La flausona
 
Ingredients de la pastasucrada (per 1 pastisson): 250 g de farina tendra, mièg veirat d’òli d’oliva (o 100 g de burre), 1 uòu, 50 g de sucre e un pecic de sal.
 
Ingredients de laflausona: 1 kg de brossat de feda, 6 uòus, 1 culhierat de farina, 300 g de sucre, 3 culhierats d’aiganafa e de raspaduras de citron o d’irange.
 
Preparacion: per far la pasta sucrada barrejarem los ingredients e los pastarem amb las mans, fins que n’ajam tirat una massa consistenta; se cal, i apondrem un pauc mai d’aiga o de farina. En acabant l’aplanarem amb un bestortièr, i farem una forma circulara e la metrem sus un plat, o sus un autre recipient que pòsca anar al forn. Puèi après, farem la pasta de la flausona: ne barrejarem los ingredients e ensajarem que rèste puslèu ferma. En seguida la botarem al dessús de la pasta sucrada e i farem mai de nautor al centre qu’als costats, en forma de mièja bòla leugièrament aplanada. Fin finala o enfornarem, a fuòc moderat (180º). Al cap d’aperaquí trenta minutas, quand serà daurada un pauc per dessús, la tirarem del fuòc e la daissarem refregir.
 
Variantas: la pasta sucrada pòt téner un rajolat d’aiganafa. Segon los luòcs, fan los pastissons mai grands o mai pichons. Se pòdon far sens pasta sucrada, en los metent simplament sus un plat onchat amb d’òli. D’unes tanben i meton la pasta sucrada dins un mòtle de pastissariá; s’emplegam un mòtle bèl, nos va sortir una còca, e s’emplegam de mòtles pichons farem de racions individualas. Se los fasèm pichons, podèm botar lo forn mai fòrt e los en tirar abans. La pasta de la flausona pòt portar mièg veirat de lach o un pecic de sal; en Larzac d’unes i apondon de rametas d’angelica confida; per qualques luòcs i meton qualque bocin de pèl d’irange confit; en Santafrican d’unes i meton las raspaduras de citron dins lo farç. Dins lo nòrd del Segalar, lo País de Montbasens e lo Causse Comtal l’aprèstan amb de formatge tendre.
 
Dins lo Causse Comtal, lo Causse de Severac e lo Larzac i a una version, pas tant abituala coma l’anteriora, que s’aprèsta dins un mòtle de bòrds basses e se farcís amb de crèma. La costuma es de la perfumar amb d’aiganafa. D’unes, abans d’i escampar la crèma, meton sus la pasta sucrada qualques noses de burre.
 
En Espinosa s’esparnhan las raspaduras e i apondon un pecic de sal. La costuma es de recobrir de pasta sucrada un mòtle de bòrds basses e d’i escampar la pasta de la flausona pel dessús (es una còca plana).
 
Dins lo Causse de Severac tanben ne fan de saladas, amb de patanas bolhidas, e son alavetz de flausonasdetrufas. Fan una sòrta de purèa amb las patanas e un rajolat de lach, i apondon lo meteis pes de toma d’un parelh de jorns (pòt èsser de vaca, de cabra o de feda), o salon, o pebran, o barrejan, o meton sus una còca redonda de pasta trencada (o pasta de pan), o pintan amb de mujòl d’uòu batut e o enfornan. D’unes i apondon un uòu o un pauc de burre; d’autres i dauran una ceba trissada e una lesca de carnsalada. En aquel cas lo pastisson es mai aplanat. Per qualques luòcs la fan cobèrta, ponchada per dessús amb una forqueta.
   
Flaons (Morella)
 
Ingredients delpanòli (per una dotzena de pastissons): 600 g de farina tendra, 1 veirat d’òli d’oliva, 1 veirat d’aigardent anisat e 50 g de sucre.
 
Ingredients delfarç: 400 g de brossat de feda (o de feda e cabra), 250 g d’amètlas mòltas, 3 uòus, 250 g de sucre e un pecic de canèla.
 
Preparacion: per far lo panòli dissolverem prèviament lo sucre dins una escudèla, amb l’òli e l’aigardent, i apondrem en acabant la farina e o pastarem energicament amb las mans fins que, al cap de qualques minutas, ne tirem una massa ferma e consistenta; se cal, i apondrem un pauc mai d’aigardent o de farina. En acabant farem la pasta en porcions parièras (de la grandor d’un uòu) e, amb un bestortièr, las aplanarem fins qu’obtengam de coquetas redondas e primas, d’un pauc mai de mièg palm de diamètre. En seguida separarem las glàrias, las batrem en nèu e las reservarem. Prendrem puèi una escudèla, i batrem los mujòls (amb lo sucre), n’amicalharem lo brossat pel dessús, i apondrem l’amètla e la canèla, o batrem tot e, fin finala, i apondrem las glàrias e o tornarem remenar pauc a cha pauc. Quand la pasta serà prèsta, i botarem un culhierat per dessús de cada còca, a un costat; quand totas auràn lo lor monteton de farçum las plegarem pel mièg, en forma de mièja luna, e ne jonherem los costats de la corba en tot los far venir de peciguets qu’i balharan la semblança de rigòt. Fin finala enfarinarem un plat, los metrem dessús, los ensucrarem leugièrament e los enfornarem, a fuòc fòrt (200º). Al cap d’aperaquí vint minutas, quand seràn leugièrament daurats per dessús, los tirarem del forn e los daissarem refregir.
 
Variantas: d’unes fan lo panòli amb de mistèla en luòga d’aigardent; lo podèm far tanben amb doas parts d’òli per una d’aiga; s’i pòt apondre un uòu. Lo farçum pòt conténer de raspaduras de citron. Los podèm pintar per dessús amb un uòu batut e los emposcar amb de sucre e una espocada de canèla, abans de los enfornar.