Ironicament, en escrivent un article sus las atrapas de traduccion, me soi pres ieu meteis a la leca! Auretz remarcat qu’aviái d’en primièr escrich *trampas, paura victima de l’atraccion del catalan (trampes). Per me defendre, diriái qu’es complicat de trobar un tèrme exacte coma equivalent del catalan trampa o del francés piège. Sovent s’agís d’atrapas especificas, e mancam d’un tèrme general. Per me corregir, aviái remplaçat *trampas per lecas, mas lo comentari d’un lector sus una omonimia geinanta amb lo vèrb lecar, qu’es pas sonque gascon, lo me faguèt substituir per atrapas, suggestion de l’escrivan Sèrgi Javaloyès. En mai d’aquò, coma o ai dich abans, leca es pas un tèrme tan general, que se tracta fondamentalament d’una atrapa pels aucèls. Atrapa, o son sinonim atrapatòri, es un melhor mot. Per quant a trapa e trapèla, segon lo Tresòr dau Felibritge de Mistral, son d’en primièr… de trapas puslèu que d’atrapas, e mai lo catalan trampa, que son sinonim es parany, siá originalament una trapa, segon l’excellent Diccionari Català-Valencià-Balear, un diccionari sens equivalent, ailàs, per la lenga nòstra.
 
Tanben ai corregit una font de malentendut. D’en primièr lo títol parlava d’occitan, sens nada precision. Se, dins lo còrs de l’article, vos assabentavi qu’èra sonque lo ponch de vista d’un corrector, lo tèrme occitan creava involontàriament d’ambigüitats e mai de malentenduts. Pretendiái pas de parlar de comparar lo catalan a tot l’occitan, dins tota sa complexitat dialectala. Per ansin, ai preferit d’ajustar “de Jornalet” per dire net e clar que se tracta sonque de l’occitan general de basa lengadociana de la seccion Actualitats de nòstre quotidian. Es un occitan larg, coma l’apèla Patric Sauzet, fruch d’una tradicion normativa, que l’entamenèt l’òbra lexicografica de Mistral,  e que sos noms son Loís Alibèrt, Robèrt Lafont, Pèire Bèc, los trabalhs del Conselh de la Lenga Occitana uèi inactiu. Soi cronologicament lo segond corrector de Jornalet, après Domergue Sumien, qu’a mes en plaça, en quatre ans de correccion rigorosa, de critèris en acòrdi amb la tradicion normativa avantdicha que s’esfòrça de la seguir lo Conselh Lingüistic de Jornalet (CLJ). Se volèm de verai un occitan larg, lo cal dobrir a l’ensems de la lenga, non pas al sol lengadocian.
 
E benlèu Claudi Balaguer, que trobava jusieu melhor que josieu, a rason. Sembla que siá lo sol lengadocian que s’estima mai de dire jo- mentre que la rèsta de l’occitan ditz ju-, jus- o jud-, mai exactament. Jusieu es mai diasistematic, e tanben mai etimologic, que la vocala u del latin iudaeus èra longa. Ai consultat de membres del CLJ, e i auriá acòrdi d’acceptar jusieu dins la lenga dels articles d’actualitats de Jornalet.
 
Per tornar l’objècte de l’article, auriái pogut contunhar de tractar de problèmas lexicals, coma lo fach que lo catalan diga el coneixement, el naixement (sens desconéisser, totun, la naixença), del temps qu’en occitan avèm la coneissença, la naissença. O lo fach que l’occitan faga servir de còps lo sufixe –ical (–a) per d’adjectius cultes mentre que lo catalan emplega –ic (–a) : musical (–a), medical (–a) en lenga nòstra, músic (–a),mèdic (–a) en catalan. E puèi que parli de suffixes, los sufixes d’agent –aire, –ador, –ator pòdon destorbar lo catalanofòn acostumat a generalizar –ador. En seguissent las Preconizacions del Conselh de la Lenga Occitana (p. 66), Jornalet ditz coma Mistral fondador e trabalhador, organizaire e dominaire, animator e formator, del temps que la lenga vesina fa servir fundador e treballador, mas organitzador, dominador, animador e formador.
 
Mas benlèu un lector nòstre a rason de dire qu’impòrta mens lo lexic que la sintaxi, e mai pense ieu qu’entre lengas romanicas pròchas, de règlas lexicalas de transposicion facultan un aprendissatge mai eficaç, e  consagrarai a l’article venent qualques elements sintactics . Per i anar, conclurai sus una locucion adverbiala qu’engana sovent lo parlant de catalan : per aquò (mai sovent ortografiat, per de rasons foneticas pr’aquò) lo confond quasi sistematicament amb son per això. Òr, malgrat una combinason identica d’una lenga a l’autra, una preposicion seguida del pronom demostratiu nèutre, pr’aquò a una valor semantica d’oposicion e non pas de consequéncia. Ansin pr’aquò a per sinonims totun, pasmens o ça que la, mentre que per això se traduirà en occitan per per tant o per ansin. La segonda locucion, pr’aquò, es benlèu melhora que la primièra, que per tant a tanben una valor concessiva, coma lo francés pourtant!