Aquela campanha presidenciala estatsunidenca es a-normala desempuèi lo començament. La designacion de la candidata democrata que, de l’avís de totes, semblava èsser una formalitat a butat contra lo popularitat d’un candidat caparrut qu’es pas de creire.
 
Mas son testuditge se pòt comprene. Amb de mejans financièrs ridicules fàcia a Hillary Clinton, la candidata-qu’anava-de-se, en politica dempuèi l’an pèbre en mai d’aquò, Bernie Sanders amb sos arguments de justícia sociala, per tot dire un “comunista” ramosèt de monde que n’an son confle d’una presidéncia en eiretatge o quasi.
 
Son pas los Franceses que pòdon ne far la critica. Lo país dels dreches umans —e òc, cal pas mai parlar dels “dreches de l’Òme!— a una classa politica qu’a confiscat la democracia a son profièch gaireben dempuèi que la Cinquena Republica existís, e, quora un quora l’autre, sos dirigents an pas d’intencion de la laissar a de jovenòts, per natura inaptes a la carga de menar “lo carri de l’Estat sus las èrsas descadenadas”.
 
Mas tot a una fin e, siá la manca de moneda siá lo principi de realitat o los dos, lo Bernie Sanders negocièt son raliament e demandèt a sos sostens de far parièr per s’acarar a la menaça venguda de l’autre camp…
 
La menaça a un nom: Donald Trump. Quitament pas un republican mas un òme que degun dins son camp vegèt pas venir.
 
Mai o mens considerat coma un palhassa, se desbarrassèt de sos concurrents amb facilitat et ramosèt, el tanben, de mai en mai de monde, sensibles a son lengatge de “vertat”.
 
Son eslogan es de tornar son lustre a l’America —America great again!— Pel el, tot fa ventre e a una capacitat d’amnesia que li permet de dire tot e son contrari dins la meteissa frasa.
 
Anti-elèit washingtonian, anti-europèu, antichinés etc., adèpte del “ieu, farai aital e serà un triomfe per America”, e tot aquò per l’encantament de sos fans e pel grand desespèr dels líders del partit republican, lo de l’elefant.
 
Fins ara, sos partisans an engolit totas las contravertats de lor guru novèl, somiant de segur a una America blanca de pèl e dels neurònes estequits, una America blanca digna de sos aujòls qu’an exterminat gaireben totes los Ameridians, una America que se sentís envasida per totes aquels immigrants venguts de l’autre bòrd del Rio Grande o d’endacòm mai, una America  que los fa se sovenir benlèu que lors paires èran immigrants tanben, en un mot una America americana!
 
L’autre ièr çaquelà, lor pretendent passèt l’òsca en suggerissent que la candidatat demorata èra la diablessa que se’n caliá desbarrassar en causa de son mesprètz per l’article dos de la Constitucion.
 
Aquel article ditz que cadun a lo drech de prene las armas per defendre sos dreches e sa libertat.
 
Quitament sos partisans i an vist un apèl … subliminal? a escartar Hillary Clinton… definitivament.
 
Avèm l’astre, en cò nòstre, d’aver d’òmes politics responsables que jamai farián de remarcas desonorantas a prepaus de lors adversaris. Es pas per res que sèm lo país dels dreches umans!
 
 Trump, lo palhassa, fòrt de son impunitat a encara tres meses per daissar “córrer los cans”.
 
Clinton aurà besonh d’arguments fòrts per se’n desfar.
 
E los mèdia agachan, cada jorn amb un crenta un pauc mai granda, lo mostre qu’an ajudat a crear…