De qué escrives de costuma? Dempuèi longtemps?
 
Escrivi çò que me passa pel cap. Son causas plan divèrsas, plan disparièras: una galejada, un sòmi, una soscadissa, una pichona ficcion... tot aquò barrejat, siá en pròsa o en vèrses. Quand tornèri a l’occitan, fa un vintenat d’annadas, seguiguèri corses. A proporcion que mestrejavi la lenga, comencèri la “restitucion” (que cal prene mas tanben donar).


 
Com es arribada l’idèia d’aqueste líber?


Ni pel plaser de retrobar la lenga de la menina pairala, los primièrs contactes amb l’occitan m’avián daissat un gost un pauc ispre: d’aver tròp tardat, m’èri mancat un fum de personatges-claus (la felena d’Antonin Perbòsc qu’èra una amiga d’una tanta, Raimon Guiraud lo primièr autor legit que defuntèt just quand aviái retrobat son adreiça, Felix Castan e d’autres... Voliái a tota fòrça esconjurar aquela malasòrt amb un projècte positiu. A la debuta foguèri premiat alconcors literari de Mesclum. Tanben lo Gai Saber aguèt l’amabilitat de me publicar dos poèmas e l’Almanac d’Arièja una galejada.
 
 
Com s’es passat lo contacte dambe l’IEO-Lengadòc?
 
Aquò se faguèt per l’intermediari d’un amic de Montpelhièr qu’èra a l’Universitat amb ieu (a Pau Valèri en Ensanhament a Distància). Prepausèt lo manescrit al president qu’assentiguèt.


 
A quin moment tot aquò se passèc (edicion, barradura)?
 
L’edicion se faguèt en 2018, bèl just abans la barradura de la botiga de l’IEO Lengadòc a Besièrs qu’es ara tornarmai dobèrta, dos jorns per setmana mercé dos benevòls.


 
 
As exemplaris a casa?
 
Ai pas cap d’exemplari a l’ostal. Es al catalòg de l’IEO Erau.
 
 
Com se pòt lavetz distribuïr un líber uei lo dia?
 
Publicar es una causa. La distribucion es quicòm mai. Aquò’s fòrça complicat. Es per aquò qu’ai pas volgut una publicacion a compte d’autor. Me voliái descargar d’aquel trabalh de distribucion que m’agrada pas tròp.


 
Com la telaranha pòt ajudar?
 
Me pensi que lo numeric pòt jogar un ròtle complementari de las revistas. Perqué pas una rubrica de critica literària dins lo Jornalet? Cal promòure l’oralitat plan segur mas tanben l’escrit.


 
Una soscadissa generala sus tot aquò ...
 
Lo mond occitan d’uèi coneis fòrça dificultats. La literatura (l’escrit en general) es benlèu lo domeni mai concernit. Solide lo problèma de moneda es important (veire la tampadura de La Setmana). Mas d’un biais general, l’occitan patís d’una manca de promocion a totes los nivèls (subretot l’ensenhament que la transmission se fa pas mai a l’ostal). Alavètz que se trapa un consensus dins l’esfèra dels elegits, los decideires politics prenon de mesuras que d’efèit condamnan la lenga nòstra. Avèm pas acabat de butar la ròda...
 
Mercés Miquèu end’aquesta entrevista. Pensi que las costumas de legida an cambiat (o van cambiar, i a encara monde que volon pas legir que sus papèr) e que la telaranha poderà hèr s’encontrar los autors dambe los legedors, sufís pas que de s’i botar.