Sentissi un fenomèn estranh que’m pertòca a prepaus deu movement deus Gilets Jaunes. Totas las atacas contra eths me’us hèn paréisher mès anar mès simpatics.
 
Com ac disèvi, a la debuta lo movement m’interessoc pas brica. La reivindicacion suus carburants me pertoquèc pas. Puèi tot a evoluat lèu, las demandas deus manifestants tanben, la volontat d’installar lo Referéndum d’Iniciativa Ciutadana me sembla un progrès deus bons e lo refús de’s balhar un portavotz, una bona causa.
 
La contra-ataca deu poder es mediatica, aquò a pas escapat a degun, e mantuns Gilets Jaunes, au moment de la “hèita VI” de dissabte passat, vengón protestar a París davant las sedenças de las cadenas màgers de television. La tòca principala de lor malícia èra sense de dobte BFM-TV, acusada de la pièger propaganda de cap a lor movement. Espii pas pro aquesta cadena ende’n jutjar la neutralitat.
 
Parlarèi pas deu rapòrt d’Amnesty Internacional sus las violéncias policièras, de la recomendacion deu Dehensor deus Drets (Jacques Toubon) d’enebir lo lançaire de balas qu’a nafrat un hum de personas, deu clam de 26 jornalistas contra la polícia, ni non pas de la daubertura de 48 enquistas de la l’Inspeccion Generala de la Polícia Nacionala sus actes violents practicats sus manifestants, totas aquestas causòtas que los mèdias a còps “desbremban” de relatar.
 
La hèita que’m butèc mès es l’episòdi de la castanha entre los motards de la polícia e manifestants a una crotzada de carrèras au ras deus Aliscamps. Un filmòt, que tot lo monde a vist au mens un còp,  muisha una troperada de Gilets Jaunes qu’atacan uns motoristas, deus quaus l’un d’eths se tròba dens l’obligacion de sortir son pistolet ende hèr recular la horrèra prèsta de’us linchar. Aquò estoc fòrtament comentat peu govèrn que fustiguèc la violéncia deus manifestants.
 
Levat que, un filmòt drin mès long d’unas secondas muisha qu’a la debuta, son dus motards que lançan suu seguici que passa granadas ditas “de desencerclament”, lavetz que’s vei plan que son pas brica encerclats. Aquò cambia complètament lo caire de vista de la sequéncia e aqueste dusau filmòt (realizat dambe una camèra) estoc publicat mès tard que non pas lo purmèr (hèit dambe un telefonet e doncas botat sus la telaranha de tira, segon lo jornalista).
 
Aquò pòt arribar, mes ausiscoi pas nat comunicat de rectificacion o nada desencusa suus mèdias. Uns jorns mès tard, sus France Info, l’anecdòta oficiala demorava tostemps la purmèra e lo govèrn cambièc pas son devís.
 
L’umorista parisenca de France Inter Sophia Aram se trufèc en tot comparar los Gilets Jaunes dambe “endévias cambiadas en Che Gevara deus giratòris”. Una pelejada entre manifestants briacs e una mameta dens lo mètro parisenc vasoc dens 20 minutes una “agression antisemita”, lavetz que l’entrevista mès tardiva de la dauna interessada rectifica la vertat (Entrevista publicada mès tard dens lo medish jornau). Sèm arribats ad un tau nivèu d’isteria que lo quite François Ruffin, deputat La France Insoumise, realizator deu film Merci Patron es suspectat de simpatias de cap a la dreta extrèma. Caleré rason guardar.
 
Totis los mejans son bons end’explicar au hinestron que lo movement es acabat. Los vèrbes son conjugats au passat quan s’agís de díser que “los comerçants son estats tocats peu movement deus Gilets Jaunes”, lavetz qu’una auta manifestacion es dejà pervista.
 
Lo darrèr artifici deu poder ende hèr baishar lo nombre de manifestants cada dissabte se vei com lo nas au miei de la cara: comptabilizar lo monde deus seguicis a mieidia! De saber que lo rendètz-vos a Tolosa èra a duas oras deu vrèspe, e qu’un dissabte i avoc mès de manifestants que non pas a París, aquò balha una idèa deu tractament de l’actualitat uei lo dia, sense d’engana, dens un esperit de neutralitat e d’informacion imparciala.