Al fons, totòm o sap, e Gabriel Rufián, lo deputat d'ÈRC al Congrès espanhòl, o nos recordèt ièr passat: deuriá pas èsser empresonat Oriol Junqueras, lo vicepremièr ministre d'un govèrn democratic e pacific, colpable sonque d'aver complit son programa electoral e la volontat populara exprimida lo 1r d'octòbre, mas Mariano Rajoy, cap d'un partit manifèstament corromput, autor d'un còp d'estat contra Catalonha que non sèrva, per ara, jos son poder, que per la fòrça plan illegitima de la repression.
 
Adolescent, somièri un temps de me far autor de lenga castelhana. Temps fòrça luenchenc, e ara escrivi d'articles en occitan, una lenga que desconeissiái de tot en tot, alara.  Pasmens, soi pas segur d'aver jamai aimat Espanha. Lo castelhan de mas vanas ambicions literàrias juvenilas aviá puslèu un accent revolucionari sud-american, franc de l'andalós García Lorca, que Max Roqueta, o aprenguèra ieu fòrça pus tard, traduguèt en partida.
 
Se, durant de longas annadas, lo drapèl espanhòl aviava pas en ieu nat sentiment particular,  uèi lo jorn de veire la bandièra d'Espanha me fa lo meteis efièch que la de la Iogoslavia d'Slobodan Milošević. Ièr, la dirigenta independentista Marta Rovira nos confirmèt que l'estat espanhòl auriá pas trantalhat per far rajar lo sang en nom de la sagrada unitat d'Espanha. E es pòt pensar que trantalhariá pas per o far en cas d'afrontament armat, coma trantalhèt pas tanpauc de mandar en preson de lidèrs independentistas, amb una justícia expeditiva coma la sòlon aplicar los regims autoritaris.
 
Que devendrà Catalonha? Que devendrà Espanha? Qual o pòt saupre? Ai pas talent d'endevinar l'endevenidor. Coma o escriguèri aicí la setmana passada, vòli aparar la Republica Catalana.
 
E mentre que Mariano Rajoy encoratgèt las entrepresas de quitar Catalonha, me pausi la question del boicòt d'Espanha. Perqué contunhar de sosténer los interèsses economics d'un regim tan pauc democratic? Soi conscient que las ciutadanas e ciutadans d'Espanha donan pas totes lor supòrt a la politica del PP,  validada pels ultranacionalistas espanhòls de Ciutadans e per un PSÒE sens gaire principi moral coma tantes partits "socialistas" europèus; soi conscient de la complexitat plurinacionala de l'estat espanhòl; soi conscient que lo problèma es mens Espanha que l'engana de Castelha de s'impausar a las autras nacions espanhòlas mentre qu'Espanha èra estada d'en primièr en realitat una simpla aliança feudala de doas coronas.
 
Mas dins un Mond tristament capitalista ont tot s'apièja suls interèsses financièrs, la lucha a d'aspèctes economics que podèm pas denegar.