Opinion
Desmaridatge
Lo desmaridatge... Un drama discret preus mainats, un eveniment inagotable que digun pòt pas empachar. Nada solucion, sonque una sufrença que digun escota pas... Vertadièrament
Lo desmaridatge... Una fin de monde, un paradís perdut.
Omenatge.
Lo desmaridatge... Una fin de monde, un paradís perdut.
Omenatge.
***
La pluja tombava a ligas de cèu...
La ventòrla portava l’aiga contra la frinèsta, s’eslissava long de l’escastre mau junt, e sudava seu papèir de la paret.
Deu lheit estant, lo Pèir espiava aparéisher las duas tacas chòtas pichonetas.
“Son islas de la mar, ací que lusís lo sorelh e lo cèu damòra blu...Totjorn”
Las islas s’espandiven, prenèvan de mei en mei de plaça suu papèir ennegrit.
“I a l’isla de Papà e la de Mamà, se contava lo drollet, e dens las duas jo me pui passejar!” ajustava tot gloriós.
Lo petit Pèir sonrisèva de contentèir quan soscava la vita dens las islas de Papà e de Mamà.
Solide que i auré bèra tropa de calinons, de l’un e mei de l’aute. Alà, on lusís lo sorelh e on lo cèu damòra blu...Totjorn. Dab Papà que harim au shivau e jo sautari sus sas espaltas e quan serí estarit, m’angori a l’isla de Mamà atau de m’i gahar bailinas.
La pluja tombava de mei en mei, las tacas chic a chic s’aprochavan, d’un moment s’anavan tocar... Se toquèren: de las duas islas de la mar, s’en apitèt una sola...
Una isla de las grandas ací on i avè a l’encòp Papà e Mamà.
Lo petit Pèir s’esgargalhava.
“Una isla on i auré Papà e Mamà, una isla on s’abraçarin tots dus, una isla on jo serí au mitan, tot petit que soi, a demandar ma plaça en tirar suus braç enlaçats. Sabi que doçetament, una man e mei l’auta pausadas sus l’espatla, m’escatèrin. Mes aquò rai, que sèi tanben que soi, jo, lo drollet de l’amor.”
Lo petit Pèir s’esgargalhava e es pr’aquò que deishèt gahar lo dromir.
Dròm ninet, dròm, alà dens l’isla de Papà e Mamà.
Dròm ninet, dròm atau de milhor perlongar lo bonur.
Dròm ninet, dròm, atau de non pas mei saber, que s’estanquèt la pluja e que l’isla, adara, es a s’esvalisar.
Teissièras, lo 20 d’octòbre de 2016.
Eric e Nadalia Roulet
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
Lo silenci e l'isolament son una bona terapia. D'alhors fai partida de l'ensenhament daus bodistes.
Cerchar papa e maman ? Pas segur!
Los parents familaus son jamais perfachs. La societat dins son ròtle educatif pas mai.
Chau se virar vers l'amor incondicional que vos pren tal que setz emben vòstras qualitats e vòstres travers. Setz nascut d'una sorça d'amor universal e non pas de la matiera; nos sem copats d'aquela sorça e quò es per aquò que cercham a i tornar. Quò nos mena lonh, lonh... Mas las sciença materialista es mas una ipotesa jamai demontrada. La religion catolica es solament una ipotesa jamai demontrada. Pertant, nos dich qu'i a quauqu'a ren delai la mòrt e avant la neissença. La teoria de la reincarnacion es pus logica que lo materialisme o la religion catolica.
Perque l'òm se desmarida, D'abòrd perque l'òm a besonh de se maridar?
L'òm cercha quauqu'a ren qu'òm creu trobar dins l'autre e l'òm tròba dins l'autre sos travers a se. Un partenari pòd se desmaridat, se tornar maridar e prener un autre partenari qu'a los mesmes travers que lo prumier.
Avem chacun en se un efant interior que damanda mas a esser calinar subretot si a estat maltraitat dins son jòune atge.
La familha es la separacion entre lo masculin e lo feminin. L'òm parle que chau fusionar los dos per esser uros.
Tot aquò nos mena lonh, lonh, lonh de nòstras creissenças. Mas, darrier lo silenci i a la coneissença vertadiera de çò qu'es l'esser uman.
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari