Opinion
Assimil, what else?
Diseram pas jamès pro de bonas causas sus Assimil. Es pas un ostau d’edicion com los autes. Son istòria es fòrça interessanta. Tot vengoc d’un òmi sol, un breton que s’aperava Alphonse Chérel e qu’èra un vertadièr visionari. Ça declarèc dens la revista Savoirs en 1933: “Soi un umanista qu’es convençut de çò que’s comprénguer es anar de cap a una ententa universala.”
Es atau que lo joen Chérel se’n va a vint ans (1902) de cap a Londres coma preceptor de francés dens una familha borgesa. A vint e quate ans (1906), se’n va aqueste còp de cap a Berlin. Apreng l’alemand. A vint e sèt ans (1909), serà Moscòu on apren lo rus, mes la debuta de la guèrra le hascoc tornar a Resnn (en galò, Roazhon en breton).
A trente-siès ans (1918) s’encamina de cap a Madrid puèi Milan. A cada còp, apreng la lenga deu país. Va a París e, en 1928, concep un calendari dambe una leçon d’anglés a cada pagina. Marcha plan, e chic a chic l’idèia d’un líber veng una evidéncia. La medisha annada lo purmèr metòde d’anglés sortís, basat sus “l’assimilacion intuitiva”, çò que los pedagògues apèran “lo metòde dirècte”, que remplaça l’estudi drin hastiau e pesuc de tèxtes de literatura classica, com aquò se hasèva a l’epòca. La purmèra frasa de la purmèra leçon demorarà celèbra: My tailor is rich (but my english is very poor).
Dempuèi, lo nombre de lengas ensenhadas a pas jamès deishat de créisher. La filosofia d’Assimil es tostemps de se daubrir de cap a totas las lengas, es atau que dens las annadas 70 lo metòde d’occitan pareisherà a costat deu breton, deu còrse e deu catalan.
Suu siti de l’edicion, un blòg especializat deisha pas de prénguer la defensa de las lengas minorizadas, de s’interessar a l’esperanto e a las lengas deus signes.
Haut, pòdi pas resistir a l’enveja de’vs balhar la tièra de las lengas concernidas per aquestas edicions (es possible que n’augi desbrembadas unas):
afrikaans, albanés, alemand, alsacian, anglés (d’America, d’Australia), arabe (argerian, maroqquin, tunisian, egipcian, libanés, classic), armenian, arpitan, basco, breton, bulgar, cabila, caledonian, cantonés, catalan, chèc, chinés, cmèr, corean, còrse, creòle (martiniqués, guadelopean, ayician, maurician, guianés), croat, danés, ebrèu, espanhòl (d’Argentina, de Mexic, de Cuba), eslovac, eslovèn, esperanto, finés, flamenc, francés, friolan, genovés, georgian, grèc, grèc ancian, gualés, hindi, hongrés, ieroglifes, indonesian, irlandés, islandés, italian, japonés, laossian, latin, leton, lingala, lituanian, luxemborgés, malgach, maltés, maori, marselhés[1], neerlandés, norvegian, occitan*, ordó, persan, picard[2], piemontés, platt lorenc, polonés, portugués (deu Brasil), quebequés, roman, rromani, rus, sanscrit, sèrbe, sèrbo-croat, suedés, swahili, tagalòg, tahician, tai, tamol, tibetan, turc, ucrainian, vallon, vietnamian, wolòf, yiddish.
Mes aquò’s pas tot. Assimil acaba en darrèras de publicar uns jòcs de societat, deus quaus podèm citar “Latino Linguo”.
Son autor, Henri-Sébastien Ehrard, nascut en 1980, es de soca franco-polonesa. Après son sestudis de Sciéncias deu Lengatge dambe opcion Lenga deus Signes Francesa, a ensanhat l’esperanto en Bretanha.
Ende jogar ad aqueste jòc, cau respóner a questions pausadas en diferentas lengas latinas, mes çò que suspreng, es la tièra de lengas pertocadas: las lengas latinas oficialas, solide, mes tanben l’occitan, lo catalan, lo galhèc, lo mirandés, l’arpitan, lo galò, lo picard, lo valon, lo romanche, lo piemontés, lo sarde, lo sicilian e lo friolan.
Es doncas de notar qu’una societat d’edicion d’endom internacionau (ensenha per exemple lo japonés en alemand), francesa de mès, respècte ad un tau punt las lengas ditas “regionalas” tan mespresadas de las autoritats. Solide una excepcion dens lo paisatge editoriau franchimand. De notar e de saludar.
Es atau que lo joen Chérel se’n va a vint ans (1902) de cap a Londres coma preceptor de francés dens una familha borgesa. A vint e quate ans (1906), se’n va aqueste còp de cap a Berlin. Apreng l’alemand. A vint e sèt ans (1909), serà Moscòu on apren lo rus, mes la debuta de la guèrra le hascoc tornar a Resnn (en galò, Roazhon en breton).
A trente-siès ans (1918) s’encamina de cap a Madrid puèi Milan. A cada còp, apreng la lenga deu país. Va a París e, en 1928, concep un calendari dambe una leçon d’anglés a cada pagina. Marcha plan, e chic a chic l’idèia d’un líber veng una evidéncia. La medisha annada lo purmèr metòde d’anglés sortís, basat sus “l’assimilacion intuitiva”, çò que los pedagògues apèran “lo metòde dirècte”, que remplaça l’estudi drin hastiau e pesuc de tèxtes de literatura classica, com aquò se hasèva a l’epòca. La purmèra frasa de la purmèra leçon demorarà celèbra: My tailor is rich (but my english is very poor).
Dempuèi, lo nombre de lengas ensenhadas a pas jamès deishat de créisher. La filosofia d’Assimil es tostemps de se daubrir de cap a totas las lengas, es atau que dens las annadas 70 lo metòde d’occitan pareisherà a costat deu breton, deu còrse e deu catalan.
Suu siti de l’edicion, un blòg especializat deisha pas de prénguer la defensa de las lengas minorizadas, de s’interessar a l’esperanto e a las lengas deus signes.
Haut, pòdi pas resistir a l’enveja de’vs balhar la tièra de las lengas concernidas per aquestas edicions (es possible que n’augi desbrembadas unas):
afrikaans, albanés, alemand, alsacian, anglés (d’America, d’Australia), arabe (argerian, maroqquin, tunisian, egipcian, libanés, classic), armenian, arpitan, basco, breton, bulgar, cabila, caledonian, cantonés, catalan, chèc, chinés, cmèr, corean, còrse, creòle (martiniqués, guadelopean, ayician, maurician, guianés), croat, danés, ebrèu, espanhòl (d’Argentina, de Mexic, de Cuba), eslovac, eslovèn, esperanto, finés, flamenc, francés, friolan, genovés, georgian, grèc, grèc ancian, gualés, hindi, hongrés, ieroglifes, indonesian, irlandés, islandés, italian, japonés, laossian, latin, leton, lingala, lituanian, luxemborgés, malgach, maltés, maori, marselhés[1], neerlandés, norvegian, occitan*, ordó, persan, picard[2], piemontés, platt lorenc, polonés, portugués (deu Brasil), quebequés, roman, rromani, rus, sanscrit, sèrbe, sèrbo-croat, suedés, swahili, tagalòg, tahician, tai, tamol, tibetan, turc, ucrainian, vallon, vietnamian, wolòf, yiddish.
Mes aquò’s pas tot. Assimil acaba en darrèras de publicar uns jòcs de societat, deus quaus podèm citar “Latino Linguo”.
Son autor, Henri-Sébastien Ehrard, nascut en 1980, es de soca franco-polonesa. Après son sestudis de Sciéncias deu Lengatge dambe opcion Lenga deus Signes Francesa, a ensanhat l’esperanto en Bretanha.
Ende jogar ad aqueste jòc, cau respóner a questions pausadas en diferentas lengas latinas, mes çò que suspreng, es la tièra de lengas pertocadas: las lengas latinas oficialas, solide, mes tanben l’occitan, lo catalan, lo galhèc, lo mirandés, l’arpitan, lo galò, lo picard, lo valon, lo romanche, lo piemontés, lo sarde, lo sicilian e lo friolan.
Es doncas de notar qu’una societat d’edicion d’endom internacionau (ensenha per exemple lo japonés en alemand), francesa de mès, respècte ad un tau punt las lengas ditas “regionalas” tan mespresadas de las autoritats. Solide una excepcion dens lo paisatge editoriau franchimand. De notar e de saludar.
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
Mercé a JM Leclerc de senhalar la possibilitat d'aprendre o de se tornar metre a una lenga, SOLET ! pas car,sens escòla, talhers, ensenhaires e subvencions.
Vist le fèble resson demest les legeires de Jornalet, aquò va pas dins le sens de l'occitanisme institucional e professional...
L'ensenhament de las lengas en França es null, per que sens objectiu conversacional; quand se fa besonh operacional d'una lenga notadament pel trabalh, solas son d'un rescors les metòdes " de per se mesme ".
*ayician, *aïcian o aïtian
*ensanhar: ensenhar
E cal apondre qu'Assimil fa de versions per las lengas d'Itàlia coma lo piemontés, lo ligur (genovés) e lo friolan.
Mercé de senhalar aquell metòde d'apprendre a apprendre de lengas estrangièras, tot solet.
Foncciona a plen a l'escota repetititiva dels enregistraments, quand mai fasent de causas de mai ( en veitura), l'escriut estant un suppòrt visual, que le cervèll (cervèl / cervèth) i associa automaticament image e son. Assimil es estat copiat per fòrça editors, e manuals escolars.
Particularament efficaç amb de lengas de mal-apprendre, talas coma le basc o le mandarin; de testar, desvariant !
Aquò va dins le sens del policentrisme oral sus un estandard escriut de suppòrt, amb las options dialectalas en mestior de verbes e plurals.
L'apprendre-solet, similar a l'apprendre natural oral, en amont de l'escòla, que soleta non sèrve pas qu'a "far d'una lenga" sens la podre pas jamai parlar.
Se fa besonh d'un ensenhament classic, amb professors certificats o aggregats per reviscolar una lenga vesina del francés sens resultas, que "s'assimila" tant aisidament?
Pòdi assegurar- sens res conéisser de la pedagogia d'ensenhament de las lengas, qu'a ieu, lo metòd Assimil me siaguèt plan util per dintrar dins de lengas que coneissiai pas. Amb aquel metòd, es aquò - se dintra dins la lenga tre la debuta....
Ai "l'occitan sans peine" de 1975, d'Alan Novèl, prefàcia de Carles Camprós, sol libre accessible a l'epòca...
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari