Encara urós qu’ajam desirat a totes e a cadun una bona santat pr’amor per çò qu’es d’una bona annada aurem interès a far pròva d’un optimisme beat!
 
Ja l’an passat foguèt pas tròp missant! Los de Londres decidiguèron, per referendum, de divorciar après un quarantenat de vida comuna amb lo mond del continent.
 
Tot aquò en causa dels tecnocratas de Brussèlas. Aquestes volián pas que diguèssen, en periòde de bruma espessa sus Gran Bretanha, que “lo continent [èra] isolat”. Mas sabi pas se la rason es la bona; pensi mailèu que n’avián lor confle d’aqueles trens que sortisson de tèrra e que permeton a un fum de toristas de los venir visitar sens aver a subir l’espròva del mal de mar!
 
Vegèrem tanben en los Estats Units l’èx-futura primièra presidenta d’aquel grand país qu’aviá tot preparat per son regne plegar l’esquina e daissar la plaça a un con(servator) encara mai con(servator) que los neo-con(servator)s del temps de Bush Junior.
 
Los expèrts en estatsunidencologia —perque pas!— que foguèssen sus plaça o qu’espepissèsson lo país de París, Berlin o Roma, o vegèron pas venir lo bresilhadoman —perqué pas, per un que fa de bresolhadisses!—, l’especialista de messorgas a repeticion e de faches alternatius, lo belàs adorat de las femnas qu’insulta dins sos discorses, lo…
 
Coma qué, d’èsser malensenhat, grossièr, racista, xenofòb a pas cap d’importància… Lo “pòble vertadièr” sap reconéisser los òmes que n’an e soi segur que mai d’un an degut se sentir mal a l’ostal quand lor femna a facha la comparason amb lo bresilhadoman. Ja que lor òme es pas miliardari…
 
Ongan, es a  nosautres de i far amb una eleccion presidenciala —precedida de primàrias— e d’eleccions legislativas en seguida.
 
Seriá estat tròp simple, e sens interès fin finala, se un jornal satiric, Le Canard enchaîné, n’aviá pas sortit un article sul favorit —sa femna mai exactament— de la corsa per l’Elisèu e se d’unes socialistas, tocats pel prurit de la puretat ideologica tornar, avián pas causit un frondaire per los representar.
 
Escandal assegurat dels dos costats!
 
Mossur Net seriá donc pas tan net qu’aquò e auriá profechat del sistèma en vigor, e de las maissantas abituds presas per nòstres elegits, per pagar la femna sus un emplec fictiu.
 
L’erald del Partit socialista promet l’unitat del “pòble d’esquèrra” e, per aquò far, torna trobar los mots adequats en demandant als autres dos candidats d’esquèrra o de sembla-esquèrra,  de lo rejónher… Avís a l’òme de l’eissarpa roja e a l’èx-banquièr!
 
D’autres escandals son per venir e, de promessas, ne van tombar coma a Gravelotte.
 
Los candidats parlaràn, de segur, d’identitat francesa, d’islamofobia, de seguretat… e l’ecologia, los refugiats, Euròpa… seràn de victimas collateralas d’aquela paur collectiva instillada cada jorn pels òmes politics e pels mèdia dins lo cap dels ciutadans.
 
Un exemple solet: los qu’escotan la metèo o que l’agachan sul fenestron aprenon que las temperaturas son bassas en ivèrn, que i pòt aver de nèu e de glaç sus las rotas e que, en consequéncia, val melhor demorar a l’ostal…
 
Trabalhatz benlèu, e ben, petaçatz-vos!
 
Autres còps, un país se teniá amb una poliça, de gendarmas, etc.; ara es pas mai possible que la moneda i es pas pus… Alara, cal far paur al mond e infantilizar las gents…
 
E vos cal far mèfi, que lo cèl vos poiriá tombar sul cap!