En Catalonha, totun, i a la costuma de far a la brasa lo ligombau, tanben nommat lambran, lormand o normand; en catalan “llamàntol”, tanben nommat “llongant” o “llobregant”, un animalet fòrça semblable per la sabor e las qualitats a la langosta. D’unes diràn quitament qu’es melhor. A Pla li agradava e lo considerava superior dins totes los senses a la langosta, coma ditz dins Darrers escrits:
   
E dins El que hem menjat daissèt escrich que la melhora manièra de l’aprestar es a la brasa:
   
La manièra de lo còire, e de lo presentar, es la meteissa que la de la langosta, plan segur.
 
 
Langostaa labrasa
 
Ingredients (per4racions): 2 langostas d’aperaquí 800g caduna, pebre, òli d’oliva e sal.
 
Preparacion: d’en primièr farem un fuòc de lenha e, mentretant, talharem las langostas pel mièg (dins la longar) e ne tirarem la saqueta que i a al cap e lo budèl negre que i a empegat e qu’arriba fins a la coa. Quand i aurà solament las brasas, pas gaire vivas, salarem e pebrarem las langostas, las asaigarem amb qualques gotas d’òli e las botarem sus las grasilhas, amb la coirassa sus la partida del dejós. En seguida, metrem las grasilhas sus las brasas e o daissarem còire per espaci de dètz o quinze minutas, fins que la carn se faga blanca. Las revirarem alavetz e las daissarem còire per l’autre costat, uèch o dètz minutas (lo temps depend de la grossor de l’animal e de la vivacitat de las brasas). De quora en quora, las asaigarem amb d’òli, mas pas gaire perque se pòt enflamar e cremariá la langosta (d’unes, en luòga de las asaigar, las onchan amb una pluma o un pincèl). Quand seràn cuèchas, las trairem, las botarem sus un plat, las asaigarem d’òli (se cal) e las portarem a taula.
 
Variantas: d’unes començan a las grasilhar per la partida talhada dejós. Per qualque luòc enfarinan la part talhada, abans de la botar sus las brasas. En Catalonha, d’unes las assasonan amb una vinagreta. En Catalonha e a Menòrca d’unes las asigan amb un rajolat de brandi; d’autres las assasonan amb de maionesa (a Menòrca, quand conten de maionesa, d’unes apondon a la salsa un ponhat de taperas o los uòus de l’animal, se ne portava). En Rosselhon d’unes apondon a l’assasonament qualque brin de ferigola. En Empordan d’unes las asaigan amb qualques gotas de chuc de citron. A la Selva d’unes las asaigan amb un rajolat de vin rance. A Menòrca n’i a d’unes que, a taula, i daissan caire per dessús un chapladís d’alh e juolverd. A l’Alguer los fan un trauc al cap per que creben pas, las meton entièras sus las brasas, las cobrisson de cendre e, en acabant, las lavan amb d’aiga de mar; la costuma es de perfumar las brasas en cremant qualque rameta d’èrba de catarri (Helichrysumstoechas), nommada “mançanella” per ailà. En Occitània, d’unes càmbian l’òli per de burre fondut. En Bas Lengadòc, d’unes las asaigan amb un rajolat d’armanhac. En Provença, d’unes las assasonan, a taula, amb de fuèlhas de baselic, picadas al mortièr e barrejadas amb un rajolat d’òli. Dins lo Comtat de Niça d’unes las assasonan, a taula, amb una salsa aprestada amb los chucs de l’animal, un rajolat de conhac e un bocin de burre, tot cuèch e remenat sens relambi per espaci d’un parelh de minutas, a fuòc fòrça doç.
 
En Catalonha, d’unes aprèstan, de la meteissa manièra, lo ligombau.
 
 
D'autras denominacions catalanas
 
— Langosta a la brasa: “llagosta al caliu” (Menòrca). “Llagosta a la brasa” es una denominacion que s’emplega dins los Païses Catalans.
 
— LIGOMBAU/LAMBRAN/LORMAND/NORMAND a la brasa: “llobregant a la brasa” (litoral de la Catalonha Vièlha), “llongant a la brasa” (Empordan). Llamàntola la brasa es una denominacion que s’emplega pertot en Catalonha, levat d’Empordan e de la Selva.