Opinion
Feminisme
Fai partida dei mites occitanistas de proclamar la civilizacion occitana mai feminista que la francesa a la mesma epòca. Òr, coma d'autreis occitanistas, teni a l'ostau una bèla edicion dau remirable trabalh antologic de Renat Nelli e Renat Lavaud. Non i ai ren trobat a prepaus dei trobairitz, coma Beatritz de Diá.
Aquò me pareis un indici clar dei mancanças dau movement occitan. Se vantam de la fin'amor qu'auriá mesa la femna en posicion de superioritat, parlam nieus de drechs particulars de la femna au temps dau Comtat de Tolosa, ò pereu dei catars que, contràriament au catolicisme, semblavan de donar lo mesme reng a la partida femenina de l'umanitat qu'a la masculina. Totun, una antologia celebrada oblida completament leis autoras que, precisament, meton a son biais mai en question un certan òrdre patriarcau.
Un òrdre patriarcau qu'apareguèt mai d'un còp fa gaire dins l'estat francés. Pensem, per exemple, ai manifestacions tant indignas coma nombrosas per enebir ais omosexuaus lo drech de se maridar, mescladas a la volontat d'assignar ai dròlles e ai dròllas de ròtles predefinits, segon un sexisme totplen evident. De celebritats signèron un manifèste per reclamar lo drech de se far secutar per leis òmes. Se guierdonèt un rapaire, Orelsan, que s'èra rendut celèbre per un disc violentament misogin.
Dins l'estat espanhòu, fòrça s'escandalizan de la liberacion de cinc violaires cinics e organizats, dichs 'la Manada" (la chinareda, que i a ges de relacion amb nòstra manada occitana). Coma comprene qu'un violaire en grop passe fòrça mens de temps en preson qu'un president d'una associacion independentista catalana que son solet crime es de voler la libertat per son país?
Conscient de mei pròpris limits (siáu pas femna, pòdi pas parlar en nom dei femnas, e coma òme pòrti lo trist eiretatge de civilizacions amplament patriarcalas), siáu occitan, e se me definissi occitan es que partegi una teoria generala de l'emancipacion umana segon la quala ges d'opression se pòt acceptar. Perqué acceptariáu la minorizacion de la mitat de l'umanitat? Se revendiqui l'egalitat per mon pòble e totei lei pòbles, en nom de qué revendicariáu pas l'egalitat fondamentala de totei leis umans?
E alara apareis la paradòxa. M'exprimissi dins un mèdia ont quasi totei leis opinants, ont nieus quasi totei lei comentators... son d'òmes!
Quin avenidor per ma lenga mespresada se son mudas aquelei sensa qui siam condemnats a la minoritat e la desparicion?
Aquò me pareis un indici clar dei mancanças dau movement occitan. Se vantam de la fin'amor qu'auriá mesa la femna en posicion de superioritat, parlam nieus de drechs particulars de la femna au temps dau Comtat de Tolosa, ò pereu dei catars que, contràriament au catolicisme, semblavan de donar lo mesme reng a la partida femenina de l'umanitat qu'a la masculina. Totun, una antologia celebrada oblida completament leis autoras que, precisament, meton a son biais mai en question un certan òrdre patriarcau.
Un òrdre patriarcau qu'apareguèt mai d'un còp fa gaire dins l'estat francés. Pensem, per exemple, ai manifestacions tant indignas coma nombrosas per enebir ais omosexuaus lo drech de se maridar, mescladas a la volontat d'assignar ai dròlles e ai dròllas de ròtles predefinits, segon un sexisme totplen evident. De celebritats signèron un manifèste per reclamar lo drech de se far secutar per leis òmes. Se guierdonèt un rapaire, Orelsan, que s'èra rendut celèbre per un disc violentament misogin.
Dins l'estat espanhòu, fòrça s'escandalizan de la liberacion de cinc violaires cinics e organizats, dichs 'la Manada" (la chinareda, que i a ges de relacion amb nòstra manada occitana). Coma comprene qu'un violaire en grop passe fòrça mens de temps en preson qu'un president d'una associacion independentista catalana que son solet crime es de voler la libertat per son país?
Conscient de mei pròpris limits (siáu pas femna, pòdi pas parlar en nom dei femnas, e coma òme pòrti lo trist eiretatge de civilizacions amplament patriarcalas), siáu occitan, e se me definissi occitan es que partegi una teoria generala de l'emancipacion umana segon la quala ges d'opression se pòt acceptar. Perqué acceptariáu la minorizacion de la mitat de l'umanitat? Se revendiqui l'egalitat per mon pòble e totei lei pòbles, en nom de qué revendicariáu pas l'egalitat fondamentala de totei leis umans?
E alara apareis la paradòxa. M'exprimissi dins un mèdia ont quasi totei leis opinants, ont nieus quasi totei lei comentators... son d'òmes!
Quin avenidor per ma lenga mespresada se son mudas aquelei sensa qui siam condemnats a la minoritat e la desparicion?
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
#8 Lo trabalh, s'es pas creatiu o inventiu pel ben totes, pòt èsser vist coma una alienacion en se. D'aqui la necessitat d'una lenga de l'alianacion per sanar alienar defòra mailèu que dedins. Obratz per l'interès objectiu (e non pas consumerista) de totes, mas trabalhètz pas jamai per l'interès d'un sol o de qualques unes sonque, a los enriquir de la vòstra susor !
Le francés, lengua d'emancipacion de la femna occitana
L'emancipacion de la femna occitana à commençat ambe'l trebalh en defòra de l'ostal, e le francés èra la condicion d'access al trebalh, tot coma per les òmes.
L'occitan, ô plus exactament le patoés es percebut ambe'l recul, coma la lengua de l'embarrament à l'ostal, de la paubretat e de la dependència d'ambe'l òme.
La question que demòra es las rasons de la generalizacion del francés dins le monde del trebalh, à la differència d'en Catalonha per exemple.
Occitanisme # femenisme
La femna, coma maire es primièira passaira de la lengua als seus enfant, e la maire occitana à falhit en aquesta tradicion. L'enfant escolarizat à ensenhat le francés, e la transmission s'es revirada de mairala en filiala. La passa de per le paire fosquèt abreviada dambe'l départ dels enfants endacòm mai per le trebalh e le maridatge.
Manca un club òccitan de rescontres, que s'i trobarián de vertadièiras passairellas de la lengua.
Sens ellas, l'occitanisme es un movement de mascles autodidactes.
Joan, curt, entenedor i bell, l'article. Les dones són i han estat les grans oblidades de la història. Fins i tot una figura tan important com Elionor d'Aquitània no apareix mai en els llibres de text. El moviment de les trobairitz és digne de ser estudiat, perquè el fons dels seus poemes difereix força amb els dels trobadors. Elles tracten a l'estimat com a un igual. Ells, en canvi, segueixen l'esquema de la piràmide social de l'època tot i que ells, es situen en el graó de baix.
#4 Quina causida nos a daissatda las autoritats francesas ?
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari