Opinion
Lei nòus procès de Moscòu
Dempuei lo 12 de febrier, ai l’estranha sensacion d’agachar un filme de Costa-Gavras; sabètz, lei filmes tant engatjats coma realistas que denonciavan, de 1969 enlà, lei regims autoritaris de Grècia ò dau blòc sovietic. Pensi per exemple a La Confession (L’Aveu), que critica lo secutament judiciari per l’estalinisme d’Artur London e d’autrei dirigents comunistas dins leis ans 1950.
De qué siáu a vos parlar? De la Corèa dau Nòrd? De Turquia? De Russia? Non, que se tracta d’un país integrat a l’Union Europèa, e que se supausa, adonc, que ne’n respècta lei valors democraticas fondamentalas. Totei pensaviam qu’aviá renonciat ai procediments de la dictatura e qu’una Transicion devèrs la democracia s’èra efectiva e duradissament facha. Mielhs encara: leis occitans lausaviam aquel estat qu’autreja ai lengas de sei pòbles una oficialitat que refusa de la donar França, e mai se i a coma en Corsega una demanda majoritària de la populacion e de sei representants.
L’auretz reconeguda, vos parli d’Espanha, de l’estat espanhòu, e dau jutjament, dempuei ja la tresena setmana, deis independentistas catalans. Mai bensai que se i jutja en realitat un estat, incapable de resòuver lo conflicte per la politica e reduch a far servir la justícia. Ò una parodia de justícia, ont un partit dubèrtament racista, masclista e franquista vòu acusar a costat dau ministèri public e de l’Estat de democratas d’èstre de criminaus organizats e lei desiran embarrats per cinquanta ans.
Gràcias au jornau electronic Vilaweb assagi de seguir aqueu jutjament que se saup pauc qu’es escondut sus lo territòri espanhòu autre que lo Principat de Catalonha. Fa mestier de saupre d’efiech qu’es difusat per lei cadenas catalanas, non pas per leis espanhòlas. Se i vei de procuraires agressius, que citan de twitterejadas inexistentas, ò repròchan ais acusats non pas seis escrichs, mai de messatges recebuts ò de respònsas de fiuladas de Twitter, de còps sensa lei mostrar ò en inventant lo nom de seis autors. D’èsser sòci d’Òmnium Cultural o sospiechan de delicte, mentre qu’aquò èra legau a l’epòca franquista, e dau temps que venon testimoniar sensa ges de carga còntra elei lei ministres que mandèron lei policiers agarrir lei votaires, lei violents son de militants pacifics que sovent fan de demostracions juridicas ai magistrats de l’audiéncia.
Ben vuege d’efiech es lo dorsier d’acusacion: es pas illegau de debatre de leis, ni d’organizar de referendums, ni de manifestar per son vòte o per carrieras son oposicion. Aqueu pòble a ges de jutges ni de policiers ni de soudats e sa soleta arma es sa dignitat e sa volontat d’èstre liure de son destin.
E lei procès de Madrid revèrtan lei procès de Moscòu.
De qué siáu a vos parlar? De la Corèa dau Nòrd? De Turquia? De Russia? Non, que se tracta d’un país integrat a l’Union Europèa, e que se supausa, adonc, que ne’n respècta lei valors democraticas fondamentalas. Totei pensaviam qu’aviá renonciat ai procediments de la dictatura e qu’una Transicion devèrs la democracia s’èra efectiva e duradissament facha. Mielhs encara: leis occitans lausaviam aquel estat qu’autreja ai lengas de sei pòbles una oficialitat que refusa de la donar França, e mai se i a coma en Corsega una demanda majoritària de la populacion e de sei representants.
L’auretz reconeguda, vos parli d’Espanha, de l’estat espanhòu, e dau jutjament, dempuei ja la tresena setmana, deis independentistas catalans. Mai bensai que se i jutja en realitat un estat, incapable de resòuver lo conflicte per la politica e reduch a far servir la justícia. Ò una parodia de justícia, ont un partit dubèrtament racista, masclista e franquista vòu acusar a costat dau ministèri public e de l’Estat de democratas d’èstre de criminaus organizats e lei desiran embarrats per cinquanta ans.
Gràcias au jornau electronic Vilaweb assagi de seguir aqueu jutjament que se saup pauc qu’es escondut sus lo territòri espanhòu autre que lo Principat de Catalonha. Fa mestier de saupre d’efiech qu’es difusat per lei cadenas catalanas, non pas per leis espanhòlas. Se i vei de procuraires agressius, que citan de twitterejadas inexistentas, ò repròchan ais acusats non pas seis escrichs, mai de messatges recebuts ò de respònsas de fiuladas de Twitter, de còps sensa lei mostrar ò en inventant lo nom de seis autors. D’èsser sòci d’Òmnium Cultural o sospiechan de delicte, mentre qu’aquò èra legau a l’epòca franquista, e dau temps que venon testimoniar sensa ges de carga còntra elei lei ministres que mandèron lei policiers agarrir lei votaires, lei violents son de militants pacifics que sovent fan de demostracions juridicas ai magistrats de l’audiéncia.
Ben vuege d’efiech es lo dorsier d’acusacion: es pas illegau de debatre de leis, ni d’organizar de referendums, ni de manifestar per son vòte o per carrieras son oposicion. Aqueu pòble a ges de jutges ni de policiers ni de soudats e sa soleta arma es sa dignitat e sa volontat d’èstre liure de son destin.
E lei procès de Madrid revèrtan lei procès de Moscòu.
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
#1 E òc, plan vengut dins lo mond real del neoliberalisme mondializat, un país meravelhós ont tant que quicòm e geina pas a ieu meteis, e ben me'n foti ! E quand me mainarai enfin que caliá reagir, serà tròp tard despuèi longtemps, plan segur.
Ha! las indignacions selectivas e l'indiferència, se non que le mesprètz...
Pas nat resson en França nimai.
Aquò ne ditz long sus la mentalitat generala.
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari