Opinion
Climat: soi pessimista
Vaquí un subjècte deu quau totis parlan, e a l’encòp degun parla pas. S’agís deu recauhament climatic deu quau patís la planeta. Çò que’s debana es fòrça curiós. Es un tèma que torna regularament dens los mèdias, mes sonque ende hèr la constatacion de çò que la situacion se guasta cada annada, cada mes, diserí cada jorn, e pas jamès vertadièrament ende perpausar aplicacion de çò que caleré hèr, levat previsions de creish deu “mercat de la veitura electrica”, que triga. Es justament aquò que truca: tot vira a l’entorn de l’economic.
Se passa lo medish fenomène qu’ende l’alcòl au volant. A cada sopar drin avinat, se parla tostemps de s’avisar aus policièrs que poderén gaitar en camin, e non pas jamès (disi pas “gaireben jamès” mes vertadièrament “jamès”) deu risc d’accident. Se recentament un amic de vòstes a crompat una veitura, l’atz ausit parlar deu taus d’emission de CO2 o meslèu deu prètz, deu con·hòrt, de l’equipament e de la consomacion de carburant? Lo recauhament chepica benlèu lo monde, mes degun sembla pas pertocat a títou personau.
Mon chepic en resumit: nòsta societat fonciona suu creish de las activitats umanas (s’apèra justament “la creishença” e sense d’era es “la recession”, que causa caumatge e praubetat) e las activitats umanas causan lo recauhament climatic, lo qu’aurà (qu’a dejà) contracòps que seràn lèu dramatics.
Sèm doncas dabans una causida, ça’m par: cambiar de sistèma o s’aborrir encara mès dinc a l’extincion de l’espècia umana. Pr’amor qu’es plan d’aquò que se tracta, sovent disèm que cau “preservar la planeta” mes la planeta se’n fot, s’ac va virar plan, era, son los umans que son aperats a desaparéisher, segon uns scientifics.
I a partisans d’una descreishença (e un quite jornau que s’apèra atau) mes son encara tròp inaudibles au par de çò que representa los poders economics.
Ça digoc lo climatològue deu CNRS Robert Vautard (NDLR: que jamès), poderam pas tornar au climat qu’am coneishut avant. Es dejà irreversible. Quitament se ns’i escadèm de baishar nòstas emissions de CO2, es tròp tard, la temperatura demorarà hauta e contunharà de pujar. Pujar, aquò vòu díser aténher los 50° a l’èst de França per exemple. Hè pas que confirmar çò que digoc Jean Jouzel, climatològue e vici-president deu GIEC.
La sèrp se nhaca la còda: la temperatura puja e doncas lo monde compran sistèmas de climatizacion. En 2030, 700 milions seràn en servici segon lo laboratòri nacionau de Berkeley, sia un crompat cada 10 segondas (!).
Los climatizors utilisan “fluides frigorigèns” que son hidrofluocarburs, deus quaus lo poder de recauhament es superior 1300 còp a lo deu CO2. Atz plan legit: 1300 còps. En 2040, es pervist que los besonhs en climatizacion de China seràn mès importants que non pas la consomacion electrica actuala deu Japon.
Me brembi pas mès deu nom deu scientific que disèva que las emissions de CO2 causan un creish de temperatura, que causa a son torn emissions de CO2. Aquò s’apèra pas un cerc viciós? Quin aquò se pòt estancar? Aqueste scientific acabava en tot díser qu’aquò s’èra debanat sus Vènus (planeta “bessona” de la Tèrra per sas caracteristicas fisicas) dinc a aténher la temperatura de 400°. Sèm beròis …
Solide tot aquò son pas que dadas, importantas benlèu, mes son pas totas la dadas de la problematica deu climat. Se pòt tanben debanar causas qu’am pas pervistas a l’ora d’ara e que poderén cambiar tot.
Mes se que non, am pas lo … climat … sortit deus romècs.
Se passa lo medish fenomène qu’ende l’alcòl au volant. A cada sopar drin avinat, se parla tostemps de s’avisar aus policièrs que poderén gaitar en camin, e non pas jamès (disi pas “gaireben jamès” mes vertadièrament “jamès”) deu risc d’accident. Se recentament un amic de vòstes a crompat una veitura, l’atz ausit parlar deu taus d’emission de CO2 o meslèu deu prètz, deu con·hòrt, de l’equipament e de la consomacion de carburant? Lo recauhament chepica benlèu lo monde, mes degun sembla pas pertocat a títou personau.
Mon chepic en resumit: nòsta societat fonciona suu creish de las activitats umanas (s’apèra justament “la creishença” e sense d’era es “la recession”, que causa caumatge e praubetat) e las activitats umanas causan lo recauhament climatic, lo qu’aurà (qu’a dejà) contracòps que seràn lèu dramatics.
Sèm doncas dabans una causida, ça’m par: cambiar de sistèma o s’aborrir encara mès dinc a l’extincion de l’espècia umana. Pr’amor qu’es plan d’aquò que se tracta, sovent disèm que cau “preservar la planeta” mes la planeta se’n fot, s’ac va virar plan, era, son los umans que son aperats a desaparéisher, segon uns scientifics.
I a partisans d’una descreishença (e un quite jornau que s’apèra atau) mes son encara tròp inaudibles au par de çò que representa los poders economics.
Ça digoc lo climatològue deu CNRS Robert Vautard (NDLR: que jamès), poderam pas tornar au climat qu’am coneishut avant. Es dejà irreversible. Quitament se ns’i escadèm de baishar nòstas emissions de CO2, es tròp tard, la temperatura demorarà hauta e contunharà de pujar. Pujar, aquò vòu díser aténher los 50° a l’èst de França per exemple. Hè pas que confirmar çò que digoc Jean Jouzel, climatològue e vici-president deu GIEC.
La sèrp se nhaca la còda: la temperatura puja e doncas lo monde compran sistèmas de climatizacion. En 2030, 700 milions seràn en servici segon lo laboratòri nacionau de Berkeley, sia un crompat cada 10 segondas (!).
Los climatizors utilisan “fluides frigorigèns” que son hidrofluocarburs, deus quaus lo poder de recauhament es superior 1300 còp a lo deu CO2. Atz plan legit: 1300 còps. En 2040, es pervist que los besonhs en climatizacion de China seràn mès importants que non pas la consomacion electrica actuala deu Japon.
Me brembi pas mès deu nom deu scientific que disèva que las emissions de CO2 causan un creish de temperatura, que causa a son torn emissions de CO2. Aquò s’apèra pas un cerc viciós? Quin aquò se pòt estancar? Aqueste scientific acabava en tot díser qu’aquò s’èra debanat sus Vènus (planeta “bessona” de la Tèrra per sas caracteristicas fisicas) dinc a aténher la temperatura de 400°. Sèm beròis …
Solide tot aquò son pas que dadas, importantas benlèu, mes son pas totas la dadas de la problematica deu climat. Se pòt tanben debanar causas qu’am pas pervistas a l’ora d’ara e que poderén cambiar tot.
Mes se que non, am pas lo … climat … sortit deus romècs.
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
*climat> CLIMA
#5 Quiò, This too shall pass, Memento mori, etc.: desparéisher que vam. Mes ací ne pàrlam pas de la medisha escala de temps se pòt. Que m’interèssi sustot a la “collapsologie” (segon lo mot de Servigne et al.), pas tant a l’escatologia (la qui tracta de fins finaus, pas la qui hè cagar)…
Per tant qui la tèrra non vadi un desèrt usclat e/o un cafarnaum radioactiu ostil a tota vita (hòra las cucas e los escrepis), probable qu’ei l’umanitat ne siim pas suu punt de ns’escantir pr’amor d’ua baishada demografica, o medish d’ua corderada de desastres qui’ns decimarén. Dab 99% de mortalèra anueit que serém enqüèra 75 milions doman matin, es a díser a puish près la populacion mondiau enter la fin de la Grècia arcaïca e lo debut de la Grècia classica.
Per contra, contunhèssim las esguarras, lo monde enfecit, desabestiat e desforestat on los avienedors e s’auràn a esvitar be poiré estar sinistre, e la mar qui Omèr aperèva “infertila” que’n vaderà lhèu a de bonas. Aranhas freguidas e sopa de marmolhas a tot repaish? Hu…
En tot cap n’ei pas sonque un imatge entà díser; l’aclapada ne vòu pas arribar tota en un còp mentre qui Tom Cruise o Brad Pitt e s’eishalabat de totas parts en elicoptèr.
—
Tanben, hòrt d’espècias s’escanteishen mes pas totas, be se’n manca. Bèras uas qu’evolueishen e càmbian de forma, e/o se diferéncian per especiacion (sus aquò véder per exemple los libes o los vidèos de Guillaume Lecointre — un biologista positivista, pas un bahurle new age). En tota logica, tot çò de viu au jorn de uei qu’ei part d’ua cadena qui se’n torna a 3,9 miliards d’ans o mei. Aquí un hèit chic mentavut: grosso modo, los purmèrs mamalifòrmes (deus quaus descénem dab tot mamifèr) e los purmèrs dinosaures (deus quaus descenen los ausèths) qu’espelín en medish temps… donc ausèths e mamifèrs qu’èm autan vielhs los uns com los auts.
Be i a en aqueste noste sègle espècias qui’s poirén escantir, ben. Per exemple autes shimis e mornardas, elefants, cetacèus, ausèths dont las facultats en cognicion e comunicacion, e’us en daishèssim lo parat, e’us poirén encaminar tà evolucions de mau imaginar.
E açò que m’en·harta, ja.
#6 Òc, benleu, çò que ieu ne'n dise tanben, qu'es que me fai tròp ren que l'espécia umana dispareisse mas sei quauqu'un pauc triste d'imatginar que sián los mai paubres que patiràn de las chausidas egoïstas de los qu'an lo poder economic. Après, que los umans roinen dins lor chasuda lo monde viu me fai fòrça degreu, quau manca de responsabilitat! Aitanben, me fau dire que tròbe plan cinics e egotics los que te disen que lo monde uman vai s'esbolhar e que te fan ren per chamnhar lors pròpres comportaments, breu, que saben que quò vai mau e que fan tot coma "après me, lo deluvi", qu'es d'un egoïsme de pas creire e qu'es malurosament suvent l'actitud de gents privilegiadas que viven dins daus país riches. Ieu sei per que l'Occident descreisse perfin que los país mai paubres créissan e se tiren tant coma possible de la miséria mas queraque 'ribará pas.
Demèst las responsabilitats umanas que contribúan al rescalfament climatique i a, de segur, la creissença economica, que los riches ne son responsables, d'aquò gaireben tot lo monde es d'acòrdi, mas i a tanben la creissença demografica dels paures que s'en parla pas gaire (es pas politicament "corrècte") e coma aquels paures sómian pas per lors mainatges que d'una creissença economica de riches... I a de qué èsser pessimista, en efèct.
Pensi en " Consí les rics destrusen la planeta" (Hervé Kempf), çò's consí le póder de crompa es destruseire de la planeta, e en la "rivalitat ostentatòria" (Thorstein Veblen) que devalla dinc à las siscas popularas de per mimetisme. Le mécanisme dels pretzes jòga pas le seu ròtle de regula, qu'intègra ren que le temps cort. La demografia i apond le seu esfièit en sus.
Amb'aquò, salvar aquell monde que se destrutz naturalament, se se pòt pas cambiar... Mudaràn ò partiràn totes à l'un-còp...
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari