Opinion
Compte rendut audiéncia FELCO al Ministèri – 1èr de junh de 2016
La delegacion de la FELCO (Yan Lespoux, Felip Martel, MJ Verny) foguèt recebuda aqueste dimècres 1èr de junh per lo sénher Olivier Noblecourt, director-adjunt del cabinet de la Ministra.
La discussion franca e corala foguèt primièr per O. Noblecourt l’escasença d’exprimir son regret de reçaupre un dorsièr compilant los problèmas sens que la FELCO l’aguèsse contactat per expausar directament las situacions de blocatge rescontradas. Rampelèt en particular que, tre que ne foguèt avisat, poguèt reglar la question de l’opcion d’occitan en 6ena al collègi B. Hendrickx d’Aurenja.
La delegacion li senhalèt que la collècta dels testimoniatges èra una tasca longa e d’autant mai complicada que totes los CALR se recampan pas e qu’es donc malaisit d’obténer de donadas verificadas. Pasmens, es plan segur dispausada a faire remontar los blocatges autant lèu coma possible.
La delegacion senhalèt entre autres
— L’abséncia de CALR dins las acadèmias de Lemòtges, Clarmont e Granòble e sa tenguda azardosa dins l’acadèmia de Montpelhièr
— La barradura de l’occitan dins d’unes establiments e la demesida globala de las oras dins l’ensemble de l’espaci occitan
— La necessitat d’estabilizar l’ensenhament de l’occitan al Puèi (Acadèmia de Clarmont) ont lo collèga afectat sul segond pòste d’occitan creat dins l’acadèmia patissiá d’una situacion de non reconeissença de sa matèria, dins son collègi d’afectacion mai que mai.
D’un biais general, la delegacion insistiguèt
Lo sénher Noblecourt convenguèt de l’existéncia d’aquel cèrcle viciós.
Pasmens, per la question dels mejans especifics, tornèt opausar un veto.
Per çò qu’es de l’inegalitat entre lengas regionalas, es per el la consequéncia de las diferéncias de pression sociala e politica d’una region a l’autra.
Afortiguèt que per el los EPI (Ensenhaments practics interdiciplinaris) èran un atot per l’occitan e que lo benefici de la reforma se poiriá jutjar dins qualque temps. Per el, l’autonomia laissada al terrenh èra una necessitat democratica.
Sus aqueles punts, la delegacion insistiguèt sus la dificultat, pels collègas, de conciliar çò qu’èra en realitat, sul terrenh, una gestion de rapòrts de fòrças amb la serenitat dins l’exercici d’un mestièr dificil e de la promocion d’una disciplina pas totjorn considerada en dignitat.
S’enseguiguèt un escambi de punts de vista suls beneficis supausats de la reforma que la FELCO, apielada suls retorns de terrenh, n’es pas convençuda.
Se discutiguèt puèi de l’abséncia d’una lei per las lengas regionalas. Per lo sénher Noblecourt, una lei pòt pas tot reglar. Anoncièt per contra que lo Ministèri trabalhava a una nòva circulara per encadrar l’ensenhament de las lengas regionalas.
Lo sénher Noblecourt apondèt la necessitat d’una collaboracion amb l’OPLO per la mesa en plaça d’una politica coerenta e incitèt la FELCO a faire de proposicion dins aquel encastre. Prepausèt d’organizar al Ministèri un rescontre de trabalh qu’associariá l’OPLO e la FELCO, après l’audiéncia de la FELCO per l’OPLO lo 4 de julhet.
La delegacion exprimiguèt son acòrd tot en senhalar qu’una bona part de l’espaci occitan (3 acadèmias, mai de 10 departaments) èra pas compresa dins l’airal concernit per l’OPLO.
Dins l’encastre temporal limitat d’aquel rescontre, las questions recurrentas de l’agregacion, dels coeficients al bac, de l’estatut d’IPR foguèron son qu’evocadas. De segur que la FELCO contunharà de las portar.
A l’incitacion del sénher Noblecourt, dins l’amira d’una reunion dels rectors al Ministèri lo 7 de junh, anam faire remontar aquesta fin de setmana las situacions de blocatge mai grèvas.
E mai ajèssem plan consciéncia qu’una audiéncia de mai al Ministèri menarà pas de miracle, mai que mai dins un contèxt politic trebolat, puèi que los problèmas son globals —çò qu’avèm pas quitat de dire— se lo contact mantengut amb lo Ministèri permet de desblocar d’aquí d’alai qualquas situacions, aurem pas complètament perdut nòstre temps.
La discussion franca e corala foguèt primièr per O. Noblecourt l’escasença d’exprimir son regret de reçaupre un dorsièr compilant los problèmas sens que la FELCO l’aguèsse contactat per expausar directament las situacions de blocatge rescontradas. Rampelèt en particular que, tre que ne foguèt avisat, poguèt reglar la question de l’opcion d’occitan en 6ena al collègi B. Hendrickx d’Aurenja.
La delegacion li senhalèt que la collècta dels testimoniatges èra una tasca longa e d’autant mai complicada que totes los CALR se recampan pas e qu’es donc malaisit d’obténer de donadas verificadas. Pasmens, es plan segur dispausada a faire remontar los blocatges autant lèu coma possible.
La delegacion senhalèt entre autres
— L’abséncia de CALR dins las acadèmias de Lemòtges, Clarmont e Granòble e sa tenguda azardosa dins l’acadèmia de Montpelhièr
— La barradura de l’occitan dins d’unes establiments e la demesida globala de las oras dins l’ensemble de l’espaci occitan
— La necessitat d’estabilizar l’ensenhament de l’occitan al Puèi (Acadèmia de Clarmont) ont lo collèga afectat sul segond pòste d’occitan creat dins l’acadèmia patissiá d’una situacion de non reconeissença de sa matèria, dins son collègi d’afectacion mai que mai.
D’un biais general, la delegacion insistiguèt
— sus l’empacha grèva que constituís l’abséncia de mejans especifics dedicats a las lengas regionalas, sol mejan de las protegir dins un contèxte de mesa en concurréncia sovent salvatja
— sus l’inegalitat creissenta entre acadèmias, entre departaments, entre establiments dins lo tractament de l’occitan dins l’encastre de la reforma
— sul fach que lo contèxt general s’èra fòrça degradat dins lo segond gra mai que mai dempuèi la demesida dels pòstes al CAPES (d’una mejana de 15 / an a la debuta dels ans 2000 a 4, puèi 5 o 6 ara), demesida que foguèt pas jamai compensada a l’auçada dels besonhs (exemple de l’acadèmia de Montpelhièr que passèt de 56 pòstes a un pauc mens de 40 en 10 ans). Aquela penuria de pòstes fa patir los collègas que se tròban escambarlats sus mantun establiment, e los empacha de s’investir pedagogicament coma o supausa la filosofia de la reforma e, d’un biais general, de promòure lor disciplina dins los establiments de restacament.
— Sus la diferéncia de tractament de las divèrsas lengas regionalas en matèria de malhatge de pòstes e d’ofèrta d’ensenhament
— sus l’inegalitat creissenta entre acadèmias, entre departaments, entre establiments dins lo tractament de l’occitan dins l’encastre de la reforma
— sul fach que lo contèxt general s’èra fòrça degradat dins lo segond gra mai que mai dempuèi la demesida dels pòstes al CAPES (d’una mejana de 15 / an a la debuta dels ans 2000 a 4, puèi 5 o 6 ara), demesida que foguèt pas jamai compensada a l’auçada dels besonhs (exemple de l’acadèmia de Montpelhièr que passèt de 56 pòstes a un pauc mens de 40 en 10 ans). Aquela penuria de pòstes fa patir los collègas que se tròban escambarlats sus mantun establiment, e los empacha de s’investir pedagogicament coma o supausa la filosofia de la reforma e, d’un biais general, de promòure lor disciplina dins los establiments de restacament.
— Sus la diferéncia de tractament de las divèrsas lengas regionalas en matèria de malhatge de pòstes e d’ofèrta d’ensenhament
Lo sénher Noblecourt convenguèt de l’existéncia d’aquel cèrcle viciós.
Pasmens, per la question dels mejans especifics, tornèt opausar un veto.
Per çò qu’es de l’inegalitat entre lengas regionalas, es per el la consequéncia de las diferéncias de pression sociala e politica d’una region a l’autra.
Afortiguèt que per el los EPI (Ensenhaments practics interdiciplinaris) èran un atot per l’occitan e que lo benefici de la reforma se poiriá jutjar dins qualque temps. Per el, l’autonomia laissada al terrenh èra una necessitat democratica.
***
Sus aqueles punts, la delegacion insistiguèt sus la dificultat, pels collègas, de conciliar çò qu’èra en realitat, sul terrenh, una gestion de rapòrts de fòrças amb la serenitat dins l’exercici d’un mestièr dificil e de la promocion d’una disciplina pas totjorn considerada en dignitat.
S’enseguiguèt un escambi de punts de vista suls beneficis supausats de la reforma que la FELCO, apielada suls retorns de terrenh, n’es pas convençuda.
Se discutiguèt puèi de l’abséncia d’una lei per las lengas regionalas. Per lo sénher Noblecourt, una lei pòt pas tot reglar. Anoncièt per contra que lo Ministèri trabalhava a una nòva circulara per encadrar l’ensenhament de las lengas regionalas.
Lo sénher Noblecourt apondèt la necessitat d’una collaboracion amb l’OPLO per la mesa en plaça d’una politica coerenta e incitèt la FELCO a faire de proposicion dins aquel encastre. Prepausèt d’organizar al Ministèri un rescontre de trabalh qu’associariá l’OPLO e la FELCO, après l’audiéncia de la FELCO per l’OPLO lo 4 de julhet.
La delegacion exprimiguèt son acòrd tot en senhalar qu’una bona part de l’espaci occitan (3 acadèmias, mai de 10 departaments) èra pas compresa dins l’airal concernit per l’OPLO.
***
Dins l’encastre temporal limitat d’aquel rescontre, las questions recurrentas de l’agregacion, dels coeficients al bac, de l’estatut d’IPR foguèron son qu’evocadas. De segur que la FELCO contunharà de las portar.
A l’incitacion del sénher Noblecourt, dins l’amira d’una reunion dels rectors al Ministèri lo 7 de junh, anam faire remontar aquesta fin de setmana las situacions de blocatge mai grèvas.
***
E mai ajèssem plan consciéncia qu’una audiéncia de mai al Ministèri menarà pas de miracle, mai que mai dins un contèxt politic trebolat, puèi que los problèmas son globals —çò qu’avèm pas quitat de dire— se lo contact mantengut amb lo Ministèri permet de desblocar d’aquí d’alai qualquas situacions, aurem pas complètament perdut nòstre temps.
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
#14 Ben òc... "sens o saber."
Una identitat inconscienta es un pauc ça mème qu'una abséncia d'identitat. Ieu me consideri apartenir a aquesta societat mas ai un pauc l'impression d'èsser lo solet aquí ont vivi, ja que digús parla de societat "occitana" e d'en parlar aquò susprendriá plan lo monde...
Soi d'acòrdi per fugir l'entre se, lo messianisme eca. Jutgi pas lo vòstre combat e mai respecti vòstra accion militanta e occitanista. Mas me sembla que la societat "occitana" existis pas que dins lo cap dels occitanistas, qu'aquesta abséncia institucionala, (e la presencia de la lenga a l'escòla publica es pas per deman...) pòt questionar la legitimat de las causidas politicas que foguèron fachas per l'occitanisme dempuèi trenta ans digam... Soi pas segur que lo model ultra atomizat que prepausatz, per mai senat que paresca siá una solucion definitiva, lo problèma es tanben dins la relacion amb l'identitat francesa de nòstras institucions e de l'imaginari nacional de la societat "occitana" un trabalh de terrenh es necite, mas insuffisent. Aquí perqué mencioni los "intellectuals" los que lor mestier es la vida de las idèas.
Parlatz de Lafont.
Mas coma intellectual es estat minorizat en França (qui legis Lafont?), e coma occitanista per la linha "antiacademica" de l'IEO. Es pas coma se foguès estat una referéncia majoritària, los mòrts son totes de braves tipes coma disiá Brassens.
#13 Los que tenon de tala prepauses son de monde que s'interèsson pas a l'istòriagrafia occitana, nimai a las associacions, nimai a la transmission de la lenga (escòla publica, privada o associativa, corses per adultes), nimai als pichons esfòrces que fan d'unas administracions estatalas en favor de l'occitan. Segur que s'i cal interessar que malerusament sèm mas pro presents nimai benlèu tant presents qu'o voldriam, mas i sèm. Tot aqueste monde mai los occitanofònes (que ne fasètz partit) fan la societat occitana.
Mas es segur que quora òm vòl pas res veire, òm vei pas res!
#13 La societat occitana, per ieu, son lo mond que vivon dins lo pais d'òc, d'ont que venguèsson. Es occitana sens o saber, aquela societat... coma se disia a passat temps.
Se preni mon cas de filha de païsans occitanofòns del Cantal, aguèsse pas rescontrat al licèu public de Sant Flor dins las annadas 70 un professor d'occitan, auriai pas res fach de la lenga ausida a l'ostal e compresa sens que los parents me l'aguèsson volguda parlar. E auriai pas passat 45 ans de ma vida a me batre per ma lenga e ma cultura (e compti plan de viure encara pro temps per contunhar !)
Los "intellectuals", mas perqué anar quèrre de messias ? Supòrti ni los goros, ni los messias (d'autant mai qu'aqueles que se presentan aital a l'ora d'ara, an pas l'auçada d'un Lafont...)
Los intellectuals, sèm nosautres, engatjats en societat, dins de sindicats, dins de partits, dins d'associacions culturalas, dins de municipalitats, dins d'associacions de quartièrs, dins de luòcs de trabalh... que sabi, ieu ?
Lo pièger, la trapèla : l'entre-se...
Vaqui perqué me bati per l'occitan a l'ESCOLA PUBLICA : per portar ma lenga e ma cultura a de dròlles que sas familhas demandaràn pas res perque se pòt pas demandar una causa que l'òm sap pas.
E t'asseguri que pertot ont soi activa, la pòrti, l'idèa occitana (= per ieu : l'existéncia d'una autra lenga, d'una autra cultura dins lo concèrt de las lengas e de las culturas del mond, cultura francesa compresa).
T'asseguri tanben que me soi jamai tuertada a l'ostilitat (en defòra de mond mespresables d'incultura autosatisfacha e de vulgaritat).
#11 Es vertat.
Mas 1) una societat "occitana" ieu n'ai pas jamai vista, sabi pas de qué parlatz.
I a pas qu'una societat francesa, que se viu coma tala e qu'escana la lenga occitana, en fòra de qualques alucats.
2) Qui défend una "idèa occitana", uèi? Qu'es "l'idèa occitana"?
Vesi pas cap d'organizacion que defend una tala idèa, pas ges d'intellectual que la desvolopa.
Cadun sa causida, d'efièch.
#5 concrètament, que fas, tu, anonim ? Anem, lèu ! de receptas miracle !
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari