Opinion
Anarquisme e independéncia de Catalonha
Aqueste article estoc escrit abans lo 1r d’octobre
La CNT-AIT, organizacion anarco-sindicalista de Tolosa s’es clarament pausicionada contra lo referéndum deu purmèr d’octobre en Catalonha. Per çò qu’es de lors arguments, los podètz legir ací, sonqu’en francés: http://cntaittoulouse.lautre.net/
Lo debat es interessant, e s’i cau clinar drin dessús.
Purmèr, cau saber que la CNT-AIT de Tolosa s’es dejà pausicionada contra la lenga occitana dens lo metrò tolosenc, dambe accions d’estampatge e distribucion de huelhòts sus unas plaças de la vila. Se sentissèva que lo subjècte los tocava pregondament, pr’amor qu’ac hèn pas tan sovent qu’aquò. Calèva que l’enjòc ne vala pena. L’auta CNT, dita “Vignolles” pr’amor de l’adreça de son seti, sosteng las culturas minorizadas.
Dusau, cau saber tanben qu’a la manifestacion deu 26 de seteme a Tolosa a favor de la votacion se trobavan sòcis d’Alternativa Libertària dambe drapèus, çò que muisha que’s pòt estar anarquista e sonténguer lo procèssus d’independéncia de Catalonha. Ende la CNT-AIT de Tolosa, se pòt pas.
Coneishèvi jo la teoria anarquista e generalament esquerrista, que disèva que la luta end’independéncia desvia la joentut deu combat vertadièr que deu estar lo de la revolucion sociala, e aquò se pòt enténer, perqué pas. Seré atau una mena de pèrda d’energia. Una pausicion neutrala suu subjècte se pòt tanben pensar, en tot saber que l’ideau libertari se bastís en dehòra de tot Estat. Cambiar d’Estat pòt estar percebut coma ni un mau ni un ben.
E totun cau saber que lo bronc veng de l’empach peus miaires deu Reiaume d’Espanha d’una votacion dirècte e non pas d’una eleccion. Los anarquistas cridan a qui vòu ausir que cau votar e pas jamès elegir, doncas lo referéndum deu 1-èr va meslèu dens la bona direccion, me sembla.
Es mauaisit de reagir pas a la vista de la Guardia Civil que va arrestar monde end’empachar una votacion. Demorar neutre me sembla dejà un exercici drin mauaisit, mes criticar pas sonque los independentistas catalans sens de díser ren suu “poch” de Rajoy se sembla un sosteng (involontari benlèu, o una aligança objectiva) a un imperialisme violent (pleonasme?).
L’ideau anarquista es una societat sens d’Estat. Mes l’organizacion de la societat se hè peu federalisme, es a díser la federacion de petitas entitats dambe decisions de baish en haut. Dens aqueste cas, la creacion d’un Estat catalan es una camada meslèu dens lo bon sens que non pas lo manteng deus vielhs Estats eretats deu sègle XIX-au.
Après, se daubrissèm lo capítol deu respècte de las culturas e de las lengas, que deu estar una cuenta tanben anarquista, i a pas nada esitacion ende saber çò que cau sosténguer.
La CNT-AIT de Tolosa, sens d’ac véser, se bota deu costat de l’oppressor, se definís coma una organizacion anarco-jacobina. Ataca l’occitan sens de perpausar l’usatge de l’Esperanto, çò que hè que la resulta es un sosteng totau a l’usatge deu francés, lenga impausada a milions de personas sus Tèrra dens una tòca imperialista e colonialista.
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
Los anarquistas qu'an lo nacionalisme en òdi. E, per quaques uns, reivindicar drets linguistics qu'ei assimilat a ua fòrma de nacionalisme. Se hornitz ad aquò l'influencia subliminau deu bonapartisme francés, qu'arrivatz a l'esquème inconscient: "francés=universalisme, lenga regionau=nacionalisme".
Que ei a tanben uns quans ecologistas que rasonan atau...
Que'm brembi d'aver legut quauque part un comentari d'un anarquiste franchimand que "respectava" lo dret deus catalans a parlar , mes que deplorava que, dens los acamps publics deu pòst-franquisme, quauques militants politics e s'exprimessin en catalan. Aquesta dicotomia enter lenga de l'ostau e la lenga de l'espaci public et sociau, qu'ei un instrument de dominacion culturau e lo mei bon mejan de har crebar ua lenga e ua cultura...
1) Te demandas se l'expression "imperialisme violent" es pleonasme ? Es evident que n'es un : tot imperialisme es un agression cap a tot çò non imperial.
2) Anarquista ieu meteis, ai pas besonh que d'ignorants que parlan sense saber de quicòm que non comprenon me donen son vejaire per ne me fargar un a ieu.
3) Cossí un anarquista realament anarquista poiriá sofrir qu'un pòble (definit per sa lenga) siá somés a un autre ? Trobar aquò normal, equival a sosténer qu'existisson raças superioras e raças inferioras ! Çò que pudís violentament a ultradreita, e pas gaire a anarquia…
4) La luta mai importanta me sembla èsser la luta contra l'ignorància e contra lo necitge, que permeton la somission irracionala e incondicionala a l'ierarquia. A mon punt de vista…, que cadun se farà lo sieu, en s'informant e se documentant abans de parlar…
Monsur Leclercq , puntejatz aqui l'impensat, jamai discutit e doncas jamai remes en question, de la politica francèsa. Es que gràcia al formatatge dels esperits tre l’escòla pichòta, totis los franceses son jacobino-parisiano-centrats e que doncas los partits e organisms politics que fan, foguèssen anarquists o libertaris, van rebatar automaticament, "naturalament"'aquel formatatge prigond. La vista tras aquelas lunètas empacha de veire o de concebre la realitat de las lengas regionalas, l'absurditat dau centralism francès o la legitimitat de l'indepedència catalana. La maucomprenènça fondamentala d'aqueles enjòcs se constata cada jorn al nòstre, dins las charradissas amb de colègas o dins las "analisis" dels mediàs e dels politicians . Perque lor punt de partença per rasonar es que la normalitat es lo modèl francès. Lor referèncial universal de normalitat es lo modèl francès, e en defòra d'aqueste tot n'es que particularism fantasierós. Coma l'independència de Catalonha.
#3 Fau pas ges dinc "l'auto-òdi", mossur que me tutejatz. Lo bastarditge que denonçe es aquel de la mentalitat nòstra. Gachatz un pauc Catalonha d'aquesta passa : respèct ! Pas mai.
Respèct per Catalonha. Un esemple civilizacionau, segurament emperfach, mès un esemple civilizacionau en Euròpa ! La mena de causa que me fariá gaug de sentir, de viure, aicí, en cò nòstre.
E vist que restatz sus lo mème esagòne coma ieu, fai pas besonh que vos fague un dessinh...
Lo 2 de marts 1974, Salvador Puig Antich, militant anarquista catalan, morriá a 26 ans, garrotat dins una prison de la dictadura de Franco.
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari