Soi pas complètament segur que lo president se dobtava per avança d’aqueste partir drin sobte que l’a solide guastat la dintrada. Se la ministra deus espòrts estoc aisida de remplaçar (en una nueit), a calgut una setmana de las bonas ende trobar quauqu’un que posca hèr un ministre de la transicion ecologica de capatge e a la hauçada mediatica deu Nicolas.
 
Dens cada movement politic, culturau o filosofic qu’ensaja de cambiar lo cors de las causas, i a tostemps duas tendéncias que s’acaran: d’un costat los que dison que cau pas nat compromés e que sola la luta s’i escaderà, e d’un aute los que pensan que cau cambiar la situacion de l’endehens en tot s’aligar dambe monde qu’an pas forçadament les medishas idèias. Semblaré que n’i aja pas de règla absoluda e cada situacion es diferenta.
 
Los ecologistas an pas jamès escapat ad aqueste debat d’idèias e las duas linhas se son sovent pelejadas dinc a, ça’m sembla, la victòria deus mens negociadors dens lo partit deus Verds. Los autes son partits e … an vendut lor etiqueta verda contra plaças caudas de las bonas.
 
Las primàrias deu partit EELV de 2011 es una bona illustracion d’aqueste batèsta, quan un Stéphane Lhomme se proclama “candidat anti-Hulot” e que l’ancian presentador de TF1 es l’objècte d’atacas fòrtas e constantas dinc a la causida d’Eva Joly, que hascoc un pichon 2,31% a la presidenciala.
 
Sèm aquí dens un paradòxe totau, lo de la victòria deus “anti-cara-populara” dens un jòc on ganha la cara la mès populara. 
 
Se que non, de qué nos ensenhèc la demission de Sénher Hulot?
 
L’ensenhament màger es que capitalisme liberau e sauvaguarda de la planeta son pas brica compatibles. La pausicion de Hulot es ara sense d’arcast possible, lavetz que’ns sèm demandat longtemps çò que hasèva dens un govèrn que semblava meslèu pauc portat sus l’ecologia mes qu’ac vol-èva balhar l’impression.
 
Adara, pòt díser: “Averí ensajat”. Hulot s’i escad de botar d’acòrdi (enfin, en teoria, quan coneishètz los tipes …) los tenents de las duas linhas, los “s’i cau acarar au sistèma” dambe los “cau botar las mans dens l’untís”. La responsa es fòrça clara: “Èi ensajat e soi plan plaçat ende’vs díser que’s pas possible”.
 
Demòran pas qu’uns plan plaçats au caud ende contunhar d’ensajar de hèr créser que “la politica de las pichonas camadas va marchar”.
 
Jo qu’èi fòrça dobtat de çò que volèva vertadièrament lo Sénher Hulot (un animator de TF1 qu’es patron d’una firma de cosmetics pas brica biò e qu’es sostengut per granas companhias deu CAC 40), me lo cau uei mercejar d’aver explicat au “petit pòble” estremat de las decisions deus poderoses que cau pas escotar çò que ditz lo govèrn sus sa “determinacion d’agir de cap a la transicion ecologica (sic)”.
 
Ara qu’ac sabèm qu’es pas que fotiròla. Mercés Sénher Hulot.