La prima e l’estiu son sovent lo parat d’organizar un pauc de pertot caminadas per carrièras d’unas ciutats dens lo monde ende reivindicar drets endeus omosexuaus.
 
Lo mot “Fiertat” es sovent utilizat dens lo nom d’aquestas manifestacions, sense de saber que s’agís pas que d’un jòc de mots de l’anglés entre “Pride” e “Parade” que’s pronóncian deu medish biais, sustot aus USA.
 
Dens uns païses, los participants hèn pròva d’un beròi coratge pr’amor que los omosexuaus i son sovent atacats fisicament e les cau rénder omenatge. Cau saber totun que n’i a pas nat país on talas violéncias se pòdon pas debanar, degun es pas malurosament a l’acès, dens quina part deu monde que sia.
 
Se la luta deus omosexuaus ende mès de dret es necessària, cau saber que los opausants son tanben numeroses e poderoses. Lo limit de l’omofobia es sovent passat, sustot suus hialats sociaus on tròlls de totis pòdon espandir lor òdi, cobèrts per l’anonimat.
 
E cada caminada peus drets es seguida tra l’endeman de tweets venguts de sitis o quitament de personalitats politicas conservadoras que muishan òmis se passejant per carrièras las pèrnas nudas o apelhats de vestits de mòda sadomasoquista a costat de dròlles (véser imatge).
 
Una pichona recèrca mia generalament a la descobèrta de çò que l’imatge èra pas pres suu lòc de la manifestacion en question. Una tala fòto presa a Kiev en Ucraïna a servit atau de propaganda omofòba après caminadas a París. La d’un participant que potoneja un dròlle sus la boca estoc tanben espleitada coma escandal pedofile lavetz que venguèva non pas de França, on aquò se hè pas, mes de New-York, on los quites pairs eterosexuaus ac hèn a lors hilhs.
 
Las “informacions” de la television polonesa d’Estat, dirigidas peu partir PiS au poder, end’ilustrar lo programa “gay friendly” de l’opausicion (un deus miaires, lo Robert Bedroń, es declarat LGBT) muisha sens de cès cada ser lo medish imatge d’un sol participant a una “Caminada de l’Egalitat” (Es atau que s’apèran en Polonha: Marsz równości) apelhat en can de cuèr sadomaso. I a pas qu’un sol mes muishan pas qu’eth en bocla.
 
La partida, ende los fondamentalistas crestians, es totun pas ganhada, quan sabèm que Polonha es un deus sols païses (benlèu lo sol) d’aver enviat un deputat transsexuau au parlament e que la fòrça catolica Irlanda a votat per referéndum popular lo Maridatge ende Totis.
 
Totun, me demandi se lo hèit de s’apelhar en cuèr sadomasoquista pendent una manifestacion per l’egalitat es pas contraproductiu. La practica sado-maso es pas una especialitat omosexuala. Pòt se que non butar monde que son au limit, non pas omofòba, non pas omofilas, mes que pòdon estar espaurits per quicòm que’u pareish estranh.
 
Çò que pòt arribar de milhor a l’omosexualitat, per contra, es de càder dens la  banalizacion.
 
Que quauqu’un sia eterosexuau o omosexuau deveré demorar un subjècte sens nada importància e concernir pas que sa vida privada, au medish nivèu que sa preferéncia deu tè o deu cafè per desjunar.
 
Per astre, la television regionala silesiana (que depend pas deu poder centrau de Varsòvia) hascoc lo jorn de la caminada per l’egalitat de Katowice (lo 7 de seteme) un reportatge on se vesèvan pas que monde “banaus”, joens e que portavan drapèths de l’arcolan.
 
Aquò pòt hèr pensar a la majoritat deus telespectators que poderé estar quauqu’un de lor familha o de lors amics, e non pas un estranhàs vengut de sabèm pas on, e atau les balhar un espiar meslèu positiu suu subjècte de l’egalitat deus drets.