Occitània, que de mond se son engatjats al tieu nom!
 
Nòva annaia, bòn principi d’an e melhora fin, coma se ditz.
 
Alora aquest an de 2018 avèm un novèl nom per nòstra region, enfin un nom per far la comunicacion. Remarcaretz, informar e comunicar, son de causas desparieras. Tant que se fa de pub per far totjorn de nòstra region un eldorado mondial, va ben! Ren de mai que l’aparéncia, sèm luènh de l’indici de bonaür brut, mas tant que lo monde i crei, es l’efièch d’entrainament. Per las decisions seriosas e de fons coma un plan de salvagarda de la lenga d’Òc al nivèl regional? Es una autra planeta, totjorn. Avèm vist que gaire luènh, es possible. Lo Govèrn del País de Galas, a presentat un plan quadriennal dins lo domeni de l’educacion per qu’aquel desfís capite ben. E la lenga nòstra? Lenga Occitana, lenga d’Òc? Paure Mistral. Un prèmi Nobel per ren o quasi? Pecaire, nòstra region dòna manco d’interès per una participacion a l’Ofici public per la lenga occitana. Sembla condemnaia la lenga d’aicí. 
 
Totun, d'occitanistas doncas volguèron e vòlon la reconoissença de lor lenga e cultura. 
 
Lenga d’Òc, lenga occitana. Anticament lenga pro(v)ençala, gascon, lemosi(n), roman. Avans èra parier per lo catalan, sonat egalament coma l’occitan ancian o tanben catalanesc. 
 
E pi la reforma de las regions administrativas de França. E aquí, una cèrta traïson. Lo nom d’Occitània, mas - cal ren pantaisar de tròup nimai- sota la sieu forma francizaia “Occitanie” es captaia per una region “Occitanie-Pyrénées Méditerranée”. D’occitanistas de l’est subretot an romegat. De l’oèst, sembla que siguesson totjorn tant occitanistas quitament s’an observat que lors vesins an captat lo nom d’Occitània. Els, an traçat camin amb “Nouvelle Aquitaine”. Bòn. Degun occitanista a dich per aquel nom en miralh: “son plus occitans en “Nouvelle Aquitaine””. Vai te’n saber perqué, aurián poscut pilhar lo nom “Occitanie - Nouvelle Aquitaine” o per la far mai lònga (mas ja un pauc mai precisa)  "Occitanie Gascogne Limousin- Poitou Saintonge- Pays Basque". Mas l’an ren fach! 
Per Alvèrnhe, an agut mai d'astre amb la fusion impausaia e an agut "Auvergne-Rhône-Alpes". Mas per l'alvernhat, ren avança per la lenga occitana d'ailí, reculaia doncas. 
 
E en “Provence-Alpes-Côte d’Azur”? Efècte dals temps, o coïncidéncia, seria per devenir “Région Sud Provence-Alpes-Côte d’Azur”... Avèm ja parlat de l'eliotropisme, a  mai amb un peçuc d'americanitat per confirmar l'exotisme. Sud, es un mot que recuerbe de concèptes gaire clars. Vòl tot... e subretot ren dire. 
 
Regreto que sigue totjorn absenta la possibilitat d’un nom “Occitanie - Provence-Alpes-Côte d’Azur”. Per donar l'exemple d'interoccitanitat. 
 
O alora per reformar lo nom de la region, aver:”Occitanie-Provence Alpes”? Seria ben penso. Totjorn e solament en francés pecaire. 
 
Sabèm que divisir per renhar melhor es vièlh coma lo monde. Luènh, sabèm entre Romania e Moldàvia e los discorses fumoses a prepaus de doas lengas diferentas. 
 
Mas nòstres fraires catalans an lo meme problèma. E nos deuria servir d’exemple per evitar aquesto problèma. 
 
Lo Principat, la Generalitat de Catalonha, a captat lo nom de catalan. Alora los valencians e de vòutas lors balears jugan la diferéncia. Coma avèm ocasionalament en Provença, e autra part en Païses d’Òc o Païses Occitans. 
 
I es ben justament la paraia de parlar de Païses catalans. 
 
Mas justament, seria l’ocasion de far de nòu. Sortir de l’istòria revista e anar dins lo progrès. Acceptar la diversitat intèrna a nòstra region, facha de dos blòcs dialectals interpenetrats. Provençal e vivaroalpenc. Provença e Gavotina. Avèm los means aüra de veire çò qu’existe dialectalament. Perqué se’n escondre totjorn alora?
 
Faire coma de se ren non èra. Demorar dins l’istòria e non dins lo social? Gavotina es un espaci que representa ben una realitat sociala. Malgrat d'artificis de noms o autres (nòrd provençal, provençal alpenc...). 
 
Es ver que Lemosin es dins la "Nouvelle Aquitaine", mas desapareisse ren lo dialècte lemosin de la realitat. Non? (malgrat lo magazine de la region que presenta qu’una forma dialectala aparentament). 

Pasmens, coma per lo batisme, donar un nom es simbolic e fòrt. Es far nàisser. E se faguessiam nàisser a l'ocasion dal debat sus lo nom de nòstra region, lo necessari besonh d'interoccitanitat en Provença e Gavotina. Es pas perqué una region occitana a fach la gostassoleta que devèm far parier. Mas un nom per ren darrier?

Subretot faguessiam conscientizacion que la lenga de nòstra region es un ben comun que cal ren laissar partir doçament amb lo vent? Quora los actes de politica lingüistica? Es aquò la basa. 

Tradicionalament disèm encara: "A l'an que ven, e se sèm pas de mai, que siguèm pas de mens!. 

Sensa polemicar, dins las familhas ebreas se diguèt coma per augurar lo paraís " l'an que ven a Jerusalèm".

Poiriam dire nosautres "aquest an, d'actes de politica lingüistica per mai de lenga d'Òc pertot!". Perqué a mai lo temps passa, a mai sèm en dangier se ren es fach.