Opinion
Fausses parlaments
Marca tostemps plan de començar per una citacion:
***
Quand èri pichonet, m’an ensenhat que, dens un Estat “democratic”, i avèva dus poders: lo poder legislatiu e lo poder executiu. Tot me semblava lavetz clar e plan fotut. Lo poder legislatiu votava las leis e lo poder executiu hasèva de tau biaish qu’estossen aplicadas. E ben, pas brica. O lavetz “aquò, èra abans”.
Un jorn me soi assabentat de çò que lo parlament europenc a pas l’iniciativa de las leis. E de qué hè lavetz? E ben los deputats, que son totun elegits peu pòble, an pas que la possibilitat de votar (o votar pas) çò que perpausan los comissaris que, eths, son pas elegits peu pòble mes causits per l’executiu de cada país.
Quitament s’avèvi pas una inclinacion de las fòrtas de cap a las institucions de l’Union europenca, estoc ende jo una mena de decepcion.
Me soi pensat: per astre las institucions de l’Estat francés son pas tan pauc democraticas, se que non serem polits. E ben, es lo cas.
Lo poder legislatiu votèsse las leis e lo poder executiu las executèsse, seré aquò un regime parlamentari. En vertat n’es pas.
Lo poder legislatiu, es à díser l’amassada dita nacionala, a lo dret de votar (o votar pas) çò que perpausa lo poder executiu. A tanben lo dret de perpausar leis mes, e vaquí lo detalh que cambia tot, lo dens lo quau lo Diable se bota: qui decidís de l’òrde deu jorn de l’amassada? Es l’executiu qu’ac decidís. E cric e crac, lo conte es acabat.
Aquò vòu díser que las leis perpausadas peus deputats qu’agradan pas à l’executiu demòran dens un gabinet per l’eternitat. Es lo cas, pensatz, end’un pialat de leis sus las lengas.
Doncas en resumit: los deputats son elegits peu pòble mes hèn pas que seguir çò que lo govèrn vòu.
Lo govèrn es nomejat peu Purmèr Ministre e lo president de la Republica. Lo Purmèr Ministre es nomejat peu president.
Es doncas lo president que possedís totis los poders de decision.
Lo president es elegit per vòte universau mes ende poder estar candidat, vos cau:
Doncas vaquí la question deu jorn: qui a vertadièrament lo poder en França?
“Es lo dever de cada ciutadan de conéisher plan las règles deu jòc”
(JM Leclercq, 2018).
***
Quand èri pichonet, m’an ensenhat que, dens un Estat “democratic”, i avèva dus poders: lo poder legislatiu e lo poder executiu. Tot me semblava lavetz clar e plan fotut. Lo poder legislatiu votava las leis e lo poder executiu hasèva de tau biaish qu’estossen aplicadas. E ben, pas brica. O lavetz “aquò, èra abans”.
Un jorn me soi assabentat de çò que lo parlament europenc a pas l’iniciativa de las leis. E de qué hè lavetz? E ben los deputats, que son totun elegits peu pòble, an pas que la possibilitat de votar (o votar pas) çò que perpausan los comissaris que, eths, son pas elegits peu pòble mes causits per l’executiu de cada país.
Quitament s’avèvi pas una inclinacion de las fòrtas de cap a las institucions de l’Union europenca, estoc ende jo una mena de decepcion.
Me soi pensat: per astre las institucions de l’Estat francés son pas tan pauc democraticas, se que non serem polits. E ben, es lo cas.
Lo poder legislatiu votèsse las leis e lo poder executiu las executèsse, seré aquò un regime parlamentari. En vertat n’es pas.
Lo poder legislatiu, es à díser l’amassada dita nacionala, a lo dret de votar (o votar pas) çò que perpausa lo poder executiu. A tanben lo dret de perpausar leis mes, e vaquí lo detalh que cambia tot, lo dens lo quau lo Diable se bota: qui decidís de l’òrde deu jorn de l’amassada? Es l’executiu qu’ac decidís. E cric e crac, lo conte es acabat.
Aquò vòu díser que las leis perpausadas peus deputats qu’agradan pas à l’executiu demòran dens un gabinet per l’eternitat. Es lo cas, pensatz, end’un pialat de leis sus las lengas.
Doncas en resumit: los deputats son elegits peu pòble mes hèn pas que seguir çò que lo govèrn vòu.
Lo govèrn es nomejat peu Purmèr Ministre e lo president de la Republica. Lo Purmèr Ministre es nomejat peu president.
Es doncas lo president que possedís totis los poders de decision.
Lo president es elegit per vòte universau mes ende poder estar candidat, vos cau:
— fòrça moneda,
— aver la signatura d’elegits sòcis de partits que’us balhan la lora candidatura,
— lo sosteng de mèdias.
— aver la signatura d’elegits sòcis de partits que’us balhan la lora candidatura,
— lo sosteng de mèdias.
Doncas vaquí la question deu jorn: qui a vertadièrament lo poder en França?
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
Qual ten lo poder ? una classa sociala : la borgesiá ( nauta borgesiá e borgesiá ).
França es una monarquia desguisada en democracia parlamentària.
Amb le macronisme, le móvement remplaça le partit politic, que le cap n'i es le DRH, que selecciona les candidats deputats. Le segond torn de la presidenciala fa una majoritat a partir d'una minoritat.
Le govèrn es una Cambra del commerci e de l'industria.
Coma d'en pertot dins aquel putassièr de monde: Los actionnaris, amb l'ajuda de lors afogats (media, politics,...).
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari