Opinion
La premsa preissa… pas tant qu’aquò!
Après la cessacion d’activitat de La Setmana, faguèri un Editorial post mortem — que passèt sus la tela, sul site del jornal defuntat — e, desempuèi, me soi calat… Pòt arribar, mas un mòrt es pas fach per se reviscolar; un còp sepelit, o demòra! Es possible que, dins qualques annadas, los que seràn pas estats lobotomizats conten, lo jornal en man per ne portar la pròva, l’istòria d’una utopia —utopia que durèt 23 ans ça que la— assassinada, amb fòrça contravertats, per un organisme recent que sa tòca es d’ajudar a l’expression occitana dins totes los domenis…
L’OPLO —cal pas aver paur de lo nomenar— organizèt l’afar de man de mèstre.
Cal saber que los occitanistas del sègle XXI son pas d’arlèris coma los del sègle passat que militavan, creavan, fasián de musica, fargavan de libres, de metòdes d’ensenhament, de diccionaris de lenga, etc. gaireben totjorn be-ne-vò-la-ment; arribava a còps que damorèsse qualque moneda après una operacion, e, dins aquel cas, lo “benefici” èra tornar investit dins una autra operacion.
Non, los occitanistas d’uèi que se vòlon in, qu’acceptan las constrenchas del mercat, presican que cal pas mai un comportament aital que depen tròp sovent del bon voler de las institucions qu’autrejan las subvencions. Aqueles occitanistas dison que se cal comportar en professionals e que serà sonque aital que las causas avançaràn.
Per aquò far, per ajudar aqueles occitanistas novèls responsables e professionals, capables de comprene los enjòcs de nòstra societat e d’èstre pas mai de paures pescaluna, de colhons, qué! un organisme foguèt creat: aquel organisme es l’OPLO.
L’organigrama es eloquent: levat la directritz, ufanosa coma una piòta de conéisser pas la lenga, gatge de son imparcialitat (çò diguèt, pareis), los autres son de monde que coneisson la lenga e que son pagats pels poder publics. Son de pro-fe-ssio-nals!
Aquel monde sabon çò qu’es de fargar un libre, d’editar un setmanièr e se o sabon pas, auràn d’autres emplegats per anar furgar dins lo jornal oficial o endacòm mai e que seràn capables de los assabentar.
Los occitanistas de l’epòca vièlha se petaçavan per escriure, crear, etc. e fasián la pròva que le movement existissiá en caminant!
Los de l’OPLO an pas esitat a acompanhar lo jornal dins la tomba… cap de suènhs palliatius… anem, zo! Un jornal en occitan que pareis dempuèi mai de vint ans es una anomalia subretot quand a pas qu’un milierat d’abonats.
Mas enfin, cossí volètz vendre se vòstre mèdium es pas en venda dins las maisons de la premsa d’Occitània? Cossí volètz crear un lectorat se parlatz que d’eveniments nacionals o internacionals, d’un punt de vista occitan, d’acòrd mas enfin! Lo legeire potencial d’Escota-se-plòu, aquò l’interessariá mai parlèssetz de campionat del monde dels escupeires de granas de melon, o cresètz pas?
Fin finala, La Setmana, chic a chic, se suicidava e l’OPLO, en tota caritat occitanoadministrativa, abreugèt las sofrachas!
Aimariái d’apondre quicòm… Dins tota entrepresa, fins ara, i a d’òmes e de femnas. Foguèron preses en consideracion, los professionals que, cada setmana, fasián viure nòstra lenga? Desempuèi lo començament avián sabut crear un malhum de benevòls per los ajudar.
Es aital que, mai de vint ans a, me trobèri a editorializar cada setmana, ont que me tròbèssi — Estats Units, Australia… Portèri ma pèira a l’utopia de Dàvid Grosclaude e de los qu’an seguit; qu’agi pas escrich de caps d’òbra, o sabi mas ai ensajat de portar d’elements de reflexion als legeires; e m’es arribat —òc— de recebre compliments. Mai de vint ans amb 51 editorials per an e, ara… al caumatge!!! Sic transit…
L’OPLO promet que vòl ajudar a la creacion d’un autre mèdium… Me deurián sonar l’endevinaire e pas Gavaudan.
Los arguments qu’an empachat de sostenir La Setmana seràn levats sens cap de problèma, veiretz! A l’entorn de l’OPLO, soi segur que i a monde impacients d’aver lor nom dins l'orsa del jornal a venir! O diguèri a un rencontre organizat per de jornalistas nacionals: ”Lenga de fusta, lenga de puta!” Quitament amb la traduccion, comprenguèron pas…
Los de l’OPLO son pas jornalistas mas se dison professionals occitanoadministratius e soi segur que comprengueràn.
L’editorialista de La —paura— Setmana
Andriu de Gavaudan
L’OPLO —cal pas aver paur de lo nomenar— organizèt l’afar de man de mèstre.
Cal saber que los occitanistas del sègle XXI son pas d’arlèris coma los del sègle passat que militavan, creavan, fasián de musica, fargavan de libres, de metòdes d’ensenhament, de diccionaris de lenga, etc. gaireben totjorn be-ne-vò-la-ment; arribava a còps que damorèsse qualque moneda après una operacion, e, dins aquel cas, lo “benefici” èra tornar investit dins una autra operacion.
Non, los occitanistas d’uèi que se vòlon in, qu’acceptan las constrenchas del mercat, presican que cal pas mai un comportament aital que depen tròp sovent del bon voler de las institucions qu’autrejan las subvencions. Aqueles occitanistas dison que se cal comportar en professionals e que serà sonque aital que las causas avançaràn.
Per aquò far, per ajudar aqueles occitanistas novèls responsables e professionals, capables de comprene los enjòcs de nòstra societat e d’èstre pas mai de paures pescaluna, de colhons, qué! un organisme foguèt creat: aquel organisme es l’OPLO.
L’organigrama es eloquent: levat la directritz, ufanosa coma una piòta de conéisser pas la lenga, gatge de son imparcialitat (çò diguèt, pareis), los autres son de monde que coneisson la lenga e que son pagats pels poder publics. Son de pro-fe-ssio-nals!
Aquel monde sabon çò qu’es de fargar un libre, d’editar un setmanièr e se o sabon pas, auràn d’autres emplegats per anar furgar dins lo jornal oficial o endacòm mai e que seràn capables de los assabentar.
Los occitanistas de l’epòca vièlha se petaçavan per escriure, crear, etc. e fasián la pròva que le movement existissiá en caminant!
Los de l’OPLO an pas esitat a acompanhar lo jornal dins la tomba… cap de suènhs palliatius… anem, zo! Un jornal en occitan que pareis dempuèi mai de vint ans es una anomalia subretot quand a pas qu’un milierat d’abonats.
Mas enfin, cossí volètz vendre se vòstre mèdium es pas en venda dins las maisons de la premsa d’Occitània? Cossí volètz crear un lectorat se parlatz que d’eveniments nacionals o internacionals, d’un punt de vista occitan, d’acòrd mas enfin! Lo legeire potencial d’Escota-se-plòu, aquò l’interessariá mai parlèssetz de campionat del monde dels escupeires de granas de melon, o cresètz pas?
Fin finala, La Setmana, chic a chic, se suicidava e l’OPLO, en tota caritat occitanoadministrativa, abreugèt las sofrachas!
Aimariái d’apondre quicòm… Dins tota entrepresa, fins ara, i a d’òmes e de femnas. Foguèron preses en consideracion, los professionals que, cada setmana, fasián viure nòstra lenga? Desempuèi lo començament avián sabut crear un malhum de benevòls per los ajudar.
Es aital que, mai de vint ans a, me trobèri a editorializar cada setmana, ont que me tròbèssi — Estats Units, Australia… Portèri ma pèira a l’utopia de Dàvid Grosclaude e de los qu’an seguit; qu’agi pas escrich de caps d’òbra, o sabi mas ai ensajat de portar d’elements de reflexion als legeires; e m’es arribat —òc— de recebre compliments. Mai de vint ans amb 51 editorials per an e, ara… al caumatge!!! Sic transit…
L’OPLO promet que vòl ajudar a la creacion d’un autre mèdium… Me deurián sonar l’endevinaire e pas Gavaudan.
Los arguments qu’an empachat de sostenir La Setmana seràn levats sens cap de problèma, veiretz! A l’entorn de l’OPLO, soi segur que i a monde impacients d’aver lor nom dins l'orsa del jornal a venir! O diguèri a un rencontre organizat per de jornalistas nacionals: ”Lenga de fusta, lenga de puta!” Quitament amb la traduccion, comprenguèron pas…
Los de l’OPLO son pas jornalistas mas se dison professionals occitanoadministratius e soi segur que comprengueràn.
L’editorialista de La —paura— Setmana
Andriu de Gavaudan
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
#9 Avètz un projècte chifrat, una simulacion d'un modèl equilibrat, per fin de constituir una associacion ?
LOL... Sia vos sètz enganat sus la darrièra paraula e voliatz diser "un projecte, una entrepresa"... Si de non demandar un "modèl equilibrat"en tot emplegant "associacion" (aprep se pòt mas cal esser biaissut, se dison que d'unes i arribon sense nat subvencion) es una pèca al nivel marketing...
La paura Setmana nos daisset, sembla que l'editorialiste garda la fissa tant agradiva... Aprep me semble que dins lo "coucou oplo plopaloma" i'a qualqu'un que coneis ben la premsa.... Subretot la Setmana
Bon aprep la persona que n'en parli foguèt pas formada a la Setmana, benleu lo media (e subretot l'òme) davancier que lo formèt aura agut l'astre de trapar lo pes del cambajon a la festa del vilatge... Veirem ben
Esperi subretot que los "umans" que citas van plan e an pas perdut lo biais e la nhaca... Per de que Occitania a mestier de media, pas "d'un medium" e encara mens 'd'un malhum de pravdas"
Realisme
Dins le monde actual, cal considerar un jornal com una entrepresa amb una clientèla en equilibri economic e financièr. Le monde associatiu subvencionat es generalment un monde fòra-sòl e fòra-sòuses.
L'OPLO es l'OPLO, mais de que n'es de la realitat economica e financièira e de perspectivas?
Avètz un projècte chifrat, una simulacion d'un modèl equilibrat, per fin de constituir una associacion ?
Pro d'acòrd dab tu ! (Pèir Veishiga, ex rubriquejaire rugbi, o rugbiejaire rubrica)
magradavi a ieu LaSetmana. lo vesiai coma un jornal militant .E la lectura era un acte militant(lo clavier m'engarca?).Me fa petar los accents). Impossible descriure aqueste matin.vos daissi .Tristum!
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari