Opinion
Parlar de se
Pendent qu’esperam Godòt, legissèm los comentaris dels jornals. S’as la capacitat de legir entre las linhas, son tostemps melhors que los quites jornals, macarèl!
Los basses fons dels comentaris seguisson, ça que la, de règlas pro claras. Se siás democrat estatunidenc, vas comentar als jornals republicans. Se siás independentista catalan, vas comentar als jornals post-franquistes de Madrid. Se siás catolic conservator, vas comentar als sits gais. E se siás con, vas comentar a la premsa occitana.
Ieu me consideravi ja coma una bona persona per aver pas batut mas femnas, per èsser pas un pedofil e per me dochar 5 còps cada mes. Mas quora legissi los comentaris a la premsa occitana, hilhdeputa!, me confli lo pitre, mai fièr que jamai. Me sentissi un eròi, un justicièr, la reencarnacion de Mistral e Bodon a l’encòp. En comparason, veni la melhora persona del Mond.
Los comentaris de Jornalet™ son mon zòo particular. Avèm los islamofòbs (solide: ta filha se va maridar dins una mosqueta!); los que signan amb de pseudonims (mas que gaireben totes sabèm qual son); los autors d’articles que vòlon dire, als comentaris, tot çò que foguèron pas capables de far dins l’article; lo mond qu’escrivon pas en occitan e lo mond que pensan qu’escrivon en occitan mas, bon, òm fa çò que pòt. E aquò m’inclutz a ieu, que comencèri d’escriure en grafia mistralenca, puèi adoptèri integralament las nòrmas d’Alibèrt, assagèri de copiar Bodon, me gasconizèri, me catalanizèri, me daissèri portar per l’òbra de Cantalausa, de Laus, de Lagarda, de Taupiac, d’Ubaud, de Sauzet, legiguèri totes los articles de Sumien (e n’ai comprés lo 30%, òsca!) e qu’ara cresi que fin finala adoptarai las nòrmas de l’Acadèmia Aranesa dera lengua occitana, qu’es un libre mai pichon e mai d’acòrdi amb mas possibilitats intellectualas.
Mas de totes los comentators, mon preferit sètz vos. Vos! Sabètz qual sètz, ne soi segur. Quora los redactors de Jornalet™ son ja alassats de parlar de las fedas, las vacas, la putacanha dels noms de las regions administrativas, de l’EOE e de l’Estivada, e començan de se desviar del plan camin de l’occitanisme, arribatz vos, lo nòstre defensor! Quora assajan de nos pervertir en nos balhant una vision occitana del Mond, amb de nòvas sus las inutilas descobèrtas scientificas, l’insignificanta Catalonha, lo mespresable Bascoat, la tras que marrida cançon còrsa, brèu: quora parlan de tot aquò que pudís pas la mèrda de bèstia e lo pastís mesclats, es la vòstra votz que se lèva per los criticar, e per denonciar que lo Jornalet™ es a empachar la bastison d’Occitània.
Grandmercé, l’amic! Sabèm que sonque las grandas nacions an lo drech de parlar de tot. Als pichons, cal èsser folcloric e parlar pas que de se. Sens ta collaboracion benlèu la premsa occitana perdriá aquesta sentor a reclús qu’es, fin finala, çò que volèm nosautres, vertat?
Los basses fons dels comentaris seguisson, ça que la, de règlas pro claras. Se siás democrat estatunidenc, vas comentar als jornals republicans. Se siás independentista catalan, vas comentar als jornals post-franquistes de Madrid. Se siás catolic conservator, vas comentar als sits gais. E se siás con, vas comentar a la premsa occitana.
Ieu me consideravi ja coma una bona persona per aver pas batut mas femnas, per èsser pas un pedofil e per me dochar 5 còps cada mes. Mas quora legissi los comentaris a la premsa occitana, hilhdeputa!, me confli lo pitre, mai fièr que jamai. Me sentissi un eròi, un justicièr, la reencarnacion de Mistral e Bodon a l’encòp. En comparason, veni la melhora persona del Mond.
Los comentaris de Jornalet™ son mon zòo particular. Avèm los islamofòbs (solide: ta filha se va maridar dins una mosqueta!); los que signan amb de pseudonims (mas que gaireben totes sabèm qual son); los autors d’articles que vòlon dire, als comentaris, tot çò que foguèron pas capables de far dins l’article; lo mond qu’escrivon pas en occitan e lo mond que pensan qu’escrivon en occitan mas, bon, òm fa çò que pòt. E aquò m’inclutz a ieu, que comencèri d’escriure en grafia mistralenca, puèi adoptèri integralament las nòrmas d’Alibèrt, assagèri de copiar Bodon, me gasconizèri, me catalanizèri, me daissèri portar per l’òbra de Cantalausa, de Laus, de Lagarda, de Taupiac, d’Ubaud, de Sauzet, legiguèri totes los articles de Sumien (e n’ai comprés lo 30%, òsca!) e qu’ara cresi que fin finala adoptarai las nòrmas de l’Acadèmia Aranesa dera lengua occitana, qu’es un libre mai pichon e mai d’acòrdi amb mas possibilitats intellectualas.
Mas de totes los comentators, mon preferit sètz vos. Vos! Sabètz qual sètz, ne soi segur. Quora los redactors de Jornalet™ son ja alassats de parlar de las fedas, las vacas, la putacanha dels noms de las regions administrativas, de l’EOE e de l’Estivada, e començan de se desviar del plan camin de l’occitanisme, arribatz vos, lo nòstre defensor! Quora assajan de nos pervertir en nos balhant una vision occitana del Mond, amb de nòvas sus las inutilas descobèrtas scientificas, l’insignificanta Catalonha, lo mespresable Bascoat, la tras que marrida cançon còrsa, brèu: quora parlan de tot aquò que pudís pas la mèrda de bèstia e lo pastís mesclats, es la vòstra votz que se lèva per los criticar, e per denonciar que lo Jornalet™ es a empachar la bastison d’Occitània.
Grandmercé, l’amic! Sabèm que sonque las grandas nacions an lo drech de parlar de tot. Als pichons, cal èsser folcloric e parlar pas que de se. Sens ta collaboracion benlèu la premsa occitana perdriá aquesta sentor a reclús qu’es, fin finala, çò que volèm nosautres, vertat?
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
I a pa res a apondre !
A mens de dire que Godòt se sona pas Michèu, es pas lemosin, e mai diguèsse que " i a pas de mal a se far de ben " e de donar rason a Marcelon qu'escriu que quan siás con...
E per parafrasar F. Raynaud (pels mai joves, disiá : pòdi pas èsser un imbecille, soi doanièr) ; donc, ieu pòdi pas èsser con, soi Occitan !
:D
Ma “desena” nomnarà
Mon fals nom es Martelaire
Que soi de còps un tustaire
Martèl que pelejarà
Trobaire que’n trucarà
Lo cap del tròl tròp marrit
Coma Tonar m’a bastit:
L’ans nordenc amb sa aisina
De mots brandants la pagina
Se lo mond tròl es ardit
Parlar de se quò pòd menar lonh, lonh, lonh.
Lo monde son pas contents mesme los qu'an de que viure. Alaidonc fan una psicòterapia que lo mena a parlar de lor temps ente vivian coma los parents. Avian pas de parents ideaus? Avian pas dins la societat de parents de remplaçament coma l'estat, los medias, los scientifics, los intelectuels qu'an tots de la solucion. Non, eran pas ideaus non pus.
Los parents ideaus, l'educacion ideala z'ai troba dins l'amor incondicionau. Aquel amor vos ame tal que setz sens p'una condicion, critica o jutjaments. Aquel amor incondicionau ama la vista. Ama tant la pola qu'aciala sos polets, que la busa que minja emben sos petits un polet qu'a panat a la mesma pola.
Sem nascut d'una sorça qu'es pas solament materiala mas que conten una partida psicòlogica, veire espirituala e que nos a transmetut aquela amor universal. Quò es un amor que nos fau tornar trobar pas l'amor de las religions que vos menaçan de l'enfer si fasetz pas coma chau
Emben l'amor universau, remplissetz vòstre còr d'amor; setz uros e avetz pus besonh de criticar, de jutjar l'autre. Parlar de se quò pòd nos menar lonh, lonh. Lo regard que l'òm pòrta sur se es diferent dau regard que l'òm pòrta sus l'autre.
Artús-Omèr Marcelon me sembla tanben un polit nom, mas probablament pas lo vòstre. Un rei poèta classic e revolucionari de Menerbés, tot un afar !!!
Sentís un pauc a escaufit en per aicí
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari