Dins aqueste sud d’Euròpa ont vivèm, sovent s’ausís que l’Euròpa del Nòrd es una region mai avançada socialament: Escandinàvia o los Païses-Basses regularament son mostrats en exemple dins de domènis divèrses coma l’egalitat òme/femna, l’eutanasia, los dreits LGBT, los dreits de las minoritats, los dreits linguistics, los dreits dels salariats, los oraris de trabalh o la condicion de las personas andicapadas. Aquesta exemplaritat nordica poiriá far creire que los païses del sud son endarrierits socialament. Vertat es qu’un estat coma França es claufit de crispacions socialas incompresiblas que mantenon las populacions dins de modèls d’un autre temps. Basta se sovenir de la recenta crisi ideologica a l’escasença de la lei del maridatge per totes o de l’impossibilitat dels representants politics de prene de posicions claras sus las problematicas de fin de vida, daissant atal de familhas dins lo desesper, coma dins lo cas de Vincent Humbert.
 
Per çò qu’es de la condicion de las personas andicapadas, França, amb un brave retard, a mes en plaça un plan de construccion d’infraestructuras d’accessibilitat dins los lòcs publics, plan que son acabament es de longa reportat, per de rasons financièras, çò dison. De leis protegisson -encara fòrça timidament- l’accès a l’emplec de las personas andicapadas. Cada avançada deu èsser saludada. Mas totes sabem ben que viure coma andicapat dins l’estat francés es viure una vida de dificultats e de prejutjats. E çò descoratjant es qu’aquelas dificultats se poirián resòlver amb una vertadièra presa de consciéncia sociala d’aquesta realitat qu’es pas la dels sols andicapats senon qu’es la de totòm. Per çò que tòca a l’integracion sociala dels andicapats, la societat occitana seriá plan avisada de s’inspirar de çò que fonciona dins las societats dels nòstres vesins e l’importar ençò nòstre. Per aquò far, fa pas mestièr d’anar gaitar tròp al nòrd: la societat catalana, amb lo dinamisme d’una nacion en cors de liberacion avança amb benvolença e sens practic.
 
Causa que se poiriá pas imaginar en França, fa qualques jorns la television nacionala catalana difusèt, a l’ora de mai granda escota e anonciat de jorns en abança amb granda publicitat, un reportatge titolat “IEU TANBEN VÒLI DE SÈXE“. Es un filme consacrat a las personas andicapadas e a lors relacions amb lors assistents e assistentas sexualas. Amb una granda umanitat lo realizator nos fa dintrar dins l’intimitat d’aquestes òmes e femnas que vòlon viure una vida sexuala pels uns e que pels autres permeton a los qu’an pas l’astre de téner un còs en bona condicion, o tot simplament un còs desirable, de conéissser l’amor fisic.
 
Dins fòrça estats, coma l’estat francés e espanhòl, l’activitat d’assistent sexual es considerada coma de prostitucion, valent a dire coma una activitat criminala. Pasmens gràcias a l’activitat militanta, d’un biais gaireben confidencial, d’associacions arriban a far rescontrar de personas andicapadas e d’assistents.
 
D’unes pòdon pensar qu’es tristàs de dever passar per una relacion programada e paganta per conéisser una vida sexuala. Es vertat. Dins una vida ideala, los andicapats deurián téner lo meteis poder de seduccion que los valids. Mas malaürosament sèm pas dins aquesta mena d’ideal e tant qu’i serem pas non serà pas immoral de partatjar de moments de sensualitat amb d’assistents volontoses d’o far e que, per çò que ne mòstra lo reportatge, desbordan d’altruisme e de qualitats umanas.
 
L’activisme cap a la sexualitat de las personas andicapadas pren la forma de reconeissença per l’assistanat sexual e tanben la forma de mobilizacion sus aqueste tèma. Atal lo filme YES, WE FUCK! vòl far tombar los tabós: a impulsat una vertadièra dinamica en Catalonha. YES, WE FUCK! es vengut una crida militanta.
 
Mas çò melhor per comprene es de daissar parlar las personas concernidas:
   
La petita Catalonha, amb sa vòlha e sa dubertura d’esperit, en matèria sociala, a pas res a envejar als païses del Nòrd. Se vei ben que quand un vent de libertat bufa sus un país, lo progrès uman es en camin. La television nacionala catalana fa aquí òbra de pionièra e d’utilitat publica. Espèri que serà una font d’inspiracion pel País Occitan. La quèsta de la sexualitat dels andicapats es abans tot una quèsta de dignitat umana e en aquò concernís l’umanitat entièra.