A la debuta, vos disètz qu’es pas grèu, qu’aquò se debana cada quate ans e qu’atz dejà suberviscut mès d’una. Ètz, en un mot, optimista.
 
Quan la sentissètz arribar, ensajatz de’vs díser qu’es pas qu’un espòrt e que poderé estar quitament plasent de’s prénguer au jòc, perqué pas, dar pronostics. Aquò perdura pas tròp. Arriba còp sec los purmèrs efèits de la mediatizacion, es a díser reportatges innocents au jornau televizat sus la “frèbe que creish” o com ensajar d’espiar un encontre quan ètz au burèu. Lèu podètz pas escapar a l’entrevista deus collègas que’s hèn jòga entre eths, tot aquò dens un ambient destibat e risolièr. Acho!
 
Après, arriban lèu las publicitats damne un fotbolaire que hè miracles en tot jonglar dambe los pès ende balhar enveja a l’espectador de crompar un perhum endeus òmis, los vertadièrs.
 
Mes ètz quauqu’un de brave e de positiu e sustot atz amics deus bons que s’apassionan end’aquò. Los amics son pas especialament pècs, ne parlatz doncas a l’entorn d’un gòt de cervesa. Sentissètz que los amics son ahuecats e que vòlon França ganhe. Ensajatz de hèr valer qu’i a tanben d’autas equipas que son bonas e que s’ameritan, mes aquò passa pas.
 
Atz enveja de cridar que sostengueratz França lo jorn quan miarà una politica de reconeishença de sas lengas au lòc d’ensajar de las tuar, mes sentissètz qu’es pas lo moment. Botatz au miei d’una frasa qu’es l’equipa mès pagada deu tornei (Atz totun coneishenças de l’ahar) e que, una equipa africana se hascosse campiona deu Monde, aquò seré mès simpatic e susprenent. Coma degun reagís pas, marmusatz entre las dents que l’equipa de la FFF es dejà de tot biaish una equipa africana, mes aquò amusa pas los amics que’n son dejà a la sheisau cervesa.
 
Per contra, ètz susprés de véser que demoratz zen dens la veitura quan passatz davant mantuns ostaus on pendilha una bandèra blau-blanc-rotge. Sufís pas que de’s tornar díser cinquanta còps: “Va pas perdurar, va pas perdurar, va pas perdurar …”
 
Passatz lavetz a l’espròva ultima: en çò de la mair qu’a tostemps lo hinestron alucat, espiatz un encontre deus “Blaus”, que justament son pas en blau aqueste dia, mes aquò rai (los autes ac son!). Un còp passat lo moment peniu quan totis las caras pintorlejadas dambe un poret suu cap uglan qu’una sanga impura abeure las regas (es precisament lo moment quan anatz a la cosina cercatz de qué béver o aus comuns pishar un còp), la partida comença.
 
Plan lèu i a un jogador que cad tot solet e que’s tòrç de dolor. Com ètz acostumat aus encontre de rugbi, vos demandatz de qué se debana. Semblaré que la comedia hasca part deu jòc. Ah bon. Aquò rai se lo ralentit muisha plan clarament a milions d’espectator que degun l’a pas tocat, lo tipe s’en fot (sense de jòc de mots) de passar per un escrocaire aus uelhs de totis.
 
Au cap d’un momentòt, un malaisèr vos gaha. Atz l’impression d’espiar un pati de recreacion dambe 22 dròlles que deishan pas de reclamar au jutge decisions que pòt prénguer solet. Quan la bala sortís, totis disen “Es ende nosautes! “. e vos parli pas deus cornèrs. Es drin hastiau per la fin.
 
De mès, atz l’impression que son mès sovent ajaçats suu sòu que non pas de pè.
 
Mes quan un deus eròis populars nacionaus, un exemple endeus dròlles, es prés per la camèra en tot tirar lo shòrt d’un adversari ende l’empaishar de passar, sentissètz que benlèu anatz pas espiar la dusau miei-temps. De qué poden díser los formators de joens qu’espian un tau jòc on l’engana hè part de las règlas? Bon coratge a eths.
 
Pensatz un moment crompar un bilhet d’avion ende Bora Bora, mes sabètz pas tampauc s’i seratz a l’acès d’aquesta holia. Tornatz doncas a casa, barratz la pòrta, las hinèstras, estupatz internèt, la ràdio, la televizion, e atenguètz lo 16 de julhet.
 
Acho, putaranha, demorarà encara lo Torn de França!!!!!!