“Marine vous dit « Merci ! » J’espérais que le PNO saurait comprendre les différences avec Macron, comme Mélenchon avait su appeler à voter Chirac contre Le Pen en 2002.  
 
Je suis militant occitan mais pas ultra occitaniste, qui se souci de son parti plus que de l’avenir de la France!” 

Car,
 
La Marine Le Pen pòt grandmercejar totes los deputats d’Exagonia elegits al Parlament Europenc d’Estrasborg. Encaissan lo chèc a la tota fin del mes mas son pas jamai presents dins las comissions per aparar los interesses de las populacions de l’estat francés. E los meteisses nos dison quand i a quauque chepic, qu’es la fauta d’Euròpa.
 
Son gaire los deputats franceses al Parlament Europenc que passan lo temps de lor mandat en tot aparar  amb las loras idèas los interesses de las populacions. Le Pen e Mélenchon cridassan e encaissan la moneda d’un sistèma que l’an en òdi e d’autres encara puntejan e se’n tòrnan lèu-lèu coma son venguts … d’escondon. 
 
Marine Le Pen pòt tanben grandmercejar totes los occitanistes que dempuèi mai de mièg-sègle, jamai volguèron pas anar mai luènh que la defensa de la lenga d’un punt de vista estrechament cultural. La magèr part refusèron de longa d’anar pel camp batalhièr de la politica coma occitanista. Es una causida que la pagam uèi.  
 
Marine Le Pen pòt encara grandmercejar totes los occitanistas (coma lo Claudi Sicre per exemple) que difusèron dins la populacion l’idèa que la cultura occitana fa partida de la cultura francesa, que l’occitan es e deu demorar una lenga anecdotica en Occitània.
 
Per eles sèm talament plan, capelats per França aquesta granda dòna que nos fa gentament un plaçon compassional quand aquò li peta de nos consagrar un pichon moment. Amb un discors coma aqueste contribuiguèron bravament al refortiment de l’ultrà nacionalisme francés en Occitània. E apuèi lo monde s’estonan de las chifras del FN en tèrra occitana.  
 
Totun quand l’occitanisme politic (PNO-POC-Pais Nòstre) e una partida dels occitanistas culturals capitèron de s’unir per las eleccions municipalas de 2014, la resulta es estada de las bèlas e Bastir (èra lo nom d’aquesta federacion) aguèt 55 elegits occitanistas.        
 
Plan sovent los meteisses occitanistas que se vòlon sonque culturals tròban meravilhosas las resultas del nòstres vesins bascos o catalans, dins l’estat espanhòl. Se ne son ont ne son es per que se levèron lo mafre en politica coma movement abertzale pels bascos e catalanistas pels catalans e que faguèron l’union dels culturals e dels politics. Faguèron pas fisança als partits espanholistas. Tot parièr los militants escosseses se coalisèron contra totes los partits britanics.
 
Nos fasètz repròchi de cridar pas per tal de votar Macron lo 7 mai 2017.
 
Mas dins lo programa d’aqueste Mossur i a quicòm que concernís las nòstras lengas e las nòstras culturas e los nòstres territòris? Res de clar e de precis! Faguèt ou puslèu marmusèt   d’allusions de las foscas dins de letras d’òrdre privat que son estadas fachas publicas o del temps de rescontres informals^[1].
 
Quand se faguèt portar en 2007 puèi en 2012 En François Bayrou que uèi sosten lo Macron èra fòrça mai explicit.       
 
Nosaus occitans, sèm condemnats d’èsser dins l’Estat Francés per encara quauquas annadas, vos rasseguri, l’avenidor de França coma Estat nos interessa. L’aimariam mai federal en intèrne e devèm plan constatar que del costat del Sénher Macron es pas çò qu’es estat anonciat.
 
A la granda diferéncia de plan d’occitanistas e coma Sénher Jean-Guy Talamoni pensam que França es un pais amic. Mas tant per Corsega coma per Occitània, quina que ne siaga la futura direccion politica, França es pas la solucion mas lo problèma.
 
Sèm en democracia es normal d’aver pas los meteisses punts de vista.
 
Gèli Grande
Co-President del Partit de la Nacion Occitana