Opinion
L’Armanhac (e III)
Los melhors e mai rars son los que son estats elaborats sense barrejas, produch solament de qualque culhida excepcionala, segon conta Enric Dufòr dins Armagnac, eaux de vie et terroir:
En aquel cas, i a pas comparason possibla, aquel armanhac —bona culhida, terrador e plants de qualitat, vinificacion, destillacion, vielhiment convenents— es imbatable. Quitament davant los conhacs excepcionals. Aqueles tanben los despassa. Cap d’amator, per pauc avertit que siá, se pòt pas vertadièrament enganar.
Los melhors son los de culhida unica, mas son pas accessibles a totes, coma lo meteis autor nos remembra:
En tornant a las disposicions legalas, nos ajudan pas tròp a l’ora de saber l’edat del contengut d’una botelha. Los mai joves, amb un parelh d’ans de vielhiment, s’identifican a l’etiqueta amb tres estelas o amb las inicialas V.S. (acronim de l’anglés Very Special); amb un minim de tres ans las cavas pòdon metre la designacion V.O. (Very Old); amb un minim de cinc i pòdon metre V.S.O.P. (Very Superior Old Pale), Resèrva e d’autras similaras; amb un minim de sièis i pòdon metre Napoleon, X.O. (“Extra Old”),Èxtra, Resèrva Vièlha e d’autras de semblablas; en passar de sièis ans i a pas de legislacion, e, de mai, se pòt produire lo cas que, segon las marcas, un V.S.O.P. aja mai d’edat qu’un Extra.
Se l’an de la culhida foguèt bon, l’etiqueta o sòl especificar, mas se ditz qu’a quinze ans, per exemple, aquò vòl pas dire que tot l’aigardent de la botelha aja aquela edat, mas solament una partida (la de l’aigardent mai jove, segon la legislacion) per çò que, generalament, l’armanhac s’elabòra amb la tecnica del copatge, barreja de culhidas desparièras. Dins lo cas dels armanhacs de culhida unica, es important que s’especifique tanben l’an que foguèt embotelhat, per çò que s’es passat pauques ans dins la barrica, serà un aigardent corrent, per tant bona que siá l’annada, malgrat qu’aquò arribe pas sovent perque las annadas bonas son las que mai se daissan vielhir, çò qu’es plan natural.
Tot comptat e rebatut, un embolh.
Per se far una idèa aprochada de l’edat d’un aigardent, i a un metòde fòrça simple: se met sus la copa que ven de se beure un fuèlh de papièr e o daissa en luòc tranquil; s’al cap d’aperaquí dètz oras persistís l’odor, s’agís d’un armanhac de mai de quinze ans. S’es al cap de vint e quatre oras, s’agís d’un armanhac fòrça vièlh, de mai de vint ans. Aiçò es çò que li dison “lo fons de copa”.
I aurem d’apondre tanben que l’armanhac supòrta pas las prèissas de l’èra industriala, e aquò se vei per las elaboracions mai economicas de qualques cavas; aquelas que, aürosament, son las excepcions.
Alavetz, se i a pas d’experiéncia a l’ora de crompar, una manièra fòrça bona de s’enganar pas es, d’un costat, refusar sistematicament los produches de melhor mercat e de l’autre prene en compte que los melhors aigardents son los de culhida unica.
Amb art, sens dobte, es possible de “preparar” d’aigardents, d’amalgamar mai d’una qualitat, mas d’aquò a retrobar e egalar amb las siás “valors” intrinsècas, non modificadas, los armanhacs de granda classa, coma un “Grand Bas”, i a un marge plan apreciable. De laurièrs espigats dins los concorses nacionals pròvan, sens dobte, dins lo cas de l’experimentacion, —mai exactament del “preparator— qu’òm a obtengut d’aigardents de primièra classa. Mas non qu’òm aja abotit a una “egalizacion”, a las equivaléncias per mesa en valor amb un armanhac d’origina, non “aprestat”, sortit d’un bon terrador e apertenent a una granda annada. Es a dire quand la totalitat dels “paramètres” favorables son reüssits.
En aquel cas, i a pas comparason possibla, aquel armanhac —bona culhida, terrador e plants de qualitat, vinificacion, destillacion, vielhiment convenents— es imbatable. Quitament davant los conhacs excepcionals. Aqueles tanben los despassa. Cap d’amator, per pauc avertit que siá, se pòt pas vertadièrament enganar.
Los melhors son los de culhida unica, mas son pas accessibles a totes, coma lo meteis autor nos remembra:
En produsent los unes e los autres çò qu’a un gost unic, es als amators mai assabentats —aquò se compren e los prèses o indican— que destinan aqueles plan bons armanhacs millesimats que son gaireben de raretats, de segur, mas que son tanben la siá bandièra e la fiertat de totes!
En tornant a las disposicions legalas, nos ajudan pas tròp a l’ora de saber l’edat del contengut d’una botelha. Los mai joves, amb un parelh d’ans de vielhiment, s’identifican a l’etiqueta amb tres estelas o amb las inicialas V.S. (acronim de l’anglés Very Special); amb un minim de tres ans las cavas pòdon metre la designacion V.O. (Very Old); amb un minim de cinc i pòdon metre V.S.O.P. (Very Superior Old Pale), Resèrva e d’autras similaras; amb un minim de sièis i pòdon metre Napoleon, X.O. (“Extra Old”),Èxtra, Resèrva Vièlha e d’autras de semblablas; en passar de sièis ans i a pas de legislacion, e, de mai, se pòt produire lo cas que, segon las marcas, un V.S.O.P. aja mai d’edat qu’un Extra.
Se l’an de la culhida foguèt bon, l’etiqueta o sòl especificar, mas se ditz qu’a quinze ans, per exemple, aquò vòl pas dire que tot l’aigardent de la botelha aja aquela edat, mas solament una partida (la de l’aigardent mai jove, segon la legislacion) per çò que, generalament, l’armanhac s’elabòra amb la tecnica del copatge, barreja de culhidas desparièras. Dins lo cas dels armanhacs de culhida unica, es important que s’especifique tanben l’an que foguèt embotelhat, per çò que s’es passat pauques ans dins la barrica, serà un aigardent corrent, per tant bona que siá l’annada, malgrat qu’aquò arribe pas sovent perque las annadas bonas son las que mai se daissan vielhir, çò qu’es plan natural.
Tot comptat e rebatut, un embolh.
Per se far una idèa aprochada de l’edat d’un aigardent, i a un metòde fòrça simple: se met sus la copa que ven de se beure un fuèlh de papièr e o daissa en luòc tranquil; s’al cap d’aperaquí dètz oras persistís l’odor, s’agís d’un armanhac de mai de quinze ans. S’es al cap de vint e quatre oras, s’agís d’un armanhac fòrça vièlh, de mai de vint ans. Aiçò es çò que li dison “lo fons de copa”.
I aurem d’apondre tanben que l’armanhac supòrta pas las prèissas de l’èra industriala, e aquò se vei per las elaboracions mai economicas de qualques cavas; aquelas que, aürosament, son las excepcions.
Alavetz, se i a pas d’experiéncia a l’ora de crompar, una manièra fòrça bona de s’enganar pas es, d’un costat, refusar sistematicament los produches de melhor mercat e de l’autre prene en compte que los melhors aigardents son los de culhida unica.
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
I a pas cap de comentari
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari