Dètz ans après la sortida deu famós “Bienvenue chez les Ch’tis”, Dany Boone i torna un còp de mès e perpausa una auta comèdia a l’entorn de la picarditud. Avèva prometut qu’estore pas “la seguida de Bienvenue …”, e es vertat. Enfin, pas tròp.
 
Me brembi plan que, quan èri dròlle, legissèvi los resumits deus telefilms franceses suu magazine Télé 7 jours que mons pairs crompavan, e èra tacanhat pr’amor que començavan sovent per la frasa: “Dens una pichona vila de província …”.
 
Èri triplament engèrc. Purmèr pr’amor que logicament l’expression “pichone vila” sufís plan ende comprénguer qu’èra “en província” e doncas “dens una pichona vila” èra pro, puèi pr’amor que lo mot “província” m’en·hastiava per las rasons que sabètz e tresaument pr’amor que, ende lo tipe qu’avèva escrit aqueste tèxte, entre una pichona vila basca, bretona o alsaciana, i a pas nada diferéncia.
 
Quan me’n vau véser La Ch’tite Famille, èi l’impression d’estar venjat. Es una comèdia enrasigada dens un lòc e non pas dens un espaci artificiau on las culturas son estadas karcherizadas per una vision parisenca.
 
Solide, lo filme es una comèdia populara e daubuns i veseràn los defauts de la comèdia populara. Vos diserèi que me gèina pas. Boon pausa la question de l’identitat e la question linguistica. Solide qu’i aurén un centenat d’autes biaishes de las pausar, benlèu mès scientifics o serioses, mes la comèdia a l’avantatge d’estar vista per la multitud.
 
La lenga es respectada. Lo mot “patés” apareish pas e l’actritz màger (Laurence Arné) ditz clarament qu’es la “lenga mairala” de son marit e l’apreng. I a longs moments de dialògue sonqu’en picard (es lo nom scientific de la lenga aperada popularament “ch’ti”), quitament pas revirats e un suenh particular estoc balhat au nivèu de la lenga. La Line Renaud (90 ans que’vs ac prèi!) parla fòrça milhor que non pas dens Bienvenue e lo Pierre Richard (nascut a Valenciennes) a tanben un accent satisfasent.
 
I a fòrça expressions qu’èi personaument retrobadas coma:
     
De mès, au nivèu de l’istòria, soi estat agradivament susprés que la caricatura es pas possada tròp luenh e que los caractères deus personatges son meslèu “normaus”. La hemna de Dany Boon, jogada per Laurence Arné, sortís lèu de l’esterotip dens lo quau un aute realizator l’auré embarrada dinc a la fin, çò qu’es sovent lo pecat deus filmes franceses.
 
E se quauqu’un arcasta a la Ch’tite Famille d’estar una comèdia populara (Dambe una moralitat que lauda la familha e una istòria que s’acaba plan), sufís pas de díser qu’es un feelgood movie, e la critica veng una qualitat, mercés a un anglicisme a la mòda plan plaçat.