Opinion
Eth sac de sucre. Conde de Nadau
Damb ueitanta ans enes sues esquies, era Germana Jacinta dera congregacion des Germanetes des Praubes, ère era monja mès vielha der asil.
Se les auie vist de toti es colors entà poder dar de minjar cada dia ara seishantea de vielhs praubes que demorauen en asil plaçat a tres quilomètres dehòra dera vila. Quan non mancaue eth pan, mancaue era masca.
Per aquerò non se’n hec bric quan era Mair Superiora li didec:
Jacinta qu’ère era responsabla d'anar a demanar aumòina pes cases dera vila. Guarda que se’n gessie plan ben, damb eth sòn aspècte fragil, miei encorbada e aqueth sorire innocent que portaue tostemps diboishat ena cara, moiguie es còrs e daurie es portamonedes dera gent.
Jacinta confiaue fòrça tostemps ena providéncia tà arténher çò qu’auie de besonh e, coma d’auti còps, demanèc ajuda ar imatge de Sant Jusèp que i auie ena entrada der asil. Metec as pès deth Sant ua sucrèra ueda tà que se n’encuedèsse qu’auien de besonh sucre.
Eth praube Sant auie ajudat a Jacinta mès d’un còp, coma eth darrèr en qu'era Mair Superiora ena visita de Nadau deth Baile li demanèc qu'er Ajuntament placèsse ua parada deth bus dera ciutat ath deuant der asil. Atau es vielhs poderien préner eth bus e anar a passejar ena vila.
Jacinta, que confiaue mès en Sant Jusèp qu’en Baile, placèc un retalhable de carton damb era figura jauna deth bus as pès der imatge en tot demanar-li ajuda.
Sigue pera intervencion deth Sant, pera gestion deth Baile o pera proximitat des eleccions, eth cas ei qu'er Ajuntament bastic ua naua parada de bus deuant der asil.
Era monja deishèc er ahèr deth sucre enes mans deth Sant e se n’anèc a premanir es figures tath neishement deth betlèm que coma cada an plaçarien en minjador de nau.
Èrem a miei deseme, a ua semana de començar era sason der iuèrn, auents auie vengut gelat e en Andòrra i hège un heired que pelaue. Ne caperadi damb era capucha, es mitanes, e eth caishanèr se podie anar peth carrèr, sense tremolar de heired.
Prudènci e Audeta se calèren en darrèr gran supermercat que i auie en gésser deth país, abans de trauessar era termièra. En part entà cauhar-se e en part tà hèr es darrères crompes.
Passèren pera seccion deth boder, des hormatges, des camalhons, deth chicolate, des begudes e arribèren en cornèr deth sucre.
— Guarda —didec Prudènci— ací que venen eth sucre per sacs en aufèrta.
— Plan qu’ei mès barat per sacs —didec Audeta— mès non mo’n cau tant a nosati de sucre, ben.
Cada an peth torn de Nadau Prudènci e Audeta visitauen er asil que i auie dehòra dera vila entà portar-les quauquarren. Non i auien cap de parent intèrn, mès admirauen eth gran trabalh que hègen aqueres abnegades hemnes damb es vielhs desemparadi. Ath delà de bèth sò, les portauen minjar, lecaries, es revistes que ja auien liejut, eca…. Tot aquerò qu'ac profitauen aqueres bones hemnes.
Londeman Prudènci e Audeta se te n’anèren cap ar asil a portar tot aquerò coma cada an e ath delà eth sac de sucre.
Ère meddia passat e çampar que non ère guaire bona ora entà visites, toti eren aucupadi mestrant eth dinar as vielhs.
Encara que tustèren bèri còps, arrés ne les entenec ne les dauric. Alavetz deishèren eth sac de sucre apuat as pès d’ua imatge de Sant Jusèp que i auie ena entrada e se n’anèren.
Quan se n’anauen, Audeta se n’encuedèc de que as pès deth Sant i auie ua sucrèra ueda.
Bon Nadau.
Vilamòs, tresau dimenge d'Auents
Se les auie vist de toti es colors entà poder dar de minjar cada dia ara seishantea de vielhs praubes que demorauen en asil plaçat a tres quilomètres dehòra dera vila. Quan non mancaue eth pan, mancaue era masca.
Per aquerò non se’n hec bric quan era Mair Superiora li didec:
— Germana Jacinta, aguesta semana quan gesque a quistar ena vila, sajarà que li donguen sustot sucre.
Jacinta qu’ère era responsabla d'anar a demanar aumòina pes cases dera vila. Guarda que se’n gessie plan ben, damb eth sòn aspècte fragil, miei encorbada e aqueth sorire innocent que portaue tostemps diboishat ena cara, moiguie es còrs e daurie es portamonedes dera gent.
— Se non enguan —contunhèc era Mair Superiora— tà Nadau non poderam hèr es pastissons tas pair-sénhers pr’amor qu'ena recodina non i a dejà ne un gram de sucre.
— Èm talaments gormands es vielhs… —didec Jacinta— que ne cau un pialèr de sucre. Non se’n hèsque Mair, qu'auram sucre.
— Èm talaments gormands es vielhs… —didec Jacinta— que ne cau un pialèr de sucre. Non se’n hèsque Mair, qu'auram sucre.
Jacinta confiaue fòrça tostemps ena providéncia tà arténher çò qu’auie de besonh e, coma d’auti còps, demanèc ajuda ar imatge de Sant Jusèp que i auie ena entrada der asil. Metec as pès deth Sant ua sucrèra ueda tà que se n’encuedèsse qu’auien de besonh sucre.
Eth praube Sant auie ajudat a Jacinta mès d’un còp, coma eth darrèr en qu'era Mair Superiora ena visita de Nadau deth Baile li demanèc qu'er Ajuntament placèsse ua parada deth bus dera ciutat ath deuant der asil. Atau es vielhs poderien préner eth bus e anar a passejar ena vila.
Jacinta, que confiaue mès en Sant Jusèp qu’en Baile, placèc un retalhable de carton damb era figura jauna deth bus as pès der imatge en tot demanar-li ajuda.
Sigue pera intervencion deth Sant, pera gestion deth Baile o pera proximitat des eleccions, eth cas ei qu'er Ajuntament bastic ua naua parada de bus deuant der asil.
Era monja deishèc er ahèr deth sucre enes mans deth Sant e se n’anèc a premanir es figures tath neishement deth betlèm que coma cada an plaçarien en minjador de nau.
Èrem a miei deseme, a ua semana de començar era sason der iuèrn, auents auie vengut gelat e en Andòrra i hège un heired que pelaue. Ne caperadi damb era capucha, es mitanes, e eth caishanèr se podie anar peth carrèr, sense tremolar de heired.
Prudènci e Audeta se calèren en darrèr gran supermercat que i auie en gésser deth país, abans de trauessar era termièra. En part entà cauhar-se e en part tà hèr es darrères crompes.
Passèren pera seccion deth boder, des hormatges, des camalhons, deth chicolate, des begudes e arribèren en cornèr deth sucre.
— Guarda —didec Prudènci— ací que venen eth sucre per sacs en aufèrta.
— Plan qu’ei mès barat per sacs —didec Audeta— mès non mo’n cau tant a nosati de sucre, ben.
— Ja sabi se que haram —didec Prudènci— cromparam eth sac e les ac portaram en asil as Germanetes des Praubes.
Cada an peth torn de Nadau Prudènci e Audeta visitauen er asil que i auie dehòra dera vila entà portar-les quauquarren. Non i auien cap de parent intèrn, mès admirauen eth gran trabalh que hègen aqueres abnegades hemnes damb es vielhs desemparadi. Ath delà de bèth sò, les portauen minjar, lecaries, es revistes que ja auien liejut, eca…. Tot aquerò qu'ac profitauen aqueres bones hemnes.
Londeman Prudènci e Audeta se te n’anèren cap ar asil a portar tot aquerò coma cada an e ath delà eth sac de sucre.
Ère meddia passat e çampar que non ère guaire bona ora entà visites, toti eren aucupadi mestrant eth dinar as vielhs.
Encara que tustèren bèri còps, arrés ne les entenec ne les dauric. Alavetz deishèren eth sac de sucre apuat as pès d’ua imatge de Sant Jusèp que i auie ena entrada e se n’anèren.
Quan se n’anauen, Audeta se n’encuedèc de que as pès deth Sant i auie ua sucrèra ueda.
Bon Nadau.
Vilamòs, tresau dimenge d'Auents
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
MOL BONIC!!!!!!IMPORTANT!!!!!!!EMOCIONAMT!!!!!
MOLT BONIC!!!!IIMPORTANT!!!!!EMOCIONANT!!!!!!
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari