Opinion
Fin de petròli?
Es, se pensa ren, de fach l’element de basa -mas dispensable- de nòstra actuala societat (pòst?) modèrna.
Qué?
L’amor? non, es indispensable.
Dispensable, qué...?
Lo petròli!
Pensatz un pauc. Òc. La terra caup de petròli, e las ressorças son ren sensa fin per aquela matèria. La tèrra es un espaci determinat e limitat. Las ressorças nòstras tanben.
Per transportar los òmes (dal mai important: los malauts, la securitat... al torisme), lo manjar, las marcanseias. Ambal temps, per l’especializacion umana, per los “progrèsses” tecnologics, la distància entre l’òme e la natura s’es accentuaia.
Los quartiers d’abitacion son luenh dals luecs de produccion alimentària e de trabalh. Un còup, plus de petròli, plus de veitura. Tot a l’anciana, a pè.
Quitament las centralas nucleàrias son bastias amb de maquinas que foncionan... al petròli.
Las anóncias millenaristas de fin dal monde, mi plason gaire. Mas, ben d’autors ne’n parlan Pablo Sevigné, Cyril Dion, Agnès Sinaï sus tipeee.com.
Cal cambiar. Alora. Coma far, pensar la regression, la “resiliéncia”. Es normala, dins la vita, es fluctuanta, la progression. De reculaias tanben. Los progresses son totun artificials. Avèm de besonhs fondamentals e d’autres annèxes. Un telefonet, un ordinator? segondari! Bèure e manjar? fondamental!
Lo problèma es que se pensa totjorn qu’i serà una solucion. Òc, una solucion de remplaçament, quina? Al Brasil an ben de veituras que foncionan a l’etanòl, fach a basa de vegetal.
Mas quora se pausa la question entre manjar o rotlar amb la veitura...
E quora sabèm qu’un plen de gasòli remplaça l’energia de 4 ans de trabalh d’un òme.
Quora? Quora aurem utilizat mai de la mitat de las resèrvas d’accès rasonable e que calrà començar de dire: “cal limitar”. Question annèxa: Coma saber precisament quin es l’estat actual de las resèrvas, avèm tot trobat o restan encara de camps petrolifèrs possibles e facilament esplechables?
Sensa èstre segur de la data que marcarà la fin dal darrier potz de petròli (cf. Resèrva petrolièra (wikipedia) o Resèrvas de petròli dins lo mond o encara Capital.fr). D’estimacions dison que rèstan 50 ans per veire la fin de las resèrvas de petròli
Me demandatz ren coma se passarà per la lectura de las nòvas en occitan, i serà encara Jornalet, e internet?
Se parla dal prètz de reven per tirar lo petròli. E a mai devendrà car, a mens lo petròli serà interessant. Se parla d’autras solucions, la reculaia de la demanda en occident, mas la demanda pua en Asia amb los païses emergents coma China e índia...
Totun, se cal pausar lo problèma tre aüra.
La societat industriala a romput amb la ruralitat e l’autoalimentacion. A permés una cèrta emancipacion de las classas obrieras, ambals comjats pagats que n’es agut lo simbòl. Avans, dals latins a l’eatge mean, i èran los sèrvs que servian de man d’òbra, èra l’energia per far virar la societat. Eran lo “petròli de la societat”. Lo petròli a permés de levar temporariament la question energetica.
Un ancian militar alarmista diguèt que se las ressorças se rarefican, i seràn de conflictes e de rapòrts de fòrça. Per aquò cal se preparar a la transicion energetica per fugir de davalar dins la lei de la jungla. Aquel que constrenhe l’autre aurà lo poler sus el per se servir de la sieu fòrça per trabalhar per el. Seria la sieu energia.
Me n'aviso dal film que Clint Eastwood ditz a un: “Dins la vita, i son los qu’an una arma, e los que cavan. Ieu ai una arma!”
Cal esperar de non arribar fins a aquel ponch. Ficcion, cal esperar.
Lo petròli, es una causa, mas dins l’immediat ja, aüra, las abelhas son ben en reculaia. Los insèctas en Euròpa desapareisson e los sòls son polluats per la subre utilizacion e los produches quimics. Se parla de permacultura, trabalhar amb la natura per aver una fertilitat bòna de la terra e se’n servir al melhor.
L’occitan es tanben un ecosistèma, nos cal bàter per gardar la diversitat e sortir dal tot petròli per d’autras energias e mens de degalhatge de ressorças. Sèm mai que concernits.
Qué?
L’amor? non, es indispensable.
Dispensable, qué...?
Lo petròli!
Pensatz un pauc. Òc. La terra caup de petròli, e las ressorças son ren sensa fin per aquela matèria. La tèrra es un espaci determinat e limitat. Las ressorças nòstras tanben.
Per transportar los òmes (dal mai important: los malauts, la securitat... al torisme), lo manjar, las marcanseias. Ambal temps, per l’especializacion umana, per los “progrèsses” tecnologics, la distància entre l’òme e la natura s’es accentuaia.
Los quartiers d’abitacion son luenh dals luecs de produccion alimentària e de trabalh. Un còup, plus de petròli, plus de veitura. Tot a l’anciana, a pè.
Quitament las centralas nucleàrias son bastias amb de maquinas que foncionan... al petròli.
Las anóncias millenaristas de fin dal monde, mi plason gaire. Mas, ben d’autors ne’n parlan Pablo Sevigné, Cyril Dion, Agnès Sinaï sus tipeee.com.
Cal cambiar. Alora. Coma far, pensar la regression, la “resiliéncia”. Es normala, dins la vita, es fluctuanta, la progression. De reculaias tanben. Los progresses son totun artificials. Avèm de besonhs fondamentals e d’autres annèxes. Un telefonet, un ordinator? segondari! Bèure e manjar? fondamental!
Lo problèma es que se pensa totjorn qu’i serà una solucion. Òc, una solucion de remplaçament, quina? Al Brasil an ben de veituras que foncionan a l’etanòl, fach a basa de vegetal.
Mas quora se pausa la question entre manjar o rotlar amb la veitura...
E quora sabèm qu’un plen de gasòli remplaça l’energia de 4 ans de trabalh d’un òme.
Quora? Quora aurem utilizat mai de la mitat de las resèrvas d’accès rasonable e que calrà començar de dire: “cal limitar”. Question annèxa: Coma saber precisament quin es l’estat actual de las resèrvas, avèm tot trobat o restan encara de camps petrolifèrs possibles e facilament esplechables?
Sensa èstre segur de la data que marcarà la fin dal darrier potz de petròli (cf. Resèrva petrolièra (wikipedia) o Resèrvas de petròli dins lo mond o encara Capital.fr). D’estimacions dison que rèstan 50 ans per veire la fin de las resèrvas de petròli
Me demandatz ren coma se passarà per la lectura de las nòvas en occitan, i serà encara Jornalet, e internet?
Se parla dal prètz de reven per tirar lo petròli. E a mai devendrà car, a mens lo petròli serà interessant. Se parla d’autras solucions, la reculaia de la demanda en occident, mas la demanda pua en Asia amb los païses emergents coma China e índia...
Totun, se cal pausar lo problèma tre aüra.
La societat industriala a romput amb la ruralitat e l’autoalimentacion. A permés una cèrta emancipacion de las classas obrieras, ambals comjats pagats que n’es agut lo simbòl. Avans, dals latins a l’eatge mean, i èran los sèrvs que servian de man d’òbra, èra l’energia per far virar la societat. Eran lo “petròli de la societat”. Lo petròli a permés de levar temporariament la question energetica.
Un ancian militar alarmista diguèt que se las ressorças se rarefican, i seràn de conflictes e de rapòrts de fòrça. Per aquò cal se preparar a la transicion energetica per fugir de davalar dins la lei de la jungla. Aquel que constrenhe l’autre aurà lo poler sus el per se servir de la sieu fòrça per trabalhar per el. Seria la sieu energia.
Me n'aviso dal film que Clint Eastwood ditz a un: “Dins la vita, i son los qu’an una arma, e los que cavan. Ieu ai una arma!”
Cal esperar de non arribar fins a aquel ponch. Ficcion, cal esperar.
Lo petròli, es una causa, mas dins l’immediat ja, aüra, las abelhas son ben en reculaia. Los insèctas en Euròpa desapareisson e los sòls son polluats per la subre utilizacion e los produches quimics. Se parla de permacultura, trabalhar amb la natura per aver una fertilitat bòna de la terra e se’n servir al melhor.
L’occitan es tanben un ecosistèma, nos cal bàter per gardar la diversitat e sortir dal tot petròli per d’autras energias e mens de degalhatge de ressorças. Sèm mai que concernits.
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
#1 La fin del petròli es tant evidenta coma la fin de tota causa. Per que n'anèsse autrament, caldriá que la rapiditat d'utilisacion siá mens fòrta que la rapiditat de creacion. Per crear de petròli, la natura s'i pren dins un temps clarament geologic, fòrça longàs (milions d'ans). Mentre que los umans emplegan lo petròli a una rapditat frenetica e de mai en mai aviat (dos o tres sègles).
La fin del petròli non es una teoria ecologista ni colapsologista : es una evidéncia fisica e matematica. E tre que ne serà finit del petròli, o ben aurem trobat una autra font tant eficienta coma aquesta, e continuarem tranquillament de degalhar los ecosistèmis fins a ne crebar, o ben nos caldrà trobar un novèl Jan dau Melhau per nos escriure una "Letra al primier pacan d'Occitania s'al mens es ja nascut"… Car tot lo saber e lo saber far necessaris a una vida sense petròli serà estat perdut !
La fin dau pertòli?
Lo problem quò es qu'aquela teoria ven de las multinacionalas qu'an pas totjorn una pensada filantropica. E troban totjorn daus jornaus, per pas dire tiots los medias per relayar lòr propaganda.
L'ecologia es plan mas coma totas las teorias, religions, filosofias, scienças es recuperada per los poderos e malaurosament la populacion an pas totjorn la possibilitat de far lo discernament.
Dins l'espaci i anam enguera emben dau kerosen.
A mens que nos catan de tecnologias capables de remplaçar lo petròli. Quò es pas las eolienas, lo voltaic, la bio-fermentacion que vai poder zo far.
A mens que nos catan de las tecnologias que poluan pas. Sabam pas tot çò que se passa per en dejos.
Se dich quand mesme sur internet belcòp de causas sur los programs catats espaciaus, sur l'existença d'extra-terrestre e de coperacion entre los governaments dau principaus pais e los extra-terrestres.
Vivan dins una societat mondiala qu'a pas envejat de nos balhar un dreit de regard sur tot aquò.
Abrial sera lo mes de la vacinacion e dau andicaps mas la vacinacion, coma lo , lo glicosfate, los pesticides a per tòca de far dispareisser a petits fuòcs la populacion e la vita sur terra; los poderos an previst daus bunkers sosterrens per subreviure.
Anem! siajam pas tan inocent sur la filantròpia de queus que nos governan.
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari