Sovent, en començament de l’an, fau un pichon questionari e dintre fau una demanda als mieus escolans per saber lor “nivèl” de conoissença de la cultura e lenga occitanas.
 
Demando s’un pròche, parent o autre parla (un pauc) occitan.
 
Coma conoisse la lenga e tanben los mòtes que li vènon en tèsta quora s’agisse de l’occitan.
 
Florilègi a la question “Dona d’exemples de mòtes o una frasa:” (a cada junhent un escolan)
 
(grafia de l’autor respectaia)
 
En classa de tèrça:
   
Dins lo grop, 2 senton parlar occitan a maison.
 
Notam que las insultas son ben presentas.
 
En classa de quarta:
   
Dins lo grop, 5 senton parlar occitan a maison
 
Notam que lo vocabulari familiar es present, de noms d’especialitats culinàrias, de francitan tanben.
 
En classa de cinquena:
   
Dins lo grop, 3 senton parlar occitan a maison.
 
Notam que la mescla de còups per saber se tal mòt es de lenga occitana o d’italian.
 
En classa de seisena:
   
mas dins lo grop, una a marcat que se parla occitan dins la familha e portèt un diccionari ancian de lenga nòstra qu’avia de familha.
 
Evidentament lo rapòrt a la grafia es feble, an jamai estudiat l’escritura ni emparat de legir seriosament la lenga. Mas rèstan de causas.
 
De notar que los grops mai joves son mai reservats sus lors respòstas, per timiditat, o son de novèls arribats dins la region.

Totes aquels mòtes son simbolics de ce que rèsta quora es evocaia la lenga occitana. Restan de causas e sabon qu'es ren de francés mas de lenga d'aicí.
Las insultas sortias en occitan mòstran a l'encòup l'usatge, popular e tanben lo camp lexical (los tèmas) que se liga encara a la lenga nòstra. La vergonha auria desapareissut despí lo temps? Ne'n sio ren tan segur, la pròva. 
Coma lor dio, es mai facil de citar una insulta en occitan que lo primier vèrs d'una òbra dal Prèmi Nobel de Literatura occitana de 1904, Frederic Mistral. Question de dignitat. Tan que citan...