Opinion
Occitan, una volontat
Per mon istòria personala, me sento, o sabètz ben, entre doas nacions ambedoas mespresaas, la catalana qu’una partia lucha valentament per son independéncia, e la còrsa, qu’aüra eissaia un procès d’autonomia, tan malsegur coma lo procès d’independéncia dal Principat de Catalonha. Espanha rebat França e França rebat Espanha, son dos empèris deschaüts que se fan miralh.
Aquí ont vivo, m’an agut pausat de questions sus Catalonha e Corsega, pr’amor de l’actualitat, mas qual me parlariá d’Occitània? E qu’es Occitània?
Una identitat regionala que sa quintesséncia seriá una nòva region administrativa francesa? Lo territòri d’una lenga ben rara per charrieras, coma un remembre encrosat dins las roïnas d’un chastèl catar, coma un fragment de chançon d’un trobador eissubliat? Una nacion aparaa per dètz chivaliers esparpalhats dins una republica imperiala, un reialme borbonós, un casinò solelhós e una bòta mediterranèa?
Ieu creo qu’es una volontat. Sio occitan pr’amor que o vòlo. Se volètz èsser occitans? Se volètz èsser occitanas?
Aquí ont vivo, m’an agut pausat de questions sus Catalonha e Corsega, pr’amor de l’actualitat, mas qual me parlariá d’Occitània? E qu’es Occitània?
Una identitat regionala que sa quintesséncia seriá una nòva region administrativa francesa? Lo territòri d’una lenga ben rara per charrieras, coma un remembre encrosat dins las roïnas d’un chastèl catar, coma un fragment de chançon d’un trobador eissubliat? Una nacion aparaa per dètz chivaliers esparpalhats dins una republica imperiala, un reialme borbonós, un casinò solelhós e una bòta mediterranèa?
Ieu creo qu’es una volontat. Sio occitan pr’amor que o vòlo. Se volètz èsser occitans? Se volètz èsser occitanas?
| fffff | fffff | |
| Retorn sur l’article de la setmana passada En seguida d’un problèma tecnic que toquèt la seccion Opinions de Jornalet, cèrts comentaris an desaparegut. M’es de grèu, que m’ajudèron a melhorar una briga mon tèxt... Perqué «après Crist» e non pas «après lo Crist»? Nat tropisme protestant. Remarqui sonque qu’al castelhan, al catalan o a l’italian fa pas mestièr l’article definit. Doncas perqué pas en occitan? E s’es verai qu’es pas totjorn necite de precisar «après Crist» per nòstra epòca, es una precision utila, çò’m par, per un autor antic coma Oraci, entre doas èras. Un brave mercé a Franc Bardòu per sos comentaris de poèta, çò que soi pas, e de lector atentiu, çò qu’agrada totjorn a un umil autor. «Pecat» pòt susprene, cèrtas, e que totòm se rassegure, ai pas èime de cristianizar la civilizacion grècoromana. Pasmens, m’a semblat que la nocion de «nefas» pòt jónher l’idèa de colpa contra una divinitat, qu’aqueste siá una o multipla, e o ai trobat dins una traduccion catalana. | ||
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
Retorn e JC
L'usatge escriut general e occitan es JC, que se ditz Jèsus Christ de pertot, e non pas Christ, tot cort, ni a l'escriut, ni a l'oral.
L'evangelisme fondamentalista a costuma de díser e escriure Christ, coma marcaire.
Aquel movement sosten una dreita dura, le sionisme, Trump e le president de Brasil que mena una politica ultraliberala.
Tota connotacion amb' aquel movement politico-religios important oltra-atlantica es contraproductiva per l'occitanisme.
#8 Aqui oi ! Coumo faire ? La cèrco la respuonso, l'oucitanisme, despièi de decenìo ?
#7 Degun dobte per quant a la volontat de GJB o de GC, mès consí tornar motivar una lenga desmotivada dins una societat utilitarista?
#5 Aviai, çaquelà, mai que mai comprés abans l'explicacion de text pels nècis, explicacion qu'aclaris e simplifica, solide, per los, coma ieu, qu'an la comprenèla pas tròp plan agusada.
Aquò dich, per anar a de consideracions mai pragmaticas, soi d'acòrdi que nòstra vida sociala se passa en defòra del,- ailas, pichon monde occitan-occitanista- e tan melhor! Mas soi segur, e ne fau sovent l'experiencia, que se pòt revelhar la paraula, o, pel mens, far nàisser la curiositat, suscitar de questions.
Espillatz vos sul pitre, a la camisa, un pichon "pin" amb quatre mots , de forma educada (pas de tutejament) coma, per exemple: " PARLEM NOS EN OCCITAN!"; E veiretz qu'anatz aver de reaccions : d'unes, qu'imaginavetz pas, vos van parlar o ensajar; maites vos van pausar de questions ( mon patés=occitan?, etc...). que siague a la trapèla de "Pole Emploi" o de la"HSBC", al club de petanca o al club de gòlf....e quand n'avetz un sadol, podetz totjorn metre per un momenton aquel daquòs a la pòcha- faguent atencion que pique pas la part la pus cara de vòstra persona.
#3 Quand òm parla occitan, quinas convivialitats de mai e de mens ? E ben, maina-te, car Mèfi-31 que de parlar occitan, aquò servís pas a res : e tomba fòrça, estant que "servir", aquò's bon pels esclaus, e qu'esclaus, o volèm pas èsser, ges ni mica !
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari