(pura ficcion. Los eveniments e personatges son creats. Tota semblança amb la realitat seria que lo pur astre o fortuna, per èstre dins lo tèma de la Còsta d’Azur)

 
Es fach. D’antenats an decidit de vénder de terras. Facil. Venon de familhas que trabalhavan la tèrra, fins a gaire. A mai a costat dal trabalh d’emplegat o autre mestier. E l’an gardaia. Enfin, èra fins aüra.
 
La tèrra, rèsta. L’argent, passa. La peira es dura. Ditz un provèrbi gavòt. E en provençal?
 
La jove generacion, a ren la man. A mai se’n sòrte just, vistes los emplecs... Demòran quasi totes, per fòrça dal trabalh, autra part. Ges de poer decisionari, levat protestar e darrier recors far lo morre. E encara, qu’enchaut, cu s’interèssa a l’avejaire autre? Los arguments son numeroses. Per manca d’entreten, de monde i metèron de charafis, parier se quarqu’un se fa mal dintre, seràn mai los proprietaris responsables. E pi los impòstes locals e las taxas e costes per la pagar la succession. Méter en locacion? Basta los problèmas... Subretot que los promotor e mai, lotiers se bosculan en proposicions.
 
Lo terren amb un cubèrt, l’an vendut a un qu’es ren de la region, un septentrional. Bòn. Dos ans après s’es fach una operacion amb un constructor, terren vendut lo doble. Colhon lo colomb. Ro rooo! Es ben de passar per de cons, tant val d’o far saber. Drech dins la muralha, e en clacsonar! De bèls apartaments encucats per retirats.
 
Un autre. Un vesin que per gentilessa, conaria de fach e educacion estupida a se far enfifrar, ne’n “desblòca” lo sieu vesin qu’a besonh d’un accès veitura. Li prepausa d’escambiar un terren per que passe davans la maison en escambi d’una riba merdosa que val ren. E dal temps d’un projèct immobilier, aquel qu’èra agut ansin ben depanat, frena, manipula tot un projèct que deu beneficiar als sieus vesins, per demandar d’aver mai d’argent que los autres senon blòca tot. E exigir las sieus condicions.
 
Mas avans de morir, tant val de viure pron ben.E qué transmés als enfants ? Se los ancians manjan ren tot, benlèu de còmptes que la futura recession anonciaia e mai la crisi ecologica lor permetràn ren de manjar...
 
Es ben de defénder l’imaterial, mas s’avèm ja ren per viure. Sèm dins nòstra region, mas lo cadastre, el, ditz autra causa. Qué ditz al just, è!?