de França o Pirenèus-Mediterranèa èran las denominacions administrativas previstas per la nòva entitat.
Ça que la, una conjoncion de dificultats apareissèron.
En primièr, aquel territòri administratiu coïncidís mai o mens amb l’ancian comtat de Tolosa e los estats de Lengadòc, identitats qu’èran sense importància pels enarcs e politics que decidiguèron aquela fusion. En segond, lo partit socialista qu’a un corrent jacobin actiu, non a pas mai la majoritat absoluda dins l’assemblada eligida aprèp la fusion. Son de representants dels partits federalistas ecologista e occitanista que son en carga de la consulta sul nom de la region nòva.
En tresen, cent ans de trabalh felibrenc e occitanista popularizèron lo mot “Occitanie”, e mai se la granda majoritat non sap pas precisament ço qu’es la realitat linguistica que representa. Sols los catalans del nòrd an una consciéncia populara d’una identitat especifica.
Coma non es un vòte mediatizat pels mèdias parisencs, la majoritat de la populacion occitana de la region nòva non votarà pas. Los que van votar o faràn perque se sentisson concernits per lo devenir de la region nòva o per oposicion al sistèma. Atal “Pyrénées-Méditerranée” es la causida dels jacobins mobilizats, “Occitanie-Pays catalan” la dels catalans mentre que los occitanistas trantalhan entre “Occitanie” e “Occitanie-Pays catalan”. Plan segur, los partits franceses non se pronóncian pas per aqueste tipe de causida, que non intra pas dins lor vision politica.
Ça que la, lo vòte “Occitanie” pòt mobilizar una part de la populacion, plan en delà del mitan occitanista, per afirmar una identitat regionala, e mai fòsca, fàcia a París.
S’“Occitanie” es causit majoritàriament, poiriá crear un conflicte politic imprevist entre un poder regional sostengut per sa populacion e lo poder central.
Se lo pòble occitan se mobiliza, e mai de 100 000 personas causisson “Occitanie”, la question de l’identitat de la region “Occitanie” se pausarà, amb un impacte mediatic plan mai important que las manifestacions per l’occitan.
Es encara temps de mobilizar parents e amics per votar “Occitanie”.
Ça que la, una conjoncion de dificultats apareissèron.
En primièr, aquel territòri administratiu coïncidís mai o mens amb l’ancian comtat de Tolosa e los estats de Lengadòc, identitats qu’èran sense importància pels enarcs e politics que decidiguèron aquela fusion. En segond, lo partit socialista qu’a un corrent jacobin actiu, non a pas mai la majoritat absoluda dins l’assemblada eligida aprèp la fusion. Son de representants dels partits federalistas ecologista e occitanista que son en carga de la consulta sul nom de la region nòva.
En tresen, cent ans de trabalh felibrenc e occitanista popularizèron lo mot “Occitanie”, e mai se la granda majoritat non sap pas precisament ço qu’es la realitat linguistica que representa. Sols los catalans del nòrd an una consciéncia populara d’una identitat especifica.
Coma non es un vòte mediatizat pels mèdias parisencs, la majoritat de la populacion occitana de la region nòva non votarà pas. Los que van votar o faràn perque se sentisson concernits per lo devenir de la region nòva o per oposicion al sistèma. Atal “Pyrénées-Méditerranée” es la causida dels jacobins mobilizats, “Occitanie-Pays catalan” la dels catalans mentre que los occitanistas trantalhan entre “Occitanie” e “Occitanie-Pays catalan”. Plan segur, los partits franceses non se pronóncian pas per aqueste tipe de causida, que non intra pas dins lor vision politica.
Ça que la, lo vòte “Occitanie” pòt mobilizar una part de la populacion, plan en delà del mitan occitanista, per afirmar una identitat regionala, e mai fòsca, fàcia a París.
S’“Occitanie” es causit majoritàriament, poiriá crear un conflicte politic imprevist entre un poder regional sostengut per sa populacion e lo poder central.
Se lo pòble occitan se mobiliza, e mai de 100 000 personas causisson “Occitanie”, la question de l’identitat de la region “Occitanie” se pausarà, amb un impacte mediatic plan mai important que las manifestacions per l’occitan.
Es encara temps de mobilizar parents e amics per votar “Occitanie”.
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
D'acòrd a 100 % dambe J.C. Valadièr.
Per los economistas comportamentals, creire que l’informacion indutz l’accion es l’error mai comuna per cambiar los comportaments. Mai la causida propausada es clara, comprenible e sense equivòca, mai las gens se tornan vers l’alternativa propausada.
Aquí la fòrça populara del vòte “Occitanie”.
La fòrça politica seriá dins lo conflicte en seguida d’un veto del conselh selh d’estat.
#21 mon comentari èra un pur tròll. ;)
#21 L'as dit.
Ara qu'es dit, au mens las causas seràn d'ara enlà claras.
Aprèp, en véser los exemples d'Irlanda e mèma d'Escossia, soi quitament pas solide qu'aquò sufiràs a tornar socializar la lenga Occitana. Al contrari d'Irlanda, Catalonha es puslèu un bon exemple, ambe una bona sinergia entre recuperacion societala de la lenga e nacionalisma pragmatic, l'un ligat a l'autre e recipròcament : quora lo nacionalisma progressa (mès d'autonomia, mès de presa de decision "al païs"), la lenga progressa (gràcias a la possibilitat de legiferar en favor de la lenga). Quora l'usatge de la lenga (Catalana) progressa, la conscientisacion progressa, lo catalanisma progressa, los partits nacionalistas Catalans son de mès en mès poderoses. Es atal que foncciona, pas autrament.
Pr'aquò, una cause es segura, son pas los intellectuals locutors-occitans que refusan aquesta analisa del cas Catalan e que son completament marginalizats dins la vita vertadèra en s'agradar de demorar dins une mena d'elitisma esterili que capitaràn de socializar la lenga dins l'encastre actual. A un moment dat, cal arrestar de se velar la fàcia.
Bon, aquò, qu'es dit...
Bona dimenjada a totes !
Se volètz far país: https://www.change.org/p/d%C3%B2na-najat-vallaud-belkacem-ministra-francesa-de-l-educacion-s%C3%A9nher-bernat-beignier-rector-de-le-maintien-et-d%C3%A9veloppement-des-cours-d-occitan
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari