L’expression venguda culta, la coneissètz: “Son falords, aqueles Romans!” se pòt aplicar a un fum de monde mas per des rasons mens ninòias que las de la benda dessenhada.
 
Semblariá qu’Euròpa foguèsse arribada a una crosada dels camins e que lo sòmi dels fondators foguèsse en tren de virar a la cachavièlha.
 
Res de novèl pels que seguisson l’actualitat… Desempuèi annadas, podèm mercejar bravament la mediocritat e la pigresa intellectualas de nòstres dirigents quala que siá lor posicionament sus l’escaquièr politic.
 
Preocupats màgerment per lor reeleccion e aital dubèrts a totas las compromissions per aquò far, an daissat s’anequelir l’idèa europèa en auborant la “pensada unica” e lo politicament corrècte e en se metent dins las mans dels “comunicants” que son pas, lo mai sovent, qu’un ersatz dels spin doctors anglosaxons.
 
Los mèdia, gaireben totes, an acompanhat lo movement, mai d’un còp amb plaser e los Cassandres, coma n’es la costuma, son passats per de pissafreg o, a còps per de pissavinagre!
 
La teoria del tren fòl —veni de l’inventar!— se verifica. Lo tren pren de mai en mai de velocitat e… la manca de coratge dels uns e dels autres fa que, cap als dangièrs, ensajan de lo frenar mas sens cap de resultat vesedor.
 
La sola responsa qu’an trobat, fins ara, los uns e los autres, es de se far veire per mostrar que son pas mòrts o partits en vacanças!
 
Aital dels atemptats —òrres de segur— que França coneis desempuèi un pauc mai d’un an. Lo president, lo primièr ministre o lo ministre de l’Interior —quand son pas los tres a l’encòp— se desplaçan per assegurar lo servici “après mòrt” o “après chaple”. Fan pròva de compassion e, après la remesa de decoracions postuma, ne son redusits a tornar dire que França es un “grand país” que los terroristas no pasarán!
 
L’oposicion fa tanben pròva de compassion mas en se trufant de l’amatorisme governamental e en doblidant de parlar del sieu quand èra “en capacitat”!
 
Aital del Brexit que degun, demest nòstres elèits, a pas vist venir. Se son contentats de dire o mailèu de far assaber que seriá una causa marrida pels Britanics, lor prenguèsse la fantasiá d’alargar las amarras. Los Britanics an fach mentir los bookmakers e mai d’un se pensèron benlèu que se passariá coma se passèt en cò nòstre pel darrièr referendum quand la representacion nacionala cambièt la decision populara.
Aital de… Son pas los exemples que mancan. Es dins aquestas circonstàncias que vesèm que fasèm rampèl als Estats Units, la nacion mai poderosa del planeta capabla del mai  bon coma del pièger.
 
O nos mostran amb lor campanha pre-presidenciala que dona rason a l’autor d’Animal farm, George Orwell…
 
O sabon los sabents que quand òm copa las patas d’una rana, aquesta ven sorda!