Es un entrepan tipic del Comtat de Niça e i a la costuma de ne far per dejunar, a mièg matin. Òm talha de pans redonds pel mièg e los farcís amb los meteisses legums de l’ensalada: tomatas, ceba, pebrots, carchòfas, cogombres, favas; e i apond tanben d’anchòias (o peissalat), d’olivas negras e d’uòus durs. Se fa los jorns obrants e tanben los dimenges, sustot per la prima e l’estiu, e es una ressorsa que conven plan a las excursions o als jorns de plaja. Lor dison aital perque los legums largan lors chucs e banhan lo pan, e tanben perque contenon fòrça òli e, de còps, qualques gotas de vinagre o chuc de citron. Tot comptat e rebatut, es un entrepan refrescant e desirable e se fa calor encara mai. Segon çò que dison qualques autors, originàriament èra pas res mai qu’una ensalada garnida de crostets de pan fregit, que los occitans i son fòrça afeccionats, mas, amb lo temps, derivèt en un entrepan. Puèi qu’o sabèm pas amb certitud ne podèm pas dire res mai e, de mai, aqueles detalhs an pas cap de interès, ça que la. Çò que compta es qu’es una mangisca fòrça agradiva, un plat qu’a una epòca de cambiaments extrèmament radicals coma la nòstra sèrva encara tot son atrach.
 
Lo trapam dins la cançon de Jòrdi Delrieu "A Sant Brancai", ont narra una pichona excursion pels environs de Niça; ne transcriurem un coblet:  

Pan banhat
 
Ingredients (per 4 racions): 4 pans redonds d’aperaquí 100 o 150 g, 4 anchòias confidas, 4 tomatas (ni verdas ni maduras), 1 ceba (doça, s’es possible), 2 pebròts verds, 100 g d’olivas negras (desossadas), 2 uòus, pebre, òli d’oliva e sal.
 
Preparacion: d’en primièr, metrem los uòus dins una caçairòla pichona, los cobrirem d’aiga, los daissarem sul fuòc e, al cap de dètz o quinze minutas, los tirarem del fuòc e los daissarem refregir. Mentretant, tirarem l’espina e l’aleta dorsala de las anchòias, las talharem en filets e las daissarem trempar. Al cap d’una quart d’ora n’escamparem l’aiga, las daissarem escórrer e las abocinarem. En acabant tirarem lo pecol de las tomatas e las talharem en rondèlas. En seguida, pelarem la ceba e la talharem tanben en rondèlas. Puèi tirarem lo pecol e las granas dels pebròts e los coparem en tiras pas tròp longas. Quand los legums seràn prèstes, pelarem los uòus e los coparem en rondèlas. Talharem fin finala los pans pel mièg (a la redonda), ne tirarem un pauc de mica e ne farcirem la part de dejós amb la barreja de legums, uòus, anchòias e olivas. Salarem e pebrarem, o asagarem d’òli, cobrirem los pans amb l’autra mitat e los servirem.

 Variantas: i podèm apondre un ponhat de favas frescas, quatre carchòfas (en lamas), un cogombre (en rondèlas), quatre fuèlhas de lachuga, tres o quatre rafes (atalhonats), un culhierat de taperas, un alh chaplat, qualques fuèlhas de baselic o qualque gota de chuc de citron (o vinagre). Podèm cambiar las anchòias per un culhierat de peissalat o de maquet, o per una boita de ton. O podèm far amb tota mena de pan. D’ivèrn d’unes i emplegan de cornissons e de pebròts en vinagre.