Còrs e latinista, soi pro naturalament un admiraire de la cultura italiana, de sa lenga, de sa literatura,  de son ric patrimòni arquitectural e artistic. Se ditz qu’en Euròpa la majoritat d’aqueste seriá dins lo "Bel Paese". Res d'estonant, quand se sap totas las influéncias que passèron per aquela peninsula, dels grècs als etrusques, que foguèt al centre d'un poderós empèri que persistís un pauc dins la Glèisa de Roma.
 
Quand, tardièrament, m'interessèri a l'occitan, m'alegrèt de saber que se parlava encara la lenga nòstra dins las Valadas e de comprene l'influéncia prefonda de la cultura occitana sul fondador de la literatura italiana, Dante. Me soi estat dich que lo toscan èra un occitan qu'aviá agut l'astre d'aver non solament de grands autors mas tanben lo supòrt de gordas ciutats-estats que lo difusèron coma lenga comuna. Volguèri nieus far lo professor d'italian, en partida per me consolar de restar tròp luènh de Corsega, en partida per protestar d'aver d'ensenhar la lenga del rei de França en Occitània.
 
Vos devi confessar que m'es simpatic, tanben, l'Estat italian, perque me dona tostemps l'impression d'èsser pas seriós. França e Espanha son d'ancians empèris e contunhan d'agir ansin, aquò se vei per Corsega e Catalonha, lors doas nacions rebèllas respectivas. De quina glòria viu Itàlia que son influéncia es bensai mai febla dempuèi que s'unifiquèt a l'entorn del reialme de Piemont-Sardenha?
 
Totun, inquietanta es Itàlia. Istoricament a sovent davançat la rèsta d'Euròpa, e non solament en bona part coma los sonets de la poesia toscana o las bèlas arts de la Renaissença. En marrida part tanben: foguèt lo primièr Estat faissista.
 
Amb las darrièras eleccions generalas, çò es parlamentàrias, Itàlia se mòstra, cèrtas, un còp de mai ingovernabla, mas amb de tendéncias que chepican. L'esquèrra es inexistenta: a pena un 4% per Libres e Egals. Lo primièr partit de centresenèstra, lo Partit Democrata, illustra plan l'evolucion del dich progressisme europèu: fusion improbabla d'ancians comunistas e de democrestians, es ara una vaga fòrça centrista, sonque un pauc orientada vèrs la senèstra per de questions de societat. Lo reviscolament de la reaccionària Liga, qu'a abandonat son pseudoindependentisme padan, testimònia de la pojada de la xenofobia, en particular dins lo nòrd del país. Mentretant, lo Movement Cinq Estelas es lo trionf del confusionisme ideologic: prometon l'errança a totòm.
 
Itàlia sap pas pus ont anar. E nosautres en Euròpa tanpauc. Espanha es pas clara tanpauc: d'un caire se mobilizan cinc milions de femnas per defendre lors dreches dins de manifestacions multitudinàrias, e d'autre caire degun sembla pas de protestar de verai contra la volontat d'ofegar lo pòble catalan. Las valors europèas, s'an existit, pareisson defuntadas. Errança espanhòla e europèa.
 
Precisament, la Republica Catalana que vòli pereu aranesa a las idèas claras. Benlèu assajan de l'estofar per aquel motiu.