Three Billboards Outside Ebbing, Missouri, (2017) a guanhat un pialèr de prèmis enes Golden Globes, es BAFTAS, e plan d’auti que vieràn. È liejut opinions contra aqueth filme, de gents que cren qu’ei arribat ara coma resultat d’un fin plan de marqueting tàs prèmis Oscar.
 
 
Era nòsta mesura qu’ei trincada
 
Ei eth moment der imatge e deth marqueting que non s’arremèrque. Tot ei tan suenhadament endrabat coma producte que, de còps, ei complicat de diferenciar era valor cinematografica, de çò comerciau e quitament de çò morau. Pr’amor qu’entà auer succès de venda d’entrades cau complir cèrtes quòtes moraus, e soent non vedem pas que, qui s’encargue de méter as actritzes en cap de cèrti filmes son tostemp realizaires e productors òmes, mès convençudi pes sòs que pera morau, que sagen d’adaptar es sòns productes as jutjaments sancionadors des joeni critics educadi de classa mejana-superiora.
 
Qu’èm abituadi a liegé’c tot en lenguatge feminista, en lenguatge Trump, en lenguatge antiracista. I a tota ua seguida de corrents de pensada que se son installades en nòste encastre filosofic personau. Serà era ipercorreccion politica dera vida enes hilats sociaus. Aqueth arremolin d’idèes ahijudes ara industria que comercializen era morau, hè a semblar ara societat un precís aparelh d’arrelotgeria e encoratge a analisar “eth tot” en perspectives uniques. Quitament Frances McDormand s’ei apropriada deth filme peth sòn activisme, pr’amor que tot ei politic, a on laguens aqueth arremolin de cinèma politizat, calerie veir Three Billboards mèslèu coma un filme conscient e coerent damb eth sòn realizaire que non cap coma un filme militant.
 
En tant que non vò pas participar d’aqueth militantisme de veirina, non a pas militat en cap arren: s’escriuec hè ueit ans, çò que signifique que non i auie pas d’esmartfòns a on es redondants Playground, AJ+ e d’auti mèdies blanquidi difonessen es paraules d’aqueri activistes qu’an cambiat eth mon en tot parlar de mansplaining, manspreading o manterrupting.
 
 
Eth cas des neres
 
En cas dera critica raciau, eth posicionament deth filme ei que Sam Rockwell ei violent e es neres son ua tòca qu’eth pòt justificar damb sues idèes retrogrades. Eth policièr violent e eth sheriff nere mòstren dus camins possibles quan as sentut bèra injustícia deth sistèma ena tua pèth: era colèra violenta o era imposicion dera justícia pes tòns pròpris mejans. Sam Rockwell en ròtle de cauha-neres redirigís era sua vida entath costat non violent, mentre que contunhe e contunharà d’èster racista. Eth sòn comportament non ei pas recompensat, tot solet d’un còp per totes s’accèpte a se madeish entà víuer damb mès dignitat laguens d’aqueres ideès des Estats Units redneck mentre que demoraràn retrogrades.
 
 
Quauquarren de coneishut
 
Dilhèu pòt semblar que Three Billboards ei un filme premanit tà guanhar prèmis pr’amor que, maugrat rebrembre inevitablaments era filmografia des frairs Coen, ei mès filtrat entath public generau deth temps qu’eri èren mès densi e absurdi, qualitat que, totun, promoiguien. McDonagh s’ei destacada dempús que hec Seven Psychopaths, dont er aspècte a arrembrembar ère dilhèu era violéncia subta de quauqui moments. Me desencusaratz se digui qu’eth moment actuau me semble eth de luciditat màger dera sua carrèra. E entà coronà’c tot, eth punt de contacte mès gran d’aquesta proposicion ei damb Fargo, a on se met en qüestion es capacitats dera polícia en centre-nòrd-America, damb comèdia nera, quitament damb era madeisha actritz principau, dilhèu entà hèr arremercar es referéncies.
 
 
Niilisme en clau de melodrama
 
Ça que la, eth ton non eth madeish qu’en univèrs Coen, ací ei fòrça mès melodramatic, e demiei harts d’arrir s’arremèrque que i a un canau narratiu, en tot mantier eth respècte e era gravetat enes tèmes centraus. Maugrat que non gausarè díder qu’ei impecable, si        que i a un scenari impecable entà qu’òm comprene qu’eth realizaire contraròtle çò que poderie semblar un topic, e qu’es topics non li hèn pas pòur.
 
Çò que mèrque era diferéncia damb en ton des Coen, ei que non i cap de maniqueisme: non i a dolenti, ne i a boni, ne i a perdeires, ne guanhaires. I a, sense dobte, antieròis, quauquarren que s’associe complètaments a ua narrativa que non a pas solucions, non a pas responses ara qüestion dera mòrt, sonque i a finaus duberti, pr’amor que cadun decidís quan ei que cau méter fin ath dò.
 
 
Ua eroïna repotegaira
 
Non i a cap ua solucion corrècta ath conflicte dera pèrta d’un èster car, ei descoratjant, mès tot çò que demore ei se com posicionar-se. E en aguest sens, McDormand ei ua eroïna, dilhèu justaments pr’amor qu’era arrefuse era solucion convencionau de virar era pagina. Era sua marrida umor e obstinacion son un emblèma e era sua impertinéncia ei lapidària. Totut, eth scenari soslinhe diuersi còps eth sòn gran còr.
 
Alavetz, dilhèu eth còp de gràcia deth scenari ei qu’es personatges non evolucionen pas. Son entestats ena injustícia e ena colèra pr’amor qu’era sua eroïcitat se tròbe laguens dera preservacion deth sòn aunor. Frances McDormand volerie virar era pagina, mès non pòt pas. Açò aurà conseqüéncies familhaus e emocionaus, mès era non pòt pas. Li cau remòir cèu e tèrra enquia trobar er assassin de sa hilha. E aquera fortalesa e obstinacion hèn qu’òm se rende lhòcaments amorós deth personatge. Era contunhe a lutar per era, e en cèrta manèra, que lute per çò que tu deishères de lutar, hè temps. Three Billboards ei un filme catartic, divertit, esmovent, e sincèraments, lo te cau veir.