Nòstre dus curioses partiguèron; sautèron d’abòrd sus l’anèl, que trapèron pro planièr, com l’endevinèt fòrt justament un egrègi estatjant de nòstre pichòt glòbe, d’aquí se n’anèron aisadament de luna en luna. Una comèta passava tot au ras de la darrièra; se lancèron sus ela amb sos servicials e sos instruments. Quora agèron fach per quin aquí cent cinquanta milions de lègas, rescontrèron los satelits de Jupitèr. Passèron dins Jupitèr, e i demorèron una annada, pendent la quala aprenguèron de fòrt polits secrets que sarián actualament en premsa sens aqueles mossenhs los inquisitors, qu’an trobadas quauques proposicions un pauc durassas. Mas ieu lo legiguère, lo manuscrit, dins la bibliotèca de l’egrègi arquevesque de ..., que me laissèt veire aquestes libres amb aquela largesa e aquela bontat que se saupriá pas pro lausar.
 
Mas tornem a nòstres viatjaires. En sortir de Jupitèr, traversèron un espaci de per quin aquí cent millions de lègas, e costegèron la planèta Mart, que, coma se sap, es cinc còp mai pichòta que nòstre pichòt glòbe, vegèron dus lunas que servisson  aquela planèta, e qu’an escapat als agaches de nòstres astronòmes. Sabe ben que lo P. Castèl escriurà, amai pro plasentament, còntra l’existéncia d’aquelas dus lunas; mas me fise d’aqueles que rasonan per analogia. Aqueles bòns filosòfs d’aquí sabon quant sariá malaisat que Mart, qu’es tan luònh dau solelh, s’acontentèsse de mens de dus lunas. Coma que siágue, nòstre mond trapèron aquò tan pichòt que crenhèron de i trapar pas de qué se coucar, e passèron son camin coma dus viatjaires que desdenhan un marrit estanquet de vilatge, e que butan d’aquí a la vila vesina. Mas lo Sirian e son companh se repentiguèron pro lèu. Anèron longtemps, e trapèron pas res. A la lònga dau temps, apercebèron una pichòta lusor; aquò èra la tèrra: faguèt pietat a de mond que venián de Jupitèr. Pasmens, de paur de se repentir mai, decidiguèron de ie desbarcar. Passèron sus la coa de la comèta, e trapant una auròra boreala tota lèsta, se ie botèron dedins, e arribèron a tèrra sus la riba septentrionala de la mar Baltica, lo cinc de julhet mila sèt cent trenta-sèt, estil nòu.