Opinion
Occitans devenguts sobeirans a l'estrangier
D’occitans que pauc de causas predestinavan a regnar o de mariatges o transmissions faguèron que de descendents de sobeirans actuals aguèsson una origina occitana o revendiquèsson un ligam amb un tròç d’Occitània (Principat d’Aurenja).
Aquelas familhas regnan sus de païses fòra Occitània. E de còups l’occitanitat d’origina es alunhaia mas la referéncia simbolica existe sempre per lo patronim e/o la localizacion d’origina.
Se degun es profèta en lo sieu país, totun sio per la republica (quina que sigue) e ren per lo retorn a de monarquias. Que sigue clar.
— Los princes d’Aurenja, pòrtan lor nom d’après lo Principat d’Aurenja, independent dal Comtat de Provença, de Dalfinat pi dal Reialme francés de 1181 fins a 1713.
En 1530 lo Principat d’Auranja passa en favor de Guilhèrme de Nassau dich Guilhèrme lo Taciturn. Relèva lo nom d’Aurenja tot en essent ren de la familha dal Primier Prince d’Aurenja.
Per lo Tractat d’Utrecht, Loís lo XIVn rende las vilas ocupaias per las armaias reialas: Brisach, Friborg de Brisgau e Kehl. En contrepart, obten oficialament lo Principat d’Aurenja de Frederic 1er Hohenzollern qu’ocupava illegalament militarament despí un desenal d’ans.
An totjorn de continuators dins la dinastia de la Maison d’Auranja-Nassau (branca dicha d’Amsberg), en neerlandés “Huis Oranje-Nassau” que regna actualament coma Reinas e Reis dals Païses Basses. Aquela branca donèt de sobeirans en Luxemborg o Anglatèrra.
Lo títol de Prince d’Aurenja es totjorn aquel portat per l’eretier(a) de la familha. Dins lo sieu blason, pòrta sempre l’escut dal Principat d’Aurenja. La princessa d’Aurenja es actualament Catarina-Amèlia (Catharina-Amalia).
Mas fòra l’interès per lo protestantisme, present longtemps sus las tèrras dal Principat d’Aurenja protegit per los sieus princes non francocatolics (laissèt de traças dins la baronia de Vau Perre e de Trescleus, los gents an sovenir dal criptoprotestantisme), ges d’interès conoissut per aquela familha de la question occitana. Al revenge, al nivèl de las Baroniás en Dalfinat (Droma e Auts Alps), la mencion dals Princes d’Aurenja es utilizaia per lo torisme.
Nòtas: de citar tanben lo carcinòl Joachim Murat que fuguèt rei de Nàpols en lo 1808.
Referéncias:
— https://oc.wikipedia.org/wiki/Carles_XIV_Joan_de_Suècia_e_III_de_Norvègia
— https://oc.wikipedia.org/wiki/Ostau_de_Bernadòta
— http://www.pau.fr/210-musee-bernadotte.htm
— https://oc.wikipedia.org/wiki/Enric_de_Montpesat
— https://oc.wikipedia.org/wiki/Principat_d%27Aurenja
— https://fr.wikipedia.org/wiki/Maison_d%27Orange-Nassau
— https://oc.wikipedia.org/wiki/Catarina_Amèlia_dels_Païses_Basses
Aquelas familhas regnan sus de païses fòra Occitània. E de còups l’occitanitat d’origina es alunhaia mas la referéncia simbolica existe sempre per lo patronim e/o la localizacion d’origina.
Se degun es profèta en lo sieu país, totun sio per la republica (quina que sigue) e ren per lo retorn a de monarquias. Que sigue clar.
— L’occitan gascon de Bearn, Joan Baptista Juli Bernadòta (Pau, 1763 - Estocòlme, 1844) foguèt sosoficier, embaissador, ministre, general pi marescal d’Empèri. Son paire es de Pau e sa maire de Buelh e Vesinc (de notar lo toponim panoccitan, Buelh, coma Coarasa se retròba en Gavotina de Contea coma en Bearn).
Adoptat per lo rei de Suècia e de Norvègia regna sota lo nom de Carles XIV Joan (Karl XIV Johan) de Suècia e Carles III Joan (Karl III Johan) de Norvègia. Es lo fondator de la dinastia de Bernadotte (la forma occitana non francizaia graficament es: Bernadòta). A esposat una provençala, Desirada alias Desideria Clary, d’origina de Gavotina.
Per aquò, Bernadòta a degut èstre confrontat per mai d’un biais a la question de la lenga occitana. Segurament occitanofòn (gascon bearnés), amb un esposa marselhesa ela tanben segurament impregnaia de l’occitan provençal.
De notar que Bernadòta utilizava lo francés que fasia revirar en suedés per l’administracion dal sieu reialme. Se ditz qu’èra gaire d’aise amb lo suedés.
Lor enfant serà l’eretier e continuator de la nòva dinastia plaçaia per Napoleon. Amb un prenom suedizat, cada membre de la maison Bernadotte (familha reiala qu’ocupa actualament lo tròn de Suècia (despí de 1818) e que regnèt un temps en Norvègia de 1818 a 1905) a pauc valorizat l’occitan. Fòra lo patronim “Bernadotte” e lo musèu Bernadotte a Pau, los ligams actuals entre aquela familha e la lenga occitana son febles.
— Enric de Montpesat, naissut a Talença en 1934, es l’actual prince consòrt de Danemarc, sota lo nom d’Henrik es l’òme de la reina Margarida (Margrethe) II. Es d’una familha bearnesa de Nai, de Labòrda qu’ajustèron lo nom de Montpesat al sègle 17.
Ges de ligams conoissuts entre el e l’occitan.
Adoptat per lo rei de Suècia e de Norvègia regna sota lo nom de Carles XIV Joan (Karl XIV Johan) de Suècia e Carles III Joan (Karl III Johan) de Norvègia. Es lo fondator de la dinastia de Bernadotte (la forma occitana non francizaia graficament es: Bernadòta). A esposat una provençala, Desirada alias Desideria Clary, d’origina de Gavotina.
Per aquò, Bernadòta a degut èstre confrontat per mai d’un biais a la question de la lenga occitana. Segurament occitanofòn (gascon bearnés), amb un esposa marselhesa ela tanben segurament impregnaia de l’occitan provençal.
De notar que Bernadòta utilizava lo francés que fasia revirar en suedés per l’administracion dal sieu reialme. Se ditz qu’èra gaire d’aise amb lo suedés.
Lor enfant serà l’eretier e continuator de la nòva dinastia plaçaia per Napoleon. Amb un prenom suedizat, cada membre de la maison Bernadotte (familha reiala qu’ocupa actualament lo tròn de Suècia (despí de 1818) e que regnèt un temps en Norvègia de 1818 a 1905) a pauc valorizat l’occitan. Fòra lo patronim “Bernadotte” e lo musèu Bernadotte a Pau, los ligams actuals entre aquela familha e la lenga occitana son febles.
— Enric de Montpesat, naissut a Talença en 1934, es l’actual prince consòrt de Danemarc, sota lo nom d’Henrik es l’òme de la reina Margarida (Margrethe) II. Es d’una familha bearnesa de Nai, de Labòrda qu’ajustèron lo nom de Montpesat al sègle 17.
Ges de ligams conoissuts entre el e l’occitan.
Se sap qu’a un domèni viticòl en Aut Lengadòc dins Carcin, lo castèl de Caïs. Es tot.
— Los princes d’Aurenja, pòrtan lor nom d’après lo Principat d’Aurenja, independent dal Comtat de Provença, de Dalfinat pi dal Reialme francés de 1181 fins a 1713.
En 1530 lo Principat d’Auranja passa en favor de Guilhèrme de Nassau dich Guilhèrme lo Taciturn. Relèva lo nom d’Aurenja tot en essent ren de la familha dal Primier Prince d’Aurenja.
Per lo Tractat d’Utrecht, Loís lo XIVn rende las vilas ocupaias per las armaias reialas: Brisach, Friborg de Brisgau e Kehl. En contrepart, obten oficialament lo Principat d’Aurenja de Frederic 1er Hohenzollern qu’ocupava illegalament militarament despí un desenal d’ans.
An totjorn de continuators dins la dinastia de la Maison d’Auranja-Nassau (branca dicha d’Amsberg), en neerlandés “Huis Oranje-Nassau” que regna actualament coma Reinas e Reis dals Païses Basses. Aquela branca donèt de sobeirans en Luxemborg o Anglatèrra.
Lo títol de Prince d’Aurenja es totjorn aquel portat per l’eretier(a) de la familha. Dins lo sieu blason, pòrta sempre l’escut dal Principat d’Aurenja. La princessa d’Aurenja es actualament Catarina-Amèlia (Catharina-Amalia).
Mas fòra l’interès per lo protestantisme, present longtemps sus las tèrras dal Principat d’Aurenja protegit per los sieus princes non francocatolics (laissèt de traças dins la baronia de Vau Perre e de Trescleus, los gents an sovenir dal criptoprotestantisme), ges d’interès conoissut per aquela familha de la question occitana. Al revenge, al nivèl de las Baroniás en Dalfinat (Droma e Auts Alps), la mencion dals Princes d’Aurenja es utilizaia per lo torisme.
Nòtas: de citar tanben lo carcinòl Joachim Murat que fuguèt rei de Nàpols en lo 1808.
Referéncias:
— https://oc.wikipedia.org/wiki/Carles_XIV_Joan_de_Suècia_e_III_de_Norvègia
— https://oc.wikipedia.org/wiki/Ostau_de_Bernadòta
— http://www.pau.fr/210-musee-bernadotte.htm
— https://oc.wikipedia.org/wiki/Enric_de_Montpesat
— https://oc.wikipedia.org/wiki/Principat_d%27Aurenja
— https://fr.wikipedia.org/wiki/Maison_d%27Orange-Nassau
— https://oc.wikipedia.org/wiki/Catarina_Amèlia_dels_Païses_Basses
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
#10
T'en sias pas enquèra apercebut, mas i sias dins Occitània.
e es ta sola escasuda, d'aqui que solet as jamai agut l'ombra d'una escasença e n'auràs pas !
Es aquò : occitània que te balha la possibilitat te viure ton gasconisme
Se te cresias tant fòrt e n'en poder mai a la terra tota, cossi se far que n'en siaguessa al meteis punt que nosaus.... es a diser ren de ren ! (per l'ora))
#2 Plan bon article de Laurenç Revèst, coma a l'acostumada, mas en 2014 legissiái pas encara Jornalet.
Encara un article cocardièr... Qu'a a véder eth fèt que sian "occitans" aqueth monde ? Son estats eslhevats en ua cultura dita "occitana" (que la cerqui tostemps) e que hoc aquerò que'us hec arreussir ena vita ? S'ei era sua arreüssita era pròva dera superioritat de quauquarren ? Se podem arregaudír-mos deth fèt qu'apèretz "occitans" gents que n'an ath gran segur pas james entenut a parlar dera vòsta famosa Occitània ?
E lo marselhés Jausèp Mascarel qu'es vengut cònse de Los Angeles !
https://fr.wikipedia.org/wiki/Joseph_Mascarel
L'occitan arrivista es un èsser soluble, que pòt se dissòlver en tot environament que sia, e ne prènder la nacionalitat e la lengua. Arrivista, çò disi-io...
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari