Vacanças
 
Èi sèt ans e uei es lo jorn mès beròi de ma vida! Nos ne vam en vacanças! Quin astre!
 
E lo mès extraordinari de tot aquò, es que partissèm sus un gran vaishèth. Tota la familha: los pairs, la sòr e jo. I a lo quite toton, la quita tatà e tanben los cosinets que van dambe nosautes. Lo bonur de mas purmèras vertadèras vacanças. Vam traucar la mar, n’aurèi de causas de condar a la dintrada aus amics de l’escòla! Benlèu veseram daufins o raquins. Benlèu una serena …
 
Tanlèu arribat suu gran vaishèth, èi corrut de pertot com un hòu. Èi dejà tot visitat: lo pont, l’entrepont, mes non pas la sala de las maquinas, qu’i a un marin que’m n’a empachat. Aquò rai, soi tant content d’estar sus un vaishèth atau! Vau poder jogar aus pirates dambe la sòr, quitament s’es un drin tròp grana adara ende jogar dambe jo.
 
M’agradaré tant d’estar marin sus un vaishèth atau quan serèi gran!
 
La sirèna. Benlèu vòu díser que partissèm. Me’n vau rejúnher los autes que son totis contra la baranda a espiar lo cai s’aluenhar. Partissèm! Partissèm! Té, i a pas digun que parla, pas digun que brandís un mocader. La mair qu’es acoconada contra l’espatla deu pair. Sembla segotida per sanglòts o m’engani? Demandi a la sòr:
 
— Mamàn vòu dejà tornar o qué?
 
M’espia en me hèr las cilhas.
 
— M’estonaré, que vam pas tornar.
 
Tornar pas de vacanças? Ginhèc! Benlèu vau demorar tota la vita en vacanças. Seré acabada l’escòla? Estosse vertat …
 
Espii la tèrra que’s hè en darrèr. La vila devath lo sorelh. Ensagi de conéisher nòste ostau o mon escòla, mes en balas. D’ací estant, comprengui pr’amor los grans, a Algièr, le disen “la blanca”. Vertat qu’es beròia, nòsta vila.