Opinion
La campanha incresibla
N’èi coneishudas, campanhas de totas, mes cau díser aquesta es pas banala. Sèm quitament davant una situacion complètament navèra que pòt pas que’ns entercalhar.
Dempuèi las accions combinadas d’En Chirac e d’En Jospin qu’an instituït un regime presidenciau (redusida deu mandat a cinc ans e inversion deu calendari electorau), l’eleccion dirècte deu president a superat las eleccions legislativas com pas endacòm mès dens los paises comparaders.
Podèm citar que, au Reiaume Unit, en Belgica, aus Païses Basses, en Alemanha, en Italia, en Espanha, en hèit totis los vesins de l’Estat francés, son los escrutins peu parlament (sovent a la proporcionala) que ritman la vida politica. Dens l’exagòne, son estats redusits a gaireben ren, e un candidat que recep 50% + 1 votz deus sufragis exprimits (quitament dambe una abstencion de 99,99%) recep tanben los “plens poders”. Cau aver hitge end’ aperar aquò Democracia, mes bon …
Per çò de la campanha d’ongan, am atenhuts los soms de la fantasia.
Un còp èra, lo sistèma èra lo bipartisme. Puèi lo Front National se vengoc hèr una plaça importanta, en nombre de votzes mes pas en resultas estrategicas: dus deputats e nada region ganhada. Gràcias a son isolament e a sa marrida reputacion, lo “plafon de veire” sembla encara solide.
Ara sèm dens la situacion on divèrses elements inedits s’encontran:
A situacion inedita, resulta inedita. Podèm pas pervéser çò que’s va debanar, mes sabi pas perqué, sentissi pas quicòm de bon sortir de tot aquò.
Dempuèi las accions combinadas d’En Chirac e d’En Jospin qu’an instituït un regime presidenciau (redusida deu mandat a cinc ans e inversion deu calendari electorau), l’eleccion dirècte deu president a superat las eleccions legislativas com pas endacòm mès dens los paises comparaders.
Podèm citar que, au Reiaume Unit, en Belgica, aus Païses Basses, en Alemanha, en Italia, en Espanha, en hèit totis los vesins de l’Estat francés, son los escrutins peu parlament (sovent a la proporcionala) que ritman la vida politica. Dens l’exagòne, son estats redusits a gaireben ren, e un candidat que recep 50% + 1 votz deus sufragis exprimits (quitament dambe una abstencion de 99,99%) recep tanben los “plens poders”. Cau aver hitge end’ aperar aquò Democracia, mes bon …
Per çò de la campanha d’ongan, am atenhuts los soms de la fantasia.
Un còp èra, lo sistèma èra lo bipartisme. Puèi lo Front National se vengoc hèr una plaça importanta, en nombre de votzes mes pas en resultas estrategicas: dus deputats e nada region ganhada. Gràcias a son isolament e a sa marrida reputacion, lo “plafon de veire” sembla encara solide.
Ara sèm dens la situacion on divèrses elements inedits s’encontran:
— I a pas candidat “sortent”. Lo futur ancian president a pas volgut se tornar presentar dabans sons administrats. Benlèu sons petits 6% d’opinion favorabla l’an ajudats a demorar suau. E nat pretendent se reïnvindica pas de la politica miada dens las cinc darrèras annadas. Una nautat.
— Per consequéncia, totis los candidats se disen “antisistèma”, quitament los qu’estón elegits deputats en 1981 puèi ministre e capministre, los qu’estón cap de burèu deu ministèri de l’Economia en 1991, los qu’estón banquèrs d’ahars en çò de Rothschild, los ministres delegats a l’ensenhament professionnau en 2000 e senators dempuèi 1986, enfin, ende tot díser, se sentís plan que los “sistèma” es en dangèr dambe totis aquestes enemics declarats.
— Pas nat candidat deus partits “classics” de govèrn semblan en posicion de’s qualificar endeu dusau torn. Lo candidat naturau de la dreta es en·honsat per ahars deus grèus qu’es lo sol de trobar pas grèus. Eth qu’avèva apujat sa campanha sus la probitat, es plan colhonat. Se cau totun brembar qu’èra gratificat de 8% abans la primària deu partit e que vençoc per la fin. Dejà una situacion pas tròp banala en se medish.
— Lo candidat deu partit d’esquèrra qu’es au poder adara se retròba en cinquau posicion (!) de las intencions de vòte, deishat per una bona part deus sòcis deu partit, deus quaus ministres e un capministre.
— Lo candidat favorit, lo que deu ganhar se cresèm los sondatges au jorn d’uei, es un OVNI politic. A creat son movement i a un an tot escàs. Se ditz “ni de dreta, ni d’esquèrra” e a amassat una fortuna en tot trabalhar quate ans en çò de la banca Rothschild. S’es retrobat au som de las intencions de vòtes còp sec, lavetz qu’avèva pas presentat lo quite trocet de programma e monde tan diferents qu’Alain Madelin (ex dreta extrèma puèi dreta ultraliberala) e Robert Hue (ex Partit Comunista) l’an rejunhut.
— L’abstencion pòt plan aténher recòrds. Es anonciada a l’entorn deus 30%, çò qu’es dejà fòrça. E, de mès, au demiei deus que van (benlèu) votar, paucs saben ende qui. Pas jamès lo desenlusiment de cap aus politicians a tan senhorejat. Semblaré una presa de consciéncia deu pòble que “i a quicòm que truca” au Reiaume de França.
— Per consequéncia, totis los candidats se disen “antisistèma”, quitament los qu’estón elegits deputats en 1981 puèi ministre e capministre, los qu’estón cap de burèu deu ministèri de l’Economia en 1991, los qu’estón banquèrs d’ahars en çò de Rothschild, los ministres delegats a l’ensenhament professionnau en 2000 e senators dempuèi 1986, enfin, ende tot díser, se sentís plan que los “sistèma” es en dangèr dambe totis aquestes enemics declarats.
— Pas nat candidat deus partits “classics” de govèrn semblan en posicion de’s qualificar endeu dusau torn. Lo candidat naturau de la dreta es en·honsat per ahars deus grèus qu’es lo sol de trobar pas grèus. Eth qu’avèva apujat sa campanha sus la probitat, es plan colhonat. Se cau totun brembar qu’èra gratificat de 8% abans la primària deu partit e que vençoc per la fin. Dejà una situacion pas tròp banala en se medish.
— Lo candidat deu partit d’esquèrra qu’es au poder adara se retròba en cinquau posicion (!) de las intencions de vòte, deishat per una bona part deus sòcis deu partit, deus quaus ministres e un capministre.
— Lo candidat favorit, lo que deu ganhar se cresèm los sondatges au jorn d’uei, es un OVNI politic. A creat son movement i a un an tot escàs. Se ditz “ni de dreta, ni d’esquèrra” e a amassat una fortuna en tot trabalhar quate ans en çò de la banca Rothschild. S’es retrobat au som de las intencions de vòtes còp sec, lavetz qu’avèva pas presentat lo quite trocet de programma e monde tan diferents qu’Alain Madelin (ex dreta extrèma puèi dreta ultraliberala) e Robert Hue (ex Partit Comunista) l’an rejunhut.
— L’abstencion pòt plan aténher recòrds. Es anonciada a l’entorn deus 30%, çò qu’es dejà fòrça. E, de mès, au demiei deus que van (benlèu) votar, paucs saben ende qui. Pas jamès lo desenlusiment de cap aus politicians a tan senhorejat. Semblaré una presa de consciéncia deu pòble que “i a quicòm que truca” au Reiaume de França.
A situacion inedita, resulta inedita. Podèm pas pervéser çò que’s va debanar, mes sabi pas perqué, sentissi pas quicòm de bon sortir de tot aquò.
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
Podrem pas votar Troadec o Temaru
Lo Partit de la Nacion Occitana (PNO) vos recomanda una solucion :
Lo vòte NUL en tot lisar dins l'urna un butletin "Occitània Liura" o çò que voldrètz que rapelarà que sèm occitans.
http://lo.lugarn-pno.over-blog.org/2017/04/presidentielles-2017-position-du-parti-de-la-nation-occitane-pno.html
Si los partis politics an pus d'influença sur los electors,. qui vai esser fondamental per ganhar : la prestança d'Asselineau o lo planh de Poton que dich : "si los medias me balhavan la paraula, segur que faria mai de votz".
Quò es los medias que fan la politica. Degun pòd emergear si a pas lo sosten daus medias oficiaus e tots los medias oficiaus an las mesmas ideias. Alaidonc l'òm pòd dire que los medias son pas liures e qu'obeissan a una dictatura que se cata. Coma un pòple liure porria admettre qu'un òme coma Fillon qu'es botat sos examen judiciari sia autorisat a se presentar. Si Poton era dins son cas seria desja en prison.
Dempuei Montségur qu'es la dictatura coloniala que ganhet en Franca. E, benleu que quò es tot simplament la dictatura de Ròma, de la 'gleisa catolica qu'a comptat una istòria religiosa escricha dins los conciles e los cabinats religios o d'estat.
Es una situacion que pòd pas demorar aitau; quò vai banlevar sens tardar. La situacion es pre-revolucionari coma lo dich Mélenchon mas es pas segur que la Revolucion damora dins las idéias d'aquela de 1789 o dins los problems sociaus. Anatz far de la propaganda dins las charieras se voletz mas droba-vos a tot çò que cambia en priondor dins lo domene de l'espiritualitat, de las relacions umanas, e tot çò que se dich sus Internet mesme s'i a a beurer e minjar. Anem, lo mot dictatura per Franca o la religion catolica es lo bon.
Res de bon ne sortirà? Mas sèm acostumats! Res de bon es pas jamai sortit de la vida politica de l'estat colonial!
Tenèm la causida entre doas vias: siá contunhar de venir encara mai capbords en gaitar los "divertissements" de la TV coloniala, siá anar far de politica dins lo sol endreit ont lo pòble encara es ausit: las carrièras.
L'amusant es que per aventura ièr a la cadèna TV FR3 an difusida una biografía favorabla de Giscard. Giscard Macron una semblança aristocratica qu' anoncia un monarca ? Chirac/Jopin o lo cofrage del cor de la republica avant lo colar de betum ? L'amusant es que avans de vos legir me desvelhèri en pensar après una chauchavièlha sens rapòrt dambe las eleccions que fin finala lo primièr partit en Francia n'aviá ni eslogan ni tropas fanatizadas ni cap orgulhós, amor es lo PN Partit Nihiliste e que n'èri vengut un sòci. Mais galeji.
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari