Opinion
L’impacte dei gòts en Occitània
Mon article precedent sus l’origina gotica dau mot maseda —un sinonim de “formiga”— a entraïnat quauquei comentaris plens de dobte. Coma va qu’un insècte tan comun coma la maseda se pòsca designar amb un mot d’origina gotica?
L’ipotèsi gotica per maseda ven de lingüistas d’aut nivèu e es sostenguda per lo celèbre diccionari etimologic FEW que fa autoritat dins la recèrca scientifica.
L’origina gotica de certanei mots occitans, d’alhors, es un fenomèn completament banau e logic se consideram nòstra istòria.
Lei Grandeis Invasions, dichas “Invasions Barbaras”, portèron de pòbles mai que mai d’origina germanica dins l’Empèri Roman finissent, dont lei gòts, qu’èran devesits entre visigòts e ostrogòts. Lei gòts d’Occitània èran sustot de visigòts, mens sovent d’ostrogòts.
Lei gòts se romanizèron pron lèu après aver conquerit Occitània e Ispània au sègle V. Se metèron lèu a parlar latin tre lo sègle V e intrèron ansin dins una fasa de bilingüisme latin-gotic a l’avantatge dau latin. La lenga gotica moriguèt pas sus lo còp mai demeniguèt lentament dins l’usatge e despareguèt benlèu au sègle VII en Ispània.
Maugrat sa romanizacion, lei gòts gardèron un prestigi elevat e, donc, laissèron de mots d’origina gotica en latin tardiu. Pus tard, quora lo latin popular se transformèt en la lenga occitana, vèrs lo sègle VIII, aquelei mots gotics latinizats arribèron fins en occitan.
Remarcas
E mai après l’aparicion de la lenga occitana —çò es, a partir dau sègle VIII—, la remembrança dei gòts èra encara vivaça. De linhatges d’origina visigotica se distinguissián encara coma “gòts” dins la populacion fins au mitan de l’Edat Mejana, tot en essent de gents de lenga e de cultura occitana. Lo Bas Lengadòc e lo nòrd de Catalonha formèron una region apelada Gòtia dau sègle IX fins au començament dau sègle XII.
Dins un tal environament culturau, es pas ges estonant que de mots d’origina gotica ajan subreviscut e florit en occitan.
L’incredulitat de certanei legeires, sus leis etimologicas goticas, s’explica benlèu per la manca d’autoconeissença de nòstra istòria culturala. Es verai que siam condicionats per l’istòria oficiala francesa que negligís lei visigòts e que favoriza lei francs.
L’impacte dei gòts en Occitània es explicat dins aquestei bòns libres.
Remarca finala — Avèm evocat una desparicion de la lenga gotica en Ispània au sègle VII. En realitat, sembla qu’una pichona populacion de lenga gotica auriá subreviscut en Crimèa fins au sègle XVI. Efectivament, l’ensemble dei gòts avián viscut en Ucraïna pendent una partida de l’Edat Antica abans de penetrar massissament dins l’Empèri Roman. Aurián laissat enrèire lo grop dei gòts crimeans que se mantenguèron coma una minoritat lingüistica fins a l’epòca de la dominacion tatara.
L’ipotèsi gotica per maseda ven de lingüistas d’aut nivèu e es sostenguda per lo celèbre diccionari etimologic FEW que fa autoritat dins la recèrca scientifica.
L’origina gotica de certanei mots occitans, d’alhors, es un fenomèn completament banau e logic se consideram nòstra istòria.
Lei Grandeis Invasions, dichas “Invasions Barbaras”, portèron de pòbles mai que mai d’origina germanica dins l’Empèri Roman finissent, dont lei gòts, qu’èran devesits entre visigòts e ostrogòts. Lei gòts d’Occitània èran sustot de visigòts, mens sovent d’ostrogòts.
— Lei visigòts formèron un reiaume centrat inicialament en Aquitània a partir de 418. Conqueriguèron quasi tota la futura Occitània pendent lo sègle V, fins en Auvèrnhe e fins ais Aups. E a l’encòp conqueriguèron la Peninsula Iberica. Puei foguèron vencuts per lei francs en 507 a la Batalha de Volhèc. Lei visigòts se repleguèron alora dins la Peninsula Iberica e dins lo Bas Lengadòc fins en 718 (invasion musulmana).
— Leis ostrogòts èran basats en Itàlia mai tenguèron provisòriament Provença de 508 a 536 (en succedissent ai visigòts).
— Leis ostrogòts èran basats en Itàlia mai tenguèron provisòriament Provença de 508 a 536 (en succedissent ai visigòts).
Lei gòts se romanizèron pron lèu après aver conquerit Occitània e Ispània au sègle V. Se metèron lèu a parlar latin tre lo sègle V e intrèron ansin dins una fasa de bilingüisme latin-gotic a l’avantatge dau latin. La lenga gotica moriguèt pas sus lo còp mai demeniguèt lentament dins l’usatge e despareguèt benlèu au sègle VII en Ispània.
Maugrat sa romanizacion, lei gòts gardèron un prestigi elevat e, donc, laissèron de mots d’origina gotica en latin tardiu. Pus tard, quora lo latin popular se transformèt en la lenga occitana, vèrs lo sègle VIII, aquelei mots gotics latinizats arribèron fins en occitan.
Remarcas
— Lo gotic es pas la sola lenga germanica que laissèt de traças en occitan. Lo francic, una lenga sòrre dau gotic, nos laissèt tanben de mots importants. Certanei mots d’origina germanica, sabèm pas se son arribats per lo gotic o lo francic.
— Après que lei francs envaïguèron lo territòri visigotic d’Occitània en 507, de populacions d’origina gotica restèron pasmens enracinadas dins nòstre país e i mantenguèron un impacte culturau fòrt.
— Après que lei francs envaïguèron lo territòri visigotic d’Occitània en 507, de populacions d’origina gotica restèron pasmens enracinadas dins nòstre país e i mantenguèron un impacte culturau fòrt.
E mai après l’aparicion de la lenga occitana —çò es, a partir dau sègle VIII—, la remembrança dei gòts èra encara vivaça. De linhatges d’origina visigotica se distinguissián encara coma “gòts” dins la populacion fins au mitan de l’Edat Mejana, tot en essent de gents de lenga e de cultura occitana. Lo Bas Lengadòc e lo nòrd de Catalonha formèron una region apelada Gòtia dau sègle IX fins au començament dau sègle XII.
Dins un tal environament culturau, es pas ges estonant que de mots d’origina gotica ajan subreviscut e florit en occitan.
L’incredulitat de certanei legeires, sus leis etimologicas goticas, s’explica benlèu per la manca d’autoconeissença de nòstra istòria culturala. Es verai que siam condicionats per l’istòria oficiala francesa que negligís lei visigòts e que favoriza lei francs.
L’impacte dei gòts en Occitània es explicat dins aquestei bòns libres.
— LAFONT Robèrt (2003) Petita istòria europèa d’Occitània, coll. Istòria, Canet: Trabucaire
— ARMENGAUD Andrieu, & LAFONT Robèrt [ARMENGAUD André, & LAFONT Robert] (dir.) (1979), Histoire d’Occitanie, s.l.: Hachette
— ARMENGAUD Andrieu, & LAFONT Robèrt [ARMENGAUD André, & LAFONT Robert] (dir.) (1979), Histoire d’Occitanie, s.l.: Hachette
Remarca finala — Avèm evocat una desparicion de la lenga gotica en Ispània au sègle VII. En realitat, sembla qu’una pichona populacion de lenga gotica auriá subreviscut en Crimèa fins au sègle XVI. Efectivament, l’ensemble dei gòts avián viscut en Ucraïna pendent una partida de l’Edat Antica abans de penetrar massissament dins l’Empèri Roman. Aurián laissat enrèire lo grop dei gòts crimeans que se mantenguèron coma una minoritat lingüistica fins a l’epòca de la dominacion tatara.
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
#17 Aqueu sens figurat d''impacte' s'utiliza dins l'ensemble dei lengas romanicas. Es un sens figurat que sembla fòrça logic en relacion amb lo sens originari. E mai se l'anglés i a jogat un ròtle, o vesi pas coma un problèma.
"impacte" en sens figurat es un anglicisme: consequéncia, retombada (?), peada/piada, traça
#13 Maishanta traduccion a la vanvòla, qu’aurí devut escríver : "Los pòbles de Gàllia qui serén enclavats en los territòris de las sòrtes Gothicae". Que càmbia l’escala : ua "sors Gothica" n’ei pas un nhac de tèrra comprés en un parçan, qu’ei un parçan. N’empacha pas lo caplòc que’s podossi aperar Sors o Sortes…
Entà Sòrt de Shalòssa e Sòrda, unhaut element corroborant aqueth explic qu’ei Tèrcis, de "Terciae, Tertiis" (Cartulari de Dacs, citat per B. Fénié, Dictionnaire toponymique des communes / Landes et Bas-Adour, Cairn / Institut occitan 2005).
Qu’i védem donc a vesiar las Sortes Gothicae e las Tertiae Romanorum, au bèth miei deu reiaume visigòt en son temps de màger espandida (sègle Vᵃᵘ, letra de Sidòni Apollinar: 474 Ap.C.).
Aiga tau molin de D. Sumien e J.F. Blanc, en tot cap.
—
Per contra : l’etimologia que fonciona lhèu per Sòrt de Shalossa e Sòrda l’Abadia, mes pas tant per Sòrts e Òssagòr, on la forma anciana Solz/Souz (B. Fénié, op. cit.) evòca meilèu lo latin "Saltus" (boscatge, pastenc) o "Sales" (las saus de la lagúa marina d’Òssagòr).
Lo doblament de l’O en transcripcion francofonetica (Soorts) que suggereish un diftong redusit a /ɔː/ (ò longa), çò qui ei un tractament frequent deu diftong AU — cf. auseròu [ɔːzəˈrɔː] (aseròu, fr. érable).
#14 Lei gòts èran ben germanics, mai es verai que migrèron a travèrs de l'Euròpa de l'èst e que foguèron en contacte amb leis eslaus. Puei visquèron en Ucraïna abans de penetrar dins l'Empèri Roman.
jo ting entes que els visigots eran eslaus, e provenientes de la actual ucrania, sagons estudiosos.
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari