Opinion
Sindicalisme, basta, borra e Jòcs Olimpics
Lo sindicalisme es estat tostemps un subjècte apassionant e complèxe, sustot ende los que s’interèssan a la politica, e sustot tanben au monde d’esquèrra.
Dens lo monde d’equèrra, se pòden trobar generalament tres biaises de considerar los sindicats. Lo purmèr pensa que las organizacions d’obrèrs deven estar reformistas e acceptar a còps decisions deu patronat que sian pas tròp a l’avantatge deus emplegats, mes que permeten a l’entrepresa de’s desvolopar e atau perennizar l’emplec en periòde de crisi.
Lo dusau pensa que lo sindicat deu aver una politica la mès en opausicion possible e “deishar pas ren” fàcia au patronat. Lo recors a la cauma deu pas aver nada limitacion.
Lo tresau biais de pensar lo sindicalisme es una mauhisança de las granas de cap a tot çò qu’es organizacion tròp estructurada verticalament e, d’un punt de vista estrictament politic, l’idèia que tròp sovent los sindicats servissen meslèu a estancar un movement revolucionari que non pas cercar un cambiament de societat.
Aqueste acús es solide pro grèu, e es alimentat per moments de l’istòria on semblaré qu’aquò s’estosse verificat. Pensi purmèr a mai de 1968 quan los sindicats an empachat l’encontre entre los estudiants e los trabalhadors, obtenguent atau avançadas socialas importantas, mes tanben sauvant lo capitalisme e l’Estat.
Podèm trobar tanben un biais de pensar qu’apelarí “n°3-bis”, qu’es de considerar qu’un òmi es un òmi e que, dempuèi que lo capitalisme existís, la temptacion peu patronat de s’assegurar d’un “dialògue sociau fluide” en tot amistosar un representant deu personau drin tròp reboishe d’un biais o d’un aute sembla pas una impossibilitat extraordinària.
L’ahar de la “caisha negra” de l’Union de las Industrias e deus Mestièrs de la Metallurgia qu’esclatèc en 2007 muisha plan l’existéncia reala d’una tala activitat de finançament de sindicats peu patronat, e aquò dempuèi 1972.
La federacion Force Ouvrière, creada tot escàs après la guèrra, arcuelhoc los militants d’esquèrra non-comunistas que’s volèvan desmarcar de l’empresa de Moscó, mes estoc tanben finançat per la CIA ende hèr empach au desvolopament deus movements favorables a l’Union Sovietica.
Per çò qu’es deu sospieit de corrupcion deus sindicalistas, quitament se cau pas véser lo Cohat pertot, se sap plan que la natura umana es hèita de tau biais qu’aquò se tròba dens lo maine deu possible.
Darrèrament, la nominacion peu govèrn au Comitat d’Organizacion deus Jòcs Olimpics d’un cèrt … Bernard Thibault aperèc mon atencion. L’ancian secretari generau de la Confederacion Generala deu Trabalh e sòci deu conselh nacionau deu Partit Comunista Francés es oficialament encargat de: “ evitar tot conflicte sociau que poderé bloquejar l’organizacion deus jòcs” au costat deu cap d’entrepresa Geoffroy Roux de Bézieux, actuau n° deu MEDEF, lo sindicat patronau.
Benlèu que, a 59 ans, Bernard Thibaud s’assegura una retirada de las bonas (e le’n blasmerèi pas, cau pas jutjar un òmi sus son biais de miar sa vida qu’escupirí pas benlèu sus un tau salari), mes totun, aquò hè pas esvanir los dobtes suu monde sindicau e son ròtle politic. Au contra.
Dens lo monde d’equèrra, se pòden trobar generalament tres biaises de considerar los sindicats. Lo purmèr pensa que las organizacions d’obrèrs deven estar reformistas e acceptar a còps decisions deu patronat que sian pas tròp a l’avantatge deus emplegats, mes que permeten a l’entrepresa de’s desvolopar e atau perennizar l’emplec en periòde de crisi.
Lo dusau pensa que lo sindicat deu aver una politica la mès en opausicion possible e “deishar pas ren” fàcia au patronat. Lo recors a la cauma deu pas aver nada limitacion.
Lo tresau biais de pensar lo sindicalisme es una mauhisança de las granas de cap a tot çò qu’es organizacion tròp estructurada verticalament e, d’un punt de vista estrictament politic, l’idèia que tròp sovent los sindicats servissen meslèu a estancar un movement revolucionari que non pas cercar un cambiament de societat.
Aqueste acús es solide pro grèu, e es alimentat per moments de l’istòria on semblaré qu’aquò s’estosse verificat. Pensi purmèr a mai de 1968 quan los sindicats an empachat l’encontre entre los estudiants e los trabalhadors, obtenguent atau avançadas socialas importantas, mes tanben sauvant lo capitalisme e l’Estat.
Podèm trobar tanben un biais de pensar qu’apelarí “n°3-bis”, qu’es de considerar qu’un òmi es un òmi e que, dempuèi que lo capitalisme existís, la temptacion peu patronat de s’assegurar d’un “dialògue sociau fluide” en tot amistosar un representant deu personau drin tròp reboishe d’un biais o d’un aute sembla pas una impossibilitat extraordinària.
L’ahar de la “caisha negra” de l’Union de las Industrias e deus Mestièrs de la Metallurgia qu’esclatèc en 2007 muisha plan l’existéncia reala d’una tala activitat de finançament de sindicats peu patronat, e aquò dempuèi 1972.
La federacion Force Ouvrière, creada tot escàs après la guèrra, arcuelhoc los militants d’esquèrra non-comunistas que’s volèvan desmarcar de l’empresa de Moscó, mes estoc tanben finançat per la CIA ende hèr empach au desvolopament deus movements favorables a l’Union Sovietica.
Per çò qu’es deu sospieit de corrupcion deus sindicalistas, quitament se cau pas véser lo Cohat pertot, se sap plan que la natura umana es hèita de tau biais qu’aquò se tròba dens lo maine deu possible.
Darrèrament, la nominacion peu govèrn au Comitat d’Organizacion deus Jòcs Olimpics d’un cèrt … Bernard Thibault aperèc mon atencion. L’ancian secretari generau de la Confederacion Generala deu Trabalh e sòci deu conselh nacionau deu Partit Comunista Francés es oficialament encargat de: “ evitar tot conflicte sociau que poderé bloquejar l’organizacion deus jòcs” au costat deu cap d’entrepresa Geoffroy Roux de Bézieux, actuau n° deu MEDEF, lo sindicat patronau.
Benlèu que, a 59 ans, Bernard Thibaud s’assegura una retirada de las bonas (e le’n blasmerèi pas, cau pas jutjar un òmi sus son biais de miar sa vida qu’escupirí pas benlèu sus un tau salari), mes totun, aquò hè pas esvanir los dobtes suu monde sindicau e son ròtle politic. Au contra.
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
Las gents de ren se negocian collectivament, que n'an que la competéncia del nombre.
L'individualizacion de las remuneracions es una bella estrategia de desolidarizacion del salariat.
Un pichon testimòni :
Coma o sabètz lo 10 de mai de 1981 lo francés Mitterrand foguèt elegit president de la republica. L'esquèrra franchimanda unida a l 'entorn del "Programa Comun" ganhèt las eleccions legislativas seguèntas e comencèt d'obrar.
Entre 1981 e 1984 i aguèt un govèrn PS-PCF amb d'autres.
E durant tot aqueste periòde dins las entrepresas privadas o dins lo sector public s'ausiguèt la pichona musica de la CGT coma que "se pòt pas far cauma contra un govèrn d'esquèrra".
Quand lo PCF quitèt lo govèrn en 1984 del subte la vòlha revindicativa de la CGT se reviscolèt coma per azard.
Après estonatz vos per que lo monde se vòlgan pas mai sindicar ...
Es pas la sola rason, mas n'es una importanta.
Le sindicat es una representacion collectiva del salariat en fàcia del patronat.
La nomenacion d'un representant del monde del trebalh dins le comitat d'organizacion dels jòcs per fin de contraroltlar la regularitat de totas las activitats e recebre de reclamacions de trebalhaires, pareis pas una marrida causa. Per aquò, cal ben trobar un sindicalista qu'en prènnia le ròtle.
Amb aquò, les jòcs olimpics son fòrt criticables financièirament, una còlha de forrupaires dels souzes de la collectivitat.
Tot dens la vida es de rappòrt de fòrças, a travèrs del mercat, de la politica e de la luita collectiva.
En tota organizacion, se troban de responsibles professionalizats, jos contraròtle d'una base, que contraròtla o pas...
Soi sindicalista per tradicion familiala.
Pasmens l'istòria del sindicalisme francés es facha de traïsons e de raubatòris. Lo programa social de la CFTC raubat per la CGT qu'organiza un monopòli de negociacion amb lo govèrn de front popular en 1936. La creacion de la CGT-FO a la fin de las annadas 1940, amb las subvencions americanas. La creacion de la CFDT en 1964 per infiltracion dins la CFTC de militants d'esquèrra. Etc.
En mai d'aquò fa d'annadas que los sindicats dependon de l'argent public. Tot çò autre es comèdia.
La societat de mai 1968 era pas una societat revolucionaria. Lo monde cresiavan a l'escòla, a l'instruccion, a las institucions au progres tecnologic que prometia belcòp. Es pas estonant que los trabalhadors se mesfiavan d'aqueus estudiants considerats coma los representants de l'elita daus poders. D'alhors Conh Bendit es aura lo melhor conselher e amic de Macron.
Chau veire tanben coma en dos o tres jorns l'opinion se desviret per far una contre-manifestacion que servia lo poder en plaça e lo rotle daus medias. Lo rotle daus sindicats es de negociar. Renversar lo governament apparten aus partis politics.
Ren se fai dans nòstre monde sens l'acòrd de l'Argent que crompa tot: los medias, los partis politics, las organisacions mondialas, que se servan de las bancas, de las multinacionalas, de las asseguranças per amassar de l'argent, que finançan tot, l'amic coma l'ennemic e que manipulan tot çò que podan. An totjorn de las annadas d'avenças sur lo monde. Los caps d'Estats, leaders politics o autres son mas de las marionetas a lòr servici. Quò commença a se saubre e a se denonçar.
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari