De l’influéncia de la Teleranha, qu’a creishut d’un biais considerable recentament, se’n parla a còps dens los mèdias, mes se pagèra pas ni vertadèrament ni seriosament. E totun …
 
Cau saber purmèr que los mèdias classics, sustot la premsa escrita en papièr, an perdut en 100 ans gaireben tot lo pes qu’exercissèva sus l’opinion publica. Los jornaus fisics se legissen pas mès e son totis en crisi end’essajar de subervíver.
 
Los darrèrs exemples de le pèrda d’influéncia deus mèdias “classics” (premsa, television) son, solide, lo Brexit e l’eleccion de Donald Trump. Èra un gran plasèr a cada còp, l’endeman de suspresa electorala, d’escotar las analisis deus mèdias sus las errors d’analisi deus mèdias. La vertat es qu’avèvan pres, com se ditz, lors desirs per la realitat, e qu’avèvan totis hèit campanha au lòc d’informar lo public, çò que seré totun lor mission purmèra. De 200 mèdias estatunidencs, 194 avèvan sostengut Clinton contra 6 ende Trump. Mes los fantassins an pas seguit lo generau.
 
E com créser la paraula de quauqu’un que s’es enganat que t’explica perqué s’es enganat? An acabat, benlèu, de pérder lo pauc de credibilitat que’us demorava.
 
Dens lo cas encara escosent de l’eleccion estatsunidenca, internèt a pas hèit ganhar lo Trump, mes es evident qu’a hèit pérder la Clinton. Çò de màger de l’electorat deu miliardari es pas especialament pegat a la telaranha tota la jornada. La tendéncia generala de la tela èra meslèu un “ni ni”, e los geeks, segon jo, estón màgerment los seis milions d’electors qu’an mancat a la candidata democrata, se comparam dambe l’escòre d’Obama quate ans mès de d’ora.
 
La telaranha, era, avèva votat clarament Bernie Sanders.
 
La fòto deu coble Clinton que s’amigalhava dambe lo coble Trump lo jorn de lor maridatge (èran doncas convidats) o las pròvas de proximitat de Hillary dambe Monsanto e l’industria de l’armament  an contribuit, en hèr lo torn deu “www”, a deishar un imatge d’eleccion que s’i semblava la causida entre “la pèsta e lo colèra”.
 
L’exemple recent que pòt muishar lo creish deu poder d’internèt es la resulta deu tribalh de l’associacion L214. Son eths que botan sus la telaranha filmòts rodejats dens tuaders ende’n mostrar la crudelitat. Aquò te hè una tala bronzida que los jornaus televizats son obligats de’n parlar e d’i consacrar la dimentjada que seguís (parli de France 2) un “dossièr de la redaccion” presentat peu Delahousse eth medish, vos prègui.
 
Qui auré imaginat i a pauc que tres peluts dambe un aparelh fotografic podèvan influir sus la linha editoriala d’un mèdia nacionau?
 
Ende jo, internèt es un espèr. Es un mejan de comunicacion dirècte entre lo monde, sens passar per un petit grop de personas que tenguen las manetas de l’informacion. Los joens espian cada còp mens lo finestron e an accès a un heish de dotzes d’informacions de totas, que son pas obligatòriament governementalas o privadas.
 
Lavetz, ac sabi, pensatz que per consequéncia, qué que sia pòt passar per aqueste tudèth liure e descabestrat, que pòt estar marrit e dangerós. Es pas faus. Mes sèm la purmèra generacion qu’a descobèrt la bèstia, es soi convençut que la generacions venentas auràn lèu après de’s se’n servir com cau.
 
E se 25% deus estatjants de l’Estat francés pensan que l’atemptat deu 11 de seteme de 2001 estoc organizat peu govèrn american de l’epòca, aquò vòu díser qu’i a un debat. Aquera teoria estoc pas difusida, solide, peus mèdias màgers, mes per internèt. Que sia vertadèra o pas, a pas causat grans malastres dens la societat. Sonque escambis, a còps vius, per clavèrs d’ordenator entre personas que’s serén, se que non, pas jamés encontradas ni parladas.