Opinion
Los estats-nacions e las regions-nacions d’Euròpa
En Euròpa, las regions-nacions son mai que tot la resulta de las linhas de conflictes dels estats-nacions actuals, tal coma per lo Pais Basque e Catalonha, entre Espanha e França, Flandra entre França e Anglatèrra, Frisa entre Alemanha e Danemarc, Alsàcia entre França e Alemanha, Sud-Tiròl entre Itàlia e Àustria, Galícia entre Portugal e Espanha... D’autres son la resulta de conquista d’un estat- nacion actual tal coma Occitània, Bretanha e Corsega per França o Escòça e País de Galla per Anglatèrra. Los sols que reüssiguèron a faire existir un nacionalisme transfrontalièr fòrt son los Basques, amb de revendicacions autonomistas a l’encòp en Espanha e França.
Los escoceses presentan un cas particulièr, ja qu’utilizan lor volontat de manténer lor apartenéncia a l’Union Europèa coma argument per la separacion. Amb los catalans, lo escoceses son uèi lo mai capable d’aténher l’independéncia, e mai se lo referèndum subre l’independéncia de 2015 non capitèt pas. En Irlanda del Nòrd, los Unionistas dominan encara lo païsatge politic, mas la question frontalièra va jogar un ròtle en Irlanda del Nòrd amb las negociacions del Brexit.
Los mèdias dels poders estatals presentan los regionalismes coma una paradòxa dins lo temps de la globalizacion, que de regions-nacions autonòmas o d’estats novèls serián mai petits e aurián encara mens de mejans d’accion per donar una responsa fòrta a la globalizacion. D’un autre latz, los defendeires de las regions-nacions dison que lo bona responsa se deu faire a un nivèl federal europèu potent e que los estats-nacions vièlhs non o vòlon pas bastir.
Uèi lo tèma del regionalisme torna èsser un enjòc de societat mentre qu’èra devengut consensual dins una Euròpa que dialogava amb las regions dins fòrça domenis. Fins ara, Euròpa tentava de desvolopar las regions perifericas delaissadas per d’estats-nacions de còps fòrça centralizaires. L’Union Europèa encoratgèt las iniciativas economicas regionalas, mas los estats membres empediguèron de tròp jogar la carta regionalista. N’es la pròva, lo sosten formal unanime dels estats europèus e de las institucions europèas a l’estat espanhòl dins la crisi catalana.
Los vièlhs estats-nacions an uèi de dificultat per conténer los autonomismes e independentismes d’unas regions-nacions dinamicas que cercan de s’afranquir d’estats centralizaires de còps mens dinamics e amb de tendéncias de replegament populista e eurosceptic.
L’Union Europèa es desprovesida fàcia a las revendicacions dels regionalismes o nacionalismes non estatals, que los estats membres que la bastiguèron non an pas laissat cap de plaça politica formala a las regions. Sola la carta de las lengas regionalas e minoritària foguèt promoguda per lo conselh de l’Euròpa e admet una diferéncia culturala per las lengas regionalas, e mai se França la signèt mas non la ratifiquèt pas.
Benlèu qu’un federalisme europèu fòrt permetriá de donar una plaça a las apartenéncias nacionalas multiplas, entre lo sentiment nacional bastit per los estats-nacions e lo sentiment nacional istoric eretat de las regions conquistadas ancianament per aqueles estats-nacions. Atal, per los regionalismes e independentismes europèus, Euròpa se definís a l’encòp coma un esper e un adversari potencial.
Tal coma per las questions economicas, socialas, environamentalas o de securitat, Euròpa es la bona escala per tractar las revendicacions democraticas de las regions-nacions al nivèl continental. E mai se demòra lo problèma de la decision politica, coma per exemple, la politica de deregulacion economica fòrta menada per la comission europèa e que condusiguèt a la crisi non encara resolguda de 2008.
En l’abséncia d’intervencion de l’Union Europèa, los nacionalismes catalan, escocés, còrsa o basque poirián forçar l’opinion publica dels autres estats-nacions a préner partit dins de los conflictes regionalas e menar a una degradacion de las relacions entre los estats membres. Uèi, en Catalonha, l’Union Europèa non règla pas lo problèma mas tanben non o fa pas pejorar. I aguèt pas d’influéncia dirècta d’Euròpa subre Espanha, jos la forma d’una instància regulatritz qu’auriá limitat la violéncia. E mai, lo govèrn espanhòl es obligat de moderar sa reaccion de per son apartenéncia a l’Union Europèa.
Per lo moment, l’Euròpa federala que despassariá los vièlhs estats-nacions bastits sus de conquèstas territorialas non progrèssa pas mai. Las crisis economicas, socialas, environamentalas e dels estats-nacions pujan encara en Euròpa e lo periòde que ven risca d’èsser trebolat. La capacitat de designar a las eleccions europèus d’elegidas e elegits capable de far progressar l’Euròpa federala es essenciala.
Los escoceses presentan un cas particulièr, ja qu’utilizan lor volontat de manténer lor apartenéncia a l’Union Europèa coma argument per la separacion. Amb los catalans, lo escoceses son uèi lo mai capable d’aténher l’independéncia, e mai se lo referèndum subre l’independéncia de 2015 non capitèt pas. En Irlanda del Nòrd, los Unionistas dominan encara lo païsatge politic, mas la question frontalièra va jogar un ròtle en Irlanda del Nòrd amb las negociacions del Brexit.
Los mèdias dels poders estatals presentan los regionalismes coma una paradòxa dins lo temps de la globalizacion, que de regions-nacions autonòmas o d’estats novèls serián mai petits e aurián encara mens de mejans d’accion per donar una responsa fòrta a la globalizacion. D’un autre latz, los defendeires de las regions-nacions dison que lo bona responsa se deu faire a un nivèl federal europèu potent e que los estats-nacions vièlhs non o vòlon pas bastir.
Uèi lo tèma del regionalisme torna èsser un enjòc de societat mentre qu’èra devengut consensual dins una Euròpa que dialogava amb las regions dins fòrça domenis. Fins ara, Euròpa tentava de desvolopar las regions perifericas delaissadas per d’estats-nacions de còps fòrça centralizaires. L’Union Europèa encoratgèt las iniciativas economicas regionalas, mas los estats membres empediguèron de tròp jogar la carta regionalista. N’es la pròva, lo sosten formal unanime dels estats europèus e de las institucions europèas a l’estat espanhòl dins la crisi catalana.
Los vièlhs estats-nacions an uèi de dificultat per conténer los autonomismes e independentismes d’unas regions-nacions dinamicas que cercan de s’afranquir d’estats centralizaires de còps mens dinamics e amb de tendéncias de replegament populista e eurosceptic.
L’Union Europèa es desprovesida fàcia a las revendicacions dels regionalismes o nacionalismes non estatals, que los estats membres que la bastiguèron non an pas laissat cap de plaça politica formala a las regions. Sola la carta de las lengas regionalas e minoritària foguèt promoguda per lo conselh de l’Euròpa e admet una diferéncia culturala per las lengas regionalas, e mai se França la signèt mas non la ratifiquèt pas.
Benlèu qu’un federalisme europèu fòrt permetriá de donar una plaça a las apartenéncias nacionalas multiplas, entre lo sentiment nacional bastit per los estats-nacions e lo sentiment nacional istoric eretat de las regions conquistadas ancianament per aqueles estats-nacions. Atal, per los regionalismes e independentismes europèus, Euròpa se definís a l’encòp coma un esper e un adversari potencial.
Tal coma per las questions economicas, socialas, environamentalas o de securitat, Euròpa es la bona escala per tractar las revendicacions democraticas de las regions-nacions al nivèl continental. E mai se demòra lo problèma de la decision politica, coma per exemple, la politica de deregulacion economica fòrta menada per la comission europèa e que condusiguèt a la crisi non encara resolguda de 2008.
En l’abséncia d’intervencion de l’Union Europèa, los nacionalismes catalan, escocés, còrsa o basque poirián forçar l’opinion publica dels autres estats-nacions a préner partit dins de los conflictes regionalas e menar a una degradacion de las relacions entre los estats membres. Uèi, en Catalonha, l’Union Europèa non règla pas lo problèma mas tanben non o fa pas pejorar. I aguèt pas d’influéncia dirècta d’Euròpa subre Espanha, jos la forma d’una instància regulatritz qu’auriá limitat la violéncia. E mai, lo govèrn espanhòl es obligat de moderar sa reaccion de per son apartenéncia a l’Union Europèa.
Per lo moment, l’Euròpa federala que despassariá los vièlhs estats-nacions bastits sus de conquèstas territorialas non progrèssa pas mai. Las crisis economicas, socialas, environamentalas e dels estats-nacions pujan encara en Euròpa e lo periòde que ven risca d’èsser trebolat. La capacitat de designar a las eleccions europèus d’elegidas e elegits capable de far progressar l’Euròpa federala es essenciala.
Jornalet es possible gràcias al sosten economic e jornalistic dels legeires e benevòls. Se lo podètz sosténer en venent sòci dels Amics del Jornalet o de l'Associacion ADÒC, o tot simplament en fasent un don, atal contribuiretz a far un mèdia mai independent e de melhora qualitat.
En s'engageant dins las elccions europennas, Macron a transformat lasditas elccions en referendum : per o contre Macron.
Aquel plebiscite porria profitar a Marina LEPEN que porria depassar los 30% de votants.
Daus uns parlan que Macron porria pas lo supportar e una seria d'attentats son pas impossibles. Alaidonc, Macron porria declenchar l'estat d'urgença e far un pas de mai vers la dictatura. Lo sistem economico-financier qu'a botat Hitler au poder es lo mesme e pòd pas tolerar un boccin de democracia. Hitler e Macron son mas de las marionetas au bon voler d'aquel sistem .
Si comunistes, socialistes, ecologistes comprenian perque an perdegut de l'inluença, alaidonc serian de grands militants. Mas, en esperar, devran aprener belcòp daus autres.
L'ennemic es pas l'estat- nacion mas lo sistem economico-financier que lo dirigea. Daus estats-regionaus nacionalistes cambarian ren dau tot que son tots dependents d'aquel sistem econico-financier e risquarian de se devisar entre eus, de se plumar e de menar a una guerra.
Sem occitanistes, una sola revendicacion ; separar la gestion de la França dau Sud d'aquela de França dau Nòrd. La destinada d'Occitania, de còrses, catalans, basques es dins una Euròpe dau Sud. La de França dau Nòrd es Berlin, Polonha, Russia.
Vòstre comentari es a mand d’èsser validat. Per terminar lo procès de validacion, vos cal encara clicar sul ligam qu’anatz recebre per e-mail a l’adreiça qu’avètz indicada.
Escriu un comentari sus aqueste article
Senhala aqueste comentari