Opinion
Terrorisme: los vendeires de bonas idèas
Solide, la situacion es complèxa. Lo terrorisme capvira la vida politica e la vida deu simple monde tanben. Am vist un encadenament d’eveniments aqueste estiu qu’a destimborlat l’actualitat, au punt que mesclam drin las hèitas de julhet entre lo centre comerciau de Munic o lo pigassaire deu trin.
Quitament s’es pas complètament navèra (los atemptats de 1995), “la situacion es preocupanta”, com se ditz, e demanda d’estar estudiada dambe fòrça calme e serenitat. Com de costume e benlèu mès ara, cadun i va de sa “solucion” que va s’i escàder d’eradicar lo fenomèn. Podètz comptar sus los politicians e los jornalistas end’explicar çò que cau hèr.
Es interessant de véser que los que critican lo govèrn (de costuma soi, jo, un deus purmèrs) demòran dens un estile haut o baish brumós e s’acontentan de formulas fòrtas, mes mauprecisas.
Lo periòde, cau díser, es propici a muishar que lo-as candidat-a-s a las “primàrias” an una idèa sus totis e sus tot. Èi atau ausit a la ràdio la quita Nathalie Kościuszko-Morizet i anar de son analisi sus la seguretat de las fanzones de París au moment de l’Eurò 2016.
Doncas las autoritats hèn pas “çò que cau” contra lo terrorisme. A Niça es pro evident, mes la municipalitat e lo ministèri se renvian la veishiga ende saber qui a pecat.
Las formulas volen, de “cau estar mès energic” a “cau trucar dambe lo punh sus la taula” e tot passar per “los elegits locaus hèn la dança de la pamparra devant los musulmans ende s’assegurar un electorat”.
Per contra, gaireben totis los venedors de bonas idèas son d’acòrdi ende díser que bombardejar Siria o Irak ajuda pas la luta contra lo terrorisme, quan daubuns disen qu’au contra, es complètament contraproductiu.
Sovent s’ausís que “cau hòrabandir los imams radicaus”. Bon, mes entre 2012 e 2015, un quarantenat d’imams estón hòrabandits de l’Estat francés. Aquò vòu díser tanben qu’informacions circulan entre la mosquèa e lo comissariat de polícia, qu’i a endicaires a l’endehens, sens de dobte fidèus eths-medishes, pr’amor que son pas los cònhos a l’endehòra qu’escotan lo presic (sustot s’es en lenga araba) cada divès de la carrèra estant peu finestron que seré demorat daubèrt.
Se ditz tanben que “cau barrar las mosquéas salafistas”. La chifra deu ministèri es d’un vintenat dempuèi deceme 2015. Aquí tanben, lo rensenhament fonciona plan, benlèu mílhor que non pas a la debuta, podèm pensar.
Mes aquestas mesuras energicas serven benlèu pas a gran causa, que lo terrorista de Niça o lo quite Sala Abdeslam an pas frequentat nada mosquèa.
Zineb El Rhazoui (véser imatge), jornalista a Charlie Hebdo e particularament anti-islam a maugrat de son nom, disèva recentament a la ràdio que “cau agir”. L’entrevistaire de RTL le demandèc “com agir? “ e era responoc que “cau emplegar la mès grana brutalitat de cap a aqueste monde”. Bon, d’acòrdi, mes es pas la responsa a la question.
Siam clars: cau interdíser la religion musulmana? Cau hòrabandir totis los musulmans (30% de las victimas de Niça)? Cau barrar totas las mosquèas?
Cau botar en preson totis los suspèctes qu’an una fica S? Es una frasa que s’ausís fòrça sovent. Bon, botèm. Mes lavetz permeteré a cada poder quau que sia (e com serà dens dètz ans?) d’empresoar qui que sia en tot ajustar una letra sus sa fica. Aquò s’apèra la “lei deus suspèctes” qu’estoc en usatge pendent la Terror. Ende lutar contra lo terrorisme, am benlèu mílhor que lo terrorisme d’Estat.
Los que parlan de solucions radicalas se gardan plan d’explicar dambe precision çò que volon díser. E vos parli pas deu Sarkozy qu’a eliminat 12 000 emplecs dens la polícia e que, ara, sap plan “çò que caleré hèr”.
Aqueste monde refusan de véser (o simplament de díser) que, a còps, uns problèmas son tan complèxes que cau drin de temps ende’us resòlver e que la solucion s’obteng pas d’un clacat de dits. Los partidaris de “l’accion” pensan qu’aquò es pas ren hèr, qu’es immobilisme, pr’amor que sovent vesen pas çò que’s hè en silenci.
Quitament s’es pas complètament navèra (los atemptats de 1995), “la situacion es preocupanta”, com se ditz, e demanda d’estar estudiada dambe fòrça calme e serenitat. Com de costume e benlèu mès ara, cadun i va de sa “solucion” que va s’i escàder d’eradicar lo fenomèn. Podètz comptar sus los politicians e los jornalistas end’explicar çò que cau hèr.
Es interessant de véser que los que critican lo govèrn (de costuma soi, jo, un deus purmèrs) demòran dens un estile haut o baish brumós e s’acontentan de formulas fòrtas, mes mauprecisas.
Lo periòde, cau díser, es propici a muishar que lo-as candidat-a-s a las “primàrias” an una idèa sus totis e sus tot. Èi atau ausit a la ràdio la quita Nathalie Kościuszko-Morizet i anar de son analisi sus la seguretat de las fanzones de París au moment de l’Eurò 2016.
Doncas las autoritats hèn pas “çò que cau” contra lo terrorisme. A Niça es pro evident, mes la municipalitat e lo ministèri se renvian la veishiga ende saber qui a pecat.
Las formulas volen, de “cau estar mès energic” a “cau trucar dambe lo punh sus la taula” e tot passar per “los elegits locaus hèn la dança de la pamparra devant los musulmans ende s’assegurar un electorat”.
Per contra, gaireben totis los venedors de bonas idèas son d’acòrdi ende díser que bombardejar Siria o Irak ajuda pas la luta contra lo terrorisme, quan daubuns disen qu’au contra, es complètament contraproductiu.
Sovent s’ausís que “cau hòrabandir los imams radicaus”. Bon, mes entre 2012 e 2015, un quarantenat d’imams estón hòrabandits de l’Estat francés. Aquò vòu díser tanben qu’informacions circulan entre la mosquèa e lo comissariat de polícia, qu’i a endicaires a l’endehens, sens de dobte fidèus eths-medishes, pr’amor que son pas los cònhos a l’endehòra qu’escotan lo presic (sustot s’es en lenga araba) cada divès de la carrèra estant peu finestron que seré demorat daubèrt.
Se ditz tanben que “cau barrar las mosquéas salafistas”. La chifra deu ministèri es d’un vintenat dempuèi deceme 2015. Aquí tanben, lo rensenhament fonciona plan, benlèu mílhor que non pas a la debuta, podèm pensar.
Mes aquestas mesuras energicas serven benlèu pas a gran causa, que lo terrorista de Niça o lo quite Sala Abdeslam an pas frequentat nada mosquèa.
Zineb El Rhazoui (véser imatge), jornalista a Charlie Hebdo e particularament anti-islam a maugrat de son nom, disèva recentament a la ràdio que “cau agir”. L’entrevistaire de RTL le demandèc “com agir? “ e era responoc que “cau emplegar la mès grana brutalitat de cap a aqueste monde”. Bon, d’acòrdi, mes es pas la responsa a la question.
Siam clars: cau interdíser la religion musulmana? Cau hòrabandir totis los musulmans (30% de las victimas de Niça)? Cau barrar totas las mosquèas?
Cau botar en preson totis los suspèctes qu’an una fica S? Es una frasa que s’ausís fòrça sovent. Bon, botèm. Mes lavetz permeteré a cada poder quau que sia (e com serà dens dètz ans?) d’empresoar qui que sia en tot ajustar una letra sus sa fica. Aquò s’apèra la “lei deus suspèctes” qu’estoc en usatge pendent la Terror. Ende lutar contra lo terrorisme, am benlèu mílhor que lo terrorisme d’Estat.
Los que parlan de solucions radicalas se gardan plan d’explicar dambe precision çò que volon díser. E vos parli pas deu Sarkozy qu’a eliminat 12 000 emplecs dens la polícia e que, ara, sap plan “çò que caleré hèr”.
Aqueste monde refusan de véser (o simplament de díser) que, a còps, uns problèmas son tan complèxes que cau drin de temps ende’us resòlver e que la solucion s’obteng pas d’un clacat de dits. Los partidaris de “l’accion” pensan qu’aquò es pas ren hèr, qu’es immobilisme, pr’amor que sovent vesen pas çò que’s hè en silenci.
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
#13 Qu’ei un punt deus interessants; mercés per aquestas precisions utilas. Que hornirén bèra mestior tà un o mei d’un article, non? — la galaxia revisionista; revisionistas e neonazis; etc.
#12 Bona analizi. Sonqu'un petit detalh, quicòm qu'èi descobèrt recentament : quan disètz "negacionistas e neonazis se n’avienan com gasalha de grimauds", soi pas segur d'aquò.
Lo revisionisme (o negacionisme, es parièr) es nascut dens las annadas 70 dens lo mitan d'esquèrra, e quitament d'esquèrra extrèma, o se volètz, marxista. L'editor que hascoc paréisher los purmèrs libers se sona "La Vieille Taupe" e es un ostau d'edicion marxista. Los revisionistas d'esquèrra son numeroses : Pierre Guillaume, Serge Thion, Roger Garaudy (sostengut per l'abbat Pierre), Amadeo Bordiga, James J. Martin, Samuel Konkin, J.Myrdal, Cesare Saletta, e sustot Paul Rassinier, pacifista, que fabriquèc fausses documents ende Jusius pendent la guèrra e pr'amor d'aquò estoc deportat dens un camp, qu'es considerat com lo pair deu revisionisme.
Après, i a una escòla revisionista de dreta extrèma, mes los antisemitas qu'òdian vertadièrament sostenguen l'idèa que Hitler "avèva rason d'exterminar los Jusius".
Darrèrament, estoc lo Nathanyahou eth medish que digoc dens un discors que "Hitler volèva pas exterminar los Jusius". I auré doncas una escòla revisionista sionaista ? De seguir ...
#11 Que pensi qu’i son fòrças causas on nse n’aviénem.
Dab uas remarcas :
1/ Aquí ua mespresa. Que’m prèstatz "lo sentiment que «las democracias ne’s defenen pas, o pas dab la vigor ni la rigor qui carré». Non pas non. Qu’èi escriut au reboish que ZER (pas jo) "a lo sentiment (segon jo erronèu mes hòrt espandit) que las democracias ne’s defenen pas, o pas dab la vigor ni la rigor qui carré."
Jo que poirí díser que mancan d’eficacitat dilhèu. Mes la vigor e la rigor ja las i tròbi, ja! quan seràn a bèths còps mauemplegadas (assignacions a residéncia d’ecologistas? Quin rapòrt dab Daesh?)…
2/ "Disi que calerà fòrça temps pr’amor qu’es hèra complèxe." Completament ad ua dab vos; que’m pensi d’i aver plan pro insistit.
Çò qui n’empacha pas qu’àgim tanben besonh de responsas a cort tèrmi…
3/ Ach, qu’ac èi mau formulat…
Donc torni díser miélher: ne son pas, ce’m sembla, las persecucions qui an aviat Faurisson sus la dralha qui s’a causit. N’ei pas negacionista pr’amor que l’an agredit o volut assassinar. Persecutat qu’estó, miaçat qu’ei, mes aquò n’ei pas l’encausa deu son "engatjament" (quan l’ahortirà lhèu). Pr’amor d’aquò (e de mantrun aute aspècte) la soa situacion que rebata en miralh la de ZER. En disent aquò e abans que nat ne’m prèstin autes prepaus qui ne tieni pas : tà çò de combàter mots dab mots e ideas dab ideas, que‘m perdonaratz de m’autocitar au baish d’aqueste comentari…
Tanben, qu’avoi suenh a non pas escríver que Faurisson medish apèra au crimi, mes que deurí lhèu precisar lo men díser. Que pensi que neureish un devís (que l’alimenta, qu’i da còrda se’vs va mei atau), lo d’ua galaxia ideologica on bèths uns apèran au crimi, e on, per illogic que sembli, negacionistas e neonazis se n’avienan com gasalha de grimauds (per demorar cortés).
10/ E mei s’èm quauques uns a la’ns pausar sovent, la question qu’èra mei que mei retorica e tacanhèra, per díser qu’òm pòt cercar bregas d’aqueras a tots e a cadun (çò qui n’ei pas ua mala causa en si). Tant i a que seré absurde, ce’m sembla, de v’encusar de deféner la lenga entà véner "Le gascon de poche"!
En fèit de motivacions safranosas, que son sharres los avantatges de militar contra l’injustícia, los totalitarismes, la deforestacion o la mort de las lengas nostas. Òm que s’i atraça mei que mei escarnis, maishants còps e eishuperadas. (Au mensh a nosauts arrés ne’ns vòlen tuvar…)
En soma que pleitegi entà que los Quichòts qui èm (vos comprés) ne síim pas collocats suu medish tèrrahòrt que los lobbyistas deus grans grops farmaceutics o militaroïndustriaus, per exemple. Mes lhèu que demandi un tractament de favor indevut.
Simplament, que’m sembla que costa un demei d’energia, un desperdici de temps de paraula qui seré miélher emplegat en arguments positius. E pr’amor d’aquò justaments, en ua polemica, que sagi en generau de ne pas har servir arguments d’aqueths, qui son sovent un estupadebat.
Edonc tà l’autocitacion :
- [L]os qui responen a mots o dessenhs (estossin pècs o odiós) dab cotèths e fesilhs an tostemps e pertot tòrt.
- [N]e soi pas briga partidari de censurar aqueth herumi, enqüèra mensh de’u maumiar o tuvar, senon de contra-opinar e d’argumentar contra eth e los sons parions (au mensh los qui an elejut com arma lo devís e pro).
Au plaser de batalar !
#10 Adishatz e mercés per vòsta responsa.
Vòste argumentari es fòrça complet, e èi analizat end’ensajar d’i respóner d’un biais simple que sia clar de seguir. Vesi un argument centrau e arguments lateraus.
A/ Tèma centrau :
Vesi que soi sovent pas comprés pr’amor qu’èi un biais de pensar qu’es pas globalizat (dens lo sens latin e non anglosaxon). Dens nòste cas, aquò vòu díser que : Òc, Z.E.R. mia un combat contra una ideologia marrida e violenta e la cau sosténguer. (La compararí meslèu a un De Gaulle o un Leclerc, qu’avèva cambiat de nom pr’amor de miaças sus sa familha, que non pas aus Resistents armats, que convengueré milhor a las hemnas kurdas qu’an las armas a la man, mes es un detalh e empacha pas la valor de son combat). Òc, aquesta hemna s’amerita nòsta respècte per sa luta e tot çò que patís. Òc, a participat a un jornau a la linha editoriala que’s pòt debàter. Òc, parla a la ràdio es demòra dens lo fòsc per çò qu’es de çò que caleré hèr concrètament. Òc, a segurament una idèa precisa d’aquò mes, es de dòu hèr, l’exprimís pas. Non, podèm pas jamès estar segurs de las rasons qu’an lo monde mediatizat de díser çò que dison, i a tostemps un atòm de dobte que pòt demorar, quitament se tot en çò de la persona es simpatic e digne de respècte per alhors.
Doncas tot es pas au 100% blanc o néguer e se pòt admirar ZER per çò que hè en tot regretar que sia pas mès clara.
Après, díser qu’aqueste argument de dobtar de las motivacions es emplegat peus islamistas eths medishes, pensi qu’es emplegat per tot lo monde a tot moment au subjècte de sos adversaris, los piègers tipes pòden tostemps utilizar un flaquèr dens un argumentari. Los quites Hitler, Mussolini e Franco disèvan « que plòu !» quan plavèva, vòu pas díser que hasèva solelh. Per exemple podètz dobtar de mas motivacions d’escríver dens lo Jornalet, auratz rason, cau tostemps dobtar, es milhor que non pas créser sens de saber.
B/ Tèmas lateraus :
1/ Atz lo sentiment que « las democracias ne’s defenen pas, o pas dab la vigor ni la rigor qui carré ». Au mensh, sètz plan clar aquò dessús e demoratz pas dens lo fòsc. Soi d’acòrdi.
2/ « El Rhazoui ne balha pas nada solucion “clés en main”? Vos tanpauc. » Es plan vertat e soi d’acòrdi tanben. Mes ac disi clarament. Perpausi pas solucions que son frasas imprecisas mes que hèn lor efèit sus una antena nacionala. Disi que calerà fòrça temps pr’amor qu’es hèra complèxe.
3/ « Faurisson s’ei engatjat dens la soa crotzada negacionista e hainosa deu son sicap, shens estar persecutat ; - que neureish un devís dont los tanhents e negan un crimi passat contra l’umanitat… en tot cridar a’u recomençar ». Faurisson es estat persecutat, l’ac digoi, atacat dètz còps deus quaus una temptativa de murtre, podèm parlar de persecucion. Aqueste frasa m’a tostemps amusat : « Faurisson hè l’apologia d’un crimi en tot lo negar ». Se pòt reprochar fòrças causas aus negacionistas, mes cau demorar un minimum logic. Se trobatz una sola frasa de Faurisson qu’apèra a tornar hèr çò qu’estoc pas hèit, segon eth, me la mandatz de tira. Los vertadièrs neo-nazis, eths, disen meslèu que Hitler avèva rason d’exterminar los Jusius e negan pas ren.
10) « E senon tà vos, l’occitanisme, qu’ei meilèu ua postura (lhèu entà véner libes?), o ua autoconviccion? » Question fòrça bona. Tà jo, es purmèr la volontat de deféner una lenga e una cultura qu’es miaçada per una injustícia istorica (a l’edat de l’adolescéncia), après, cadun ne tira un avantatge, solide. Véner líbers, pensi pas, qu’en francés se venen mès, mes los escríver, benlèu qu’es un plaser drin personau qu’a pas ren de véser dambe l’altruisme, ça’m par. Se soi occitanista per autoconviccion ? Disi pas de non. Pensi qu’aurí deishat la partida s’aquò m’amusava pas d’un cèrt biais. Cresi pas au cavalièr blanc.
#9 Seguida
—
Jo que crei El Rhazoui qu’ei perfèitament e conscientament convençuda, non pas per autosuggestion, senon pr’amor de las experiéncias tristament concretas qui a viscut, com la d’èster encusada de prostitucion peu sol crimi d'aver ua vita sexuau en privat. Aquesta situacion qui denóncia en Marròc, que la tròban capvath mantrun país on la lei islamica e senhoreja, dab las abjèctas umiliacions qui sàbem (lhevat se causéishem de las ignorar): espravas de verginitat en Egipte, etc. Qu’èi mentavut enlòc mei ua Aliaa el-Mahdi, ua Ayaan Hirsi Ali, e bèth dotzenat d’autas hemnas. E son totas "autocovençudas"? E son en cèrca de publicitat o d’ua postura? B’ei çò qui’n disen los lors enemics. Ne védetz pas çò qui i auré d’insuportablement limashord a relativizar atau las motivacions respectivas de las victimas e deus qui las secutan?
El Razhoui n’a pas quitament aperat au murtre senon a la repression impietadosa deus terroristas, e qu’endica clarament que deurén estar capturats e jutjats, meilèu que tuvats per carrèras, tot còp que sii possible.
Nada d’aqueras hemnas ne s’an causit lo combat a priori, ni “provocat” aus islamistas dab dessenhs trufandècs o fòtos de blògs o exigéncias feministas. Qu’estón las malahèitas de la teocracia qui las encarèn a contestar la religion, uas dab diplomacia e doçor, uas dab viruléncia e vindicta — e tostemps suu terrenh politic e polemic, e dab tostemps lo medish resultat d'estar miaçadas de mort o de sevicis, atacadas fisicament, forçadas a l’exili. Atau ne pòdem pas díser que’s crubin çò de somiat, non pas: qu’estón maumiadas e que refusèn de’s carar o d’acatà’s. Que contra-atacan. Tà El Rhazoui la contra-ataca que prenó enter autas formas la de la soa partipacion a Charlie Hebdo, qui ei tan legitima com ua auta. L’ebdomadari ne’n tirè pas tant un benefici com miaças e atemptats: abans lo 7 de genèr, qu’èran a periclitar. Ne crei pas qu’agin avut l’idea pervèrsa de hà’s assassinar entà "boostar" las ventas.
—
La situacion d’aqueras militantas musulmanas (e pas totas apostatas) e’s pòt comparar a la de Faurisson? Lhèu qui òc, a condicion de la véder en un miralh. Remarcatz que ne soi pas briga partidari de censurar aqueth herumi, enqüèra mensh de’u maumiar o tuvar, senon de contra-opinar e d’argumentar contra eth e los sons parions (au mensh los qui an elejut com arma lo devís e pro).
Tant i a:
- que Faurisson s’ei engatjat dens la soa crotzada negacionista e hainosa deu son sicap, shens estar persecutat;
- que neureish un devís dont los tanhents e negan un crimi passat contra l’umanitat… en tot cridar a’u recomençar;
- que pleiteja contra la dignitat e lo dret d’estar d’un enemic (vertader o fictici) per eth designat.
Tant vau díser lo rebat inversat de la situacion e deu combat de las militantas. Aquí lo limit deu comparèr.
—
—
Responsa braca — E senon tà vos, l’occitanisme, qu’ei meilèu ua postura (lhèu entà véner libes?), o ua autoconviccion? Tà jo que trantalhi enter los dus, mes per ara n’èi pas arren de véner. En fèit ne sèi pas solament se soi occitanista.
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari