Fin finala, la vida seriá mens complicada s’aviam un regim mens “democratic”, pensatz pas?
 
Enfin, per prene pas que lo chaple de Niça… los mòrts son pas encara sepelits e los enquistaires venon tot bèl just de començar lor trabalh que nòstres òmes politics s’empalhan mai que o farián dos cans per un òs!
 
A, an pas perdut de temps los conselhièrs ès-auriá-calgut-que… a començar per lo conse, non l’adjonch responsable de la seguretat de la vila de Niça, Estrosi e son amic-adversari Ciotti per denonciar la caréncia del poder de París!
 
An lèu lèu rejonch lo cortègi e Sarközy e Juppé, lo primièr per dire que res èra pas estat fach per tirar las leçons dels dos chaples precedents de París e lo segond per encarir sul primièr de paur de passar per un vielhard cacoquimic…
 
Un afar aital, de segur, fa pas los afars del govèrn qu’es ja pro empetegat dins sa governança de la vida vidanta amb un partit de govèrn a la deriva e un fum de monde posicionat a son esquèrra per demandar, exigir quitament, d’arrestar la politica drechièra menada desempuèi lo debut del mandat del president.
 
Qué que fagan, qué que digan, degun los escota pas pus, los enten pas pus! Poirián ensajar de seguir un crash course – un estagi intensiu – de pedagogia governamentala cap als elegits mas sustot cap als ciutadans.
 
E los mèdia vendon de papièr…
 
Lo chaple de Niça a fach qu’a calgut de temps per se virar cap al país de la Pòrta Sublima dont lo president elegit, que se vei de mai en mai coma l’Atatürk de nòstre sègle, ven d’escapar a un còp d’Estat talament maladrech qu’es a se demandar s’es pas estat teleguidat… Ne tornarem parlar.
 
Me demandi pr’aquò se ne deu pas i aver qualques uns, demest  nòstres politicians, qu’aimarián poder far parièr e suprimir tota oposicion, presenta per d’unes o a venir per d’autres!
 
Pel moment, se contentan de sortir de tombarèls d’asenadas al mètre e tot aquò sens vergonha!