Opinion
Confusion semantica
Del temps d’aquelas votacions presidencialas, avem conegut una ondada de paraulas e concèptes lançats als adversaris de tota mena sens jamai ne balhar la mendre definicion. Pas cap d’entreparlaire siá jornalista o politic per l’exigir. Coma se tot un cadun donava e compreniá un meteis sens. La confusion es totala.
Dins las annadas setanta, los membres del Club de l’Horloge, organisme de la drecha extrèma, afortissián que la vertadièra batalha de menar èra la batalha semantica, e uèi, la vesem pron ganhada. Atal lo Front Nacional (un nom manlevat a la Resisténcia contra los nazis) revendica per el, sens complèxe, los concèptes de pòble, pàtria, libertat, laicitat, republica emai democracia. Los concèptes son manlevat tant a la drecha coma a l’esquèrra e desvirats. Atal los frontistas se vòlon eretièrs del gaullisme: M. Le Pen emplega l’expression la chienlit e protèsta:”Le régime de Vichy ne représente pas l’Etat français”. Se vòlon tanben sobeiranistas, patriòtas e republicans, tot aquò al nom de la grandor de França: “La France, la France seule” alencòp contra Euròpa (“L’Union européenne est pour moi une structure totalitaire qui a aspiré la souveraineté du peuple français” e contra lo mondialisme “ce néo-esclavagisme”[1]. Totalitarisme, esclavitut, sem aquí dins l’inversiondel sens primièr.
La batèsta semantica mai caricaturala e l’embolh que n’espelís se debanèt entre los dos extrèmas que caduna , en saber que caduna recusa son apartenéncia a una extrèma: “Nous ne sommes pas l’extrême droite” afortís M. Le Pen , “Je ne suis pas d’extrême gauche” declara Mélenchon[2], Al “Nous ne sommes ni de droite ni de gauche” de M. Le Pen respon lo “Ni le Pen ni Macron” de Mélenchon.
La drecha e l’esquèrra classicas se trapan uèi paralizadas de çò qu’an daissat de caire la batalha dels mots e dels concèptes. Pèrdia de sens e negacion de la polisemia çò que permet a la pensada binària de s’impausar . D’en d’aquí l’impossibilitat de comparar que que siá racionalament.. D’un costat lo mal absolut e lla menaça de l’infèrn (economic e identitari) e de l’autre, lo ben, la redempcion e lo lendeman cantaire. D’un costat lo pòble, de l’autre l’elèit (autres còps l’aristocracia, puèi la borgesiá, uèi los “mondialistas”). A “Personne n’a raison contre le peuple” e “Je suis la candidate du peuple” de M. Le Pen (1), respon “Je veux être le candidat du peuple” de Mélenchon[3]. Segolene Royal s’èra avançada sul sicut: ”Mon opinion sera celle du peuple. Je ne dois rien à personne, si ce n’est au peuple fraçais”[4]. Emai E. Macron que se crei forçat d’invocar “le peuple de France”. Degun per exigir d’aquel monde una definicion de “pòble”. Segon Robespierre “le peuple est toujours pur dans ses motifs, il ne peut aimer que le bien public, puisque le bien public est l’intérêt du peuple ...Le peuple est bon et ses délégués corruptibles”[5], tot aquò delargat just abans la granda Terror. Per Michelet tanben lo pòble representarà “l’élément le plus pur, le peuple des enfants et des simples”. Avem ausit recentament Mélenchon s’adreiça als “gens simples”: aquela negacion de la complexitat de cada èstre uman ressondís coma una una mena d’escorna .
Mas totes aqueles que vòlon tornar la paraula al “pòble”, d’ont venon, de qual elèit? E cossí se pòt concebre un pòble sens elèit? Auriám pas comprés, a travèrs de l’experiéncia sovietica de la sobeiranitat populara e democratica, cossí se farguèt un novèl elèit: nomenklatura e aparatchiks?Gaireben totes se rebellan contra lo “sistèma” emai F. Fillon, mas sens jamai lo definir. Segur aquel de la V° Republica e de sas representacions mentalas, lo sistèma de la teocracia republicana que totes ne sem mai o mens pastats : un sol Estat agala una sola nacion egala una sola pàtria egala una sola istòria egala una sola lenga egala una sola cultura. Lo tot jos l’egida d’una Republica una indespartibla al servici d’un país que ten una ama e una mission universala, França?
[1] Marine Le Pen in La Vie , 09/03/17
[2] Mélenchon citat in Le Monde, 18/04/17
[3] Mélenchon in Le Monde, 20/05/17
[4] S. Royal in Le Monde, 06/03/07
[5] Robespierre, sesilha del 03/04/1793
Dins las annadas setanta, los membres del Club de l’Horloge, organisme de la drecha extrèma, afortissián que la vertadièra batalha de menar èra la batalha semantica, e uèi, la vesem pron ganhada. Atal lo Front Nacional (un nom manlevat a la Resisténcia contra los nazis) revendica per el, sens complèxe, los concèptes de pòble, pàtria, libertat, laicitat, republica emai democracia. Los concèptes son manlevat tant a la drecha coma a l’esquèrra e desvirats. Atal los frontistas se vòlon eretièrs del gaullisme: M. Le Pen emplega l’expression la chienlit e protèsta:”Le régime de Vichy ne représente pas l’Etat français”. Se vòlon tanben sobeiranistas, patriòtas e republicans, tot aquò al nom de la grandor de França: “La France, la France seule” alencòp contra Euròpa (“L’Union européenne est pour moi une structure totalitaire qui a aspiré la souveraineté du peuple français” e contra lo mondialisme “ce néo-esclavagisme”[1]. Totalitarisme, esclavitut, sem aquí dins l’inversiondel sens primièr.
La batèsta semantica mai caricaturala e l’embolh que n’espelís se debanèt entre los dos extrèmas que caduna , en saber que caduna recusa son apartenéncia a una extrèma: “Nous ne sommes pas l’extrême droite” afortís M. Le Pen , “Je ne suis pas d’extrême gauche” declara Mélenchon[2], Al “Nous ne sommes ni de droite ni de gauche” de M. Le Pen respon lo “Ni le Pen ni Macron” de Mélenchon.
La drecha e l’esquèrra classicas se trapan uèi paralizadas de çò qu’an daissat de caire la batalha dels mots e dels concèptes. Pèrdia de sens e negacion de la polisemia çò que permet a la pensada binària de s’impausar . D’en d’aquí l’impossibilitat de comparar que que siá racionalament.. D’un costat lo mal absolut e lla menaça de l’infèrn (economic e identitari) e de l’autre, lo ben, la redempcion e lo lendeman cantaire. D’un costat lo pòble, de l’autre l’elèit (autres còps l’aristocracia, puèi la borgesiá, uèi los “mondialistas”). A “Personne n’a raison contre le peuple” e “Je suis la candidate du peuple” de M. Le Pen (1), respon “Je veux être le candidat du peuple” de Mélenchon[3]. Segolene Royal s’èra avançada sul sicut: ”Mon opinion sera celle du peuple. Je ne dois rien à personne, si ce n’est au peuple fraçais”[4]. Emai E. Macron que se crei forçat d’invocar “le peuple de France”. Degun per exigir d’aquel monde una definicion de “pòble”. Segon Robespierre “le peuple est toujours pur dans ses motifs, il ne peut aimer que le bien public, puisque le bien public est l’intérêt du peuple ...Le peuple est bon et ses délégués corruptibles”[5], tot aquò delargat just abans la granda Terror. Per Michelet tanben lo pòble representarà “l’élément le plus pur, le peuple des enfants et des simples”. Avem ausit recentament Mélenchon s’adreiça als “gens simples”: aquela negacion de la complexitat de cada èstre uman ressondís coma una una mena d’escorna .
Mas totes aqueles que vòlon tornar la paraula al “pòble”, d’ont venon, de qual elèit? E cossí se pòt concebre un pòble sens elèit? Auriám pas comprés, a travèrs de l’experiéncia sovietica de la sobeiranitat populara e democratica, cossí se farguèt un novèl elèit: nomenklatura e aparatchiks?Gaireben totes se rebellan contra lo “sistèma” emai F. Fillon, mas sens jamai lo definir. Segur aquel de la V° Republica e de sas representacions mentalas, lo sistèma de la teocracia republicana que totes ne sem mai o mens pastats : un sol Estat agala una sola nacion egala una sola pàtria egala una sola istòria egala una sola lenga egala una sola cultura. Lo tot jos l’egida d’una Republica una indespartibla al servici d’un país que ten una ama e una mission universala, França?
[1] Marine Le Pen in La Vie , 09/03/17
[2] Mélenchon citat in Le Monde, 18/04/17
[3] Mélenchon in Le Monde, 20/05/17
[4] S. Royal in Le Monde, 06/03/07
[5] Robespierre, sesilha del 03/04/1793
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
L'inteligença auria quitat lo governament, las elitas scientificas, intelectualas, filosoficas, los qu'animam los partits politics dins nòstra societat ente i a jamai agut tertant de diplomats bac ***?
Benleu que quò es la fin d'un cicle? Avem pron bastir de construccions, d'avions, de rotas, de chamins de far, de bombas atomicas, far la guerra e qu'aura sem obligeats de pensar d'un autre biais? La chimia nos menet la polucion, las multinacionalas, las bancas balhan la corupcion.
Lo vielh s'agripa a las institucions e lo nòu a dau mau a se far coneisser.
Quò es nòstres individus, que volan pas admetre aquò mas sera oblligeat de pus fugir.
Quò es una autra raça d'umans qu'arieba mai dins la compassion e l'empathia, la coperacion, la solidaritat, l'entraida. Quò es una evolucion que nos es damandat per passat a una vertardiera civilisacion e quitar aquilh monde de barbare.
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari