Tot me venguèt en ment quora me trobèro a frenar coma un caluc perqué i èra ja la coa a mai d’1 km de la sortia per Cana. Impression de saturacion. De dangier. Costumier. Impossible d’i escapar. Totes faguèron parier. E a costat a 130 kms l’ora...
 
Paigrand passèt d’un vilatge de 1500 estatjants a 12 000... Sentiment de depossession, perdia de ligam social, inestabilitat. L’argent rompe tot.
 
Folias arquitecturalas de celebritats e politics, permeses non autorizats fòra lei, quitament d’unos que se creson de novèls òmes al solelh, dieu sus terra e lo Mandaròm a Castelana... Terra per petar un plomb, tot es permès, “Califòrnia o Florida nòva” se disia quitament quora se parlava de projèctes imobiliers. E los noms d’imòbles bastits reflèctan aiçò: “(le/ la/ les) Résidence/ Villas/ Parc/ Jardins (de/ du/ les/ des)...
 
— l’aparéncia, la natura e la vegetacion: Soleil, Bellevue, Panorama, Azur, Eucalyptus, Pins, Marguerites, Tamaris, plage/ mer/ montagne, Goëlands, Oiseaux (bleus)
   
E gaire gaire amb de noms en occitan!
 
Per exemple, avètz lo gus que s’installa a costat de vosautres dins la nòva maison. Pi, sensa ren dire (mas vist per un autre vesin!) entra a cò de qualqu’un d’autre, malgrat lo grilhatge, per emplir un potz! Perqué èstre tan tòti per far aquò?? Perqué a transformat son parcatge en estudio al black e aquel estudio es logat al black. Mas a d’infiltracions e cerca tot levat la sieu fauta. Lo paure. A tombat dins un país poirit, cal ben que se defende dals marrits vesins...
 
Mas es ren coma l’epòca de Fabius e de l’afar de la sang contaminaa. Los Gendarmas volian anar sus lo balcon de ma grand per susvelhar que i èra la sieu arribaa dins un centre dal Congrès en fàcia. Refusèt e aguèt ben rason.
 
De vesins te fan de causas per darrier. Te rentran en cò tieu e fan çò que vòlon. E pi un jorn lor demandes de far tala o tala autra causa segon la reglementacion mas pilhan lor temps per o far, e encara incompletament.
 
De monde que t’empachan de getar de bordilhas dins lor residença mas tu te meton los conteneires sus lo tieu terren. Perqué es mai practic. E pi mai, li retròbes sus la tieu proprietat a se cobiar d’ensalaas salvatjas. E fan los colhons. A bèn es la natura alora cresiam...
 
De monde que t’amenaçan de te far petar lo drech de passatge. E de rics que capitan de desplaçar lo camin perqué an lo braç lòng.
 
D’autres que lor as donat un drech de passatge mas que lo monde vòlon ren pilhar perqué passan dins un autre endrech illegalament mas que degun lor ditz ren.
 
Environat de mitos, que creson que la “Côt” es coma aquò. E sus los camins amb d’unos excitats.
 
Al mieu e mai en cò tieu. Coma sabon pas, e que cercan ren de saber, s’aplica la dicha: “çò qu’es al comun es al degun”. E partent d’aquò, tot çò qu’es al comun, i fan coma vòlon. Coma al sieu.
 
E en lo quite temps, l’individualisme acompanha l’isolament. De monde de mai en mai solets, isolats. E doncas es logicament parier per lo monde qu’arriba en nòstre canton d’Occitània e que s’installa cf. http://www.varmatin.com/faits-de-societe/dossier-ne-a-toulon-ce-site-permet-aux-nouveaux-arrivants-de-combattre-la-solitude-138304
 
La logica de monde que s’installan aicí? Pagar car per venir, e estiman que an pron pagat ja. Aquò es de segur. Alora benlèu que lo mai lor es degut.
 
Parier per amb los comerciants, se un client es considerat coma exigent o reagisse ren coma es esperat, e ben tintin. Deuretz esperar lo vòstre torn ben mai. E vos serà fach pagar per lo morre de tòla doble d’aquel qu’avètz ja agut.
 
Coma un jorn, èro anat en vila Vielha de Niça. Passèro la comanda per lo grop e mai demandèro d’aiga (una dorca) per se beure emb los tòcs de sòca. E aquí, lo servicial, amb una ària descontenta me sòrte una pistòla d’aiga e fa pan pan en getar d’aiga en l’ària... E deguèro tornar demandar -e en occitan amb la gròssa votz- per que volgue enfin accedir a la mieu demanda.