Tu vòlgas pas saber (es pecat de o far) quina fin a ieu, quina a tu

los dieuses nos an donada, Leuconoè[1], cèrques pas l’avenir

dins los nombres babilonians. Fòrça melhor serà de patir qué que siá!

Tant se Jupitèr te manda mai d’ivèrns coma s’aqueste es lo darrièr,

el qu’ara afeblís la mar Tirrena contra las ròcas porosas:

siá senada, purifica los vins, e dins la corta vida,

talha la longa esperança. Mentre que parlam, lo temps gelós aurà fugit:

profiècha del jorn present, e non te fises ges del que vendrà.

Profiècha del jorn present, e parla occitan!

Aquí lo tèxt latin original:
 

Tu ne quaesieris (scire nefas) quem mihi, quem tibi
finem di dederint, Leuconoe, nec Babylonios
temptaris numeros. Ut melius quicquid erit pati!
Seu pluris hiemes seu tribuit Juppiter ultimam,
quae nunc oppositis debilitat pumicibus mare
Tyrrhenum, sapias, vina liques et spatio brevi
spem longam reseces. Dum loquimur, fugerit invida
aetas: carpe diem, quam minimum credula postero.

[1]    Leuconoè es una femna aimada del poèta. Es un nom grèc que significa "de la ment candida".